De Pionier 2-Hoeksche Waard 1 en ronde 12

Een belangrijke wedstrijd voor beide teams. Peter Derrez had al een week eerder vooruitgespeeld en wilde nu wel eens zien wat zijn team zou doen met de tussenstand. Zijn observaties zijn vervlochten in het verslag. Verder werd er ook voor de interne competitie gespeeld.

Een week eerder was de wedstrijd dus al begonnen. Twee spelers van Hoeksche Waard wilden misschien het debacle van Feijenoord zien en hadden daarom verzocht eerder te spelen. Dit verzoek zal in ieder geval door één Pionier met vreugde zijn ontvangen, ook hij wilde namelijk graag zien wat de spelers van Giovanni van Bronckhorst zouden presteren in Manchester. Vooruitgespeeld werd er aan de borden 2 en 3.

Teamleider Peter had hiervoor speciaal zijn Poolse t-shirt aangetrokken en kwam aan bord 3 op een gegeven moment in een wurggreep terecht. In die stelling had Peter, op dat moment enigszins onhandig, lang gerocheerd en was - mede daardoor - onder behoorlijke druk komen te staan. Hier leek het eerste verliespunt voor het Pionierteam aan te komen, maar dat viel uiteindelijk best mee. De speler van Hoeksche Waard 1 zette namelijk een toren op een kwetsbare plaats en onderschatte verder de op rooftocht uit zijnde zwarte b-pion. Die onderschatting kostte hem in 3 zetten een loper en 2 pionnen! Wat later kwam Peter heel sterk te staan met zijn zwartveldige loper, kon hiermee schaak geven, waardoor de witte koning helemaal als het ware voor schut kwam te staan. Zijn, zeg maar, (be)stuurder vond het niet leuk meer en feliciteerde Peter met de overwinning.

Hiernaast moest, aan bord 2, Alex van Wieringen de Pionier-eer hoog houden. Daar was hij zich dan ook terdege van bewust, wat zich uitte in zijn tijdgebruik. Hij speelde tegen de clubkampioen van vorig seizoen van Hoeksche Waard en kon dus zijn borst wel nat maken. Beiden maakten er een leuke pot van en complimenteerden elkaar met het sterke spel. De tegenstander van Alex kreeg blijkbaar extra motivatie toen hij zijn teamgenoot zag verliezen en zal gedacht hebben "dat wil ik niet!". Hij zette daarom ook alles op alles en dat leverde op voor hem. In de laatste seconden op de klok zag Alex het niet meer zitten en gaf daarom op, zodat de anderen van het team met een 1-1 tussenstand konden beginnen een week later.

Met toch wel een surplus aan ratingpunten (alleen aan bord 8 had het Pionierteam een meerderheid aan Elo-waarde) kwam men uit Numansdorp en omstreken naar Hellevoetsluis om daar, onder de prima leiding van Ernst-Jan Pluim Mentz, de andere zes partijen te spelen.

Daarbij had Michiel Landman opnieuw de pech één van de spelers met de hoogste rating (de hoogste had Alex de vorige week al gehad) te treffen. Dat is Michiel aan verschillende keren gebeurd, nu zelfs aan bord 4 dus. Eigenlijk had Michiel in deze partij weinig in de melk te brokken, hij kreeg een aanval door het centrum te verwerken, waar zich ook nog eens zijn koning bevond. Nog even dacht hij te kunnen ontsnappen maar zijn tegenstander had zoveel mogelijkheden er materiaal bij te halen dat het dweilen met de kraan open voor Michiel werd. Ook Michiel wist dat niet meer op te brengen en gaf de partij op. Het zou nog een lange avond voor zijn teammakkers worden!

Aan bord 5 speelde Bonne Faber in eerste instantie een goede partij. Hij kwam goed uit de opening. Beter dan zijn tegenstander, die eigenlijk meteen al helemaal op zichzelf was aangewezen. Maar Bonne had niet het vernuft die voorsprong in positie te behouden. Zijn paarden werden nog wel sterk op de damevleugel en hij had daarbij de kennis van paarden van Anky van Grunsven moeten hebben, dan had hij zijn knollen op de juiste manier aan het werk kunnen zetten. Maar dat gebeurde niet, hij vond dat hij wat moeilijker kwam te staan en ging op afruil spelen om er zodoende nog een remise uit te kunnen slepen. Na torenruil bood hij dat dan ook aan, helemaal in de overtuiging dat de aanval van de vijandelijke dame op één van zijn paarden makkelijk opgevangen kon worden. Maar toen die damezet ook werd gespeeld ontdekte hij plotseling dat het gevaar van de zet tweeledig was. Niet alleen werd het paard aangevallen, er dreigde nu ook mat achter de paaltjes. Het had nog opgelost kunnen worden met stukkenruil, dan was Bonne er echter nog wat pionnen bij ingeschoten. Dus de partij maar opgegeven en de tussenstand kwam nu op 1-3.

Ook aan bord 8 ging het niet lekkertjes! Sheila de Jonge had daar in het begin eigenlijk onnodig haar g-pion weggegeven en moest daarna trachten zich weer spic-en-span te gaan voelen in haar partij. Maar dat wilde maar niet lukken en ze kreeg een geweldige aanval over zich heen. Ze dacht nog te kunnen ontsnappen maar dat viel tegen. Ondersteund door een loper kwam de zwarte dame haar stelling binnenvallen en bleek daar mat in drie te kunnen geven. Dat liet Sheila zich niet meer helemaal bewijzen en de 1-4 was geboren.

Maar het werd nog erger, aan bord 1 had Frans Troost de huidige clubkampioen van Hoeksche Waard tegenover zich. Deze bediende zich van een - vooral op dit niveau - weinig gespeelde variant van een opening, die Frans goed beheerst. Ook hier wist hij de goede voortzetting te vinden en het leek de goede kant op te gaan. Hierbij had hij het geluk dat zijn tegenstander hem de gelegenheid gaf te rocheren, anders had het er minder goed voor hem uitgezien. Nu kwamen de spelers zo ongeveer op gelijke voet qua stelling en kon Frans met z'n beide torens leuke dingen gaan doen op de damevleugel. Op een gegeven moment kreeg hij zelfs de kans op iets leuks, hij zag dit echter niet en zo eindigde deze partij in remise, wat voor Frans - die te weinig aan spelen toekomt - best wel een leuk resultaat is te noemen.

Aan bord 7 kreeg Wim Noordermeer één van de ervarener Hoeksche Waarders tegenover zich. Wim kan wel eens leuk uit de hoek komen, nu echter kreeg hij daar niet veel kans toe. Hij raakte in het eerste uur van de wedstrijd al een pion achter en kon dat niet meer goedmaken. Ook Wim verloor tenslotte, waardoor de tussenstand op 1½-5½ kwam.

Als laatste was Jan van Baardwijk nog bezig aan bord 6. Daar wist hij de hele avond een gelijkopgaande strijd te voeren en op een gegeven moment kwam er een stelling met gelijke lopers en beiden nog een aantal pionnen op het bord. De stelling was redelijk dichtgeschoven en een remise leek dan ook het hoogst haalbare voor beide spelers. Dat werd Jan dan ook aangeboden maar Jan was niet meteen in de stemming voor remise. Dus werd er doorgespeeld, maar wat later bleken ook de laatste mogelijkheden op spel uit de stelling verdwenen en werd alsnog de vrede getekend.

Het wedstrijdformulier van Ernst-Jan zag er zo uit:

	De Pionier 2	1563	-	Hoeksche Waard 1	1675	2-6
1	Frans Troost	1665	-	Walter van Dijk	1789	½-½
2	Alex van Wieringen	1678	-	Gert van Driel	1815	0-1
3	Peter Derrez	1556	-	Frans op de Beek	1620	1-0
4	Michiel Landman	1531	-	Jan de Mik	1803	0-1
5	Bonne Faber	1639	-	Ron van Leeuwen	1653	0-1
6	Jan van Baardwijk	1462	-	Bas van Dijk	1666	½-½
7	Wim Noordermeer	1475	-	Cees van den Berg	1589	0-1
8	Sheila de Jonge	1495	-	Kees van 't Land	1468	0-1

Door dit nieuwe verlies lijkt De Pionier 2 dit seizoen een moeilijke toekomst tegemoet te gaan. Maar, net als bij onze eerste zuiderburen, ook hier is het "luctor et emergo"!

Dat worstelen was er ook wel bij enkele interne partijen bij. Zowel tegen zichzelf als tegen de tegenstander! Daar was eerst Jan van Dam, die Ben Blakmoor tegenover zich kreeg. Ben wist zich niet te ontworstelen aan de hem opgelegde druk en tenslotte was het Jan die boven kwam.

Martijn van Dam was relatief snel klaar met Ronald van Velzen. Martijn krijgt bij de jeugdafdeling nog volop kansen zich te verbeteren, terwijl Ronald daarentegen wat meer moeite heeft met het aangepaste speeltempo voor een jeugdspeler. Hoe dan ook, Martijn won dus.

Dan kreeg Ad van der Ree te maken met een spijtoptant. Rob van Wijgerden was namelijk enkele jaren geleden, met spijt in het hart, dat wel, van de club afgegaan wegens tijdgebrek. Dat had hij nu op weten te lossen en is dus weer lid geworden. Maar tegen Ad moest hij toch wel erkennen dat zijn speelniveau nog net iets te laag was.

Een spannende partij werd het tussen Frits van der Veeke en Leo Stelloo. Zou het Leo lukken deze klus te klaren binnen de beschikbare tijd? Of zou Frits weer eens wat van zijn schaakgeintjes uit weten te halen? Beide opties bleken van kracht te zijn in de partij, de geintjes van Frits wisten echter niet te bewerkstelligen dat Leo door z'n vlag ging. Dus wist Frits met verve te vertellen dat Leo toch wel binnen de tijd een partij wist te winnen.

Het werd eigenlijk ook weer jet bekende verhaal bij Casper Verbeek tegen Dik Roeffel. Dik was rustig bezig het Casper moeilijk te maken en dreigde op zeker moment een kwaliteit te gaan winnen. Dat had Casper wel gezien, echter, zijn poging om het tegen te gaan ging nou net op de verkeerde manier! Het enige veld (f4) waarop Dik het kon waarmaken werd bestreken door de loper van Casper. Maar welke zet wordt er dan uit de hoge hoed getoverd? Inderdaad, Pf3-d2 en zeg maar dag met je handje tegen je kwaliteit. De partij duurde nog een hele poos, Casper wist het echter niet meer recht te breien en een tevreden Dik kon zijn eerste winst van dit seizoen optekenen.

Tenslotte mocht Arie Bliek ook weer eens de smaak van winst proeven. Frits Wilschut wist het hem niet moeilijk genoeg te maken en verloor tenslotte de partij.

Zo is er weer een nieuwe stand gekomen.