Ronde 13

Is er hier sprake van hypnose? We zullen het zien bij deze vijfde partij uit de tweede ronde van de bekercompetitie! Opnieuw was er een redelijke belangstelling voor de clubavond bij de Pioniers. Er waren geen èchte verrassingen te zien, hoewel sommigen daar misschien anders over denken!?

Voor de interne bekercompetitie (kortweg dus de IBC) hadden Alex van Wieringen en Michiel Landman beiden de eerste ronde overleefd en moest nu een van beiden het veld ruimen. In de eerste van beide partijen trok Alex eigenlijk alles naar zich toe en won dan ook met een kleine overmacht. "Maar niet met mij" zal Michiel voor de tweede partij gedacht hebben en hij zette dan ook alles op alles om die partij te winnen en dus nog steeds uitzicht op de kwartfinale te houden. Want hij betaalde Alex met gelijke munt terug in die partij en stelde daarbij een (snelschaak)verlenging veilig. Maar in die verlenging kwam naar voren, waar hij, blijkens de foto, al vanaf het begin bang voor was geweest. Want beide minstens te spelen snelschaakpartijen speelde hij net iets te frivool en daar wist Alex natuurlijk van te profiteren. Alex dus door naar de kwartfinale.

De toppartij van de avond was tussen Jan van Dam en Jan van Huizen en het werd een Kurzpartie uitgaande van het aantal zetten. Maar die zetten werden eigenlijk stuk voor stuk goed overdacht, beide Jannen waren nog druk bezig toen de meeste andere partijen lang en breed afgelopen waren. Op een gegeven moment vielen beiden met een paard de dame van de tegenstander aan, wat een hele moeilijke keuze voor Jan van Dam ging worden, hij was namelijk de eerste die hierna een zet moest doen. Dameruil zou de stelling doen vervlakken, dus zocht hij naar een andere mogelijkheid. Na lang zoeken vond hij die in het slaan van de pion op f7 met een loper en (dus) schaak want de koning van de jeugdleider stond nog op z'n oorspronkelijke plek. Jan koos voor "weglopen" met z'n koning en werd dan een paar zetten later mat gezet.

Wim Albus had zich al een poosje geleden bovenin de lijst genesteld en had zich daar een poosje weten te handhaven door o.a. RSB-beslommeringen van zichzelf en anderen, door nog wat te winnen en door soms afwezig te zijn. Maar op zeker moment komt het dan toch, de indeling tegen Ernst-Jan Pluim Mentz. Met de opmerking "je kunt er vast wel iets van leren" zette hij zich aan die moeilijke taak. Hij wist lang stand te houden, waarschijnlijk toch wel een beetje inherent aan de speelstijl van Ernst-Jan, die geen ondoordachte risico's neemt (vaak ook geen doordachte!) en liever aanstuurt op de mogelijkheden die hij krijgt in het eindspel. Maar ècht tot een eindspel kwam het eigenlijk niet, Wim was in de loop van het spel een stuk kwijtgeraakt en dan is van een eindspel niet echt meer sprake. Wim zag zijn verlies dan ook redelijk snel hierna in en hopelijk heeft hij er inderdaad iets uit geleerd! We zullen het zien.

Dan de partij in rapidtempo tussen Bonne Faber en Martijn van Dam. Martijn wist daarin al meteen vanuit de opening voordeel te krijgen, Bonne was wat te voorzichtig met z'n zetten. Het voordeel voor Martijn werd groter en groter en op een gegeven moment had hij, middels dameruil, dat voordeel kunnen consolideren maar hij koos voor het winnen van een pion met z'n dame. Nog steeds kon hij echter nog wel van stellingsvoordeel uitgaan, Bonne kwam echter wel langzamerhand beter in de partij. Met nu aanvallen op de dame wist hij z'n stelling nog wat te verbeteren, totdat Martijn de fout maakte zijn koningspositie te openen en Bonne met paard en dame binnen kon komen. Dat eindigde tenslotte in mat op f7.

Jan van Baardwijk en Ben Blakmoor maakten er een interessante partij van. Bijna al het materiaal, op een aantal pionnen en een loper voor Jan en een paard voor Ben na, werd afgeruild. Bij al die ruilen was Jan er één pionnetje bij ingeschoten en nu moest hij alle zeilen bij zetten om nog een remise uit het vuur te slepen. Dat bood hij dan ook aan maar Ben zag nog mogelijkheden voor zichzelf en speelde door. Dat resulteerde in een Karpoviaans zoekpartijtje, waarin Jan tenslotte het onderspit moest delven omdat Ben een vrijpion op de zevende rij kreeg, die aangevallen moest blijven door Jan's koning zodat de koning van Ben op roof uit kon gaan. Winst voor Ben tenslotte.
De partij tussen Fred van Wieringen en Rik Verheij verliep eigenlijk in alle stilte. Lang voordat er serieuze aandacht aan kon worden besteed waren de kemphanen al klaar en had Rik gewonnen.
Toch wel iets anders ging het tussen Ronald van Velzen en Leo Stelloo. Leo kwam vrij snel iets beter te staan, wist het echter niet meteen af te maken. Zodoende kon Ronald de hoop op tenminste remise lange tijd levend houden. Toch zag Leo op zeker moment hoe het afgemaakt moest worden. Maar toen bleek zijn bedenktijd toch al flink geminderd te zijn. Toch op tijd wist hij de partij nog af te maken en het punt te scoren.
In vrij snel tempo ging het tussen Frits Wilschut en Wim Noordermeer want Wim wist al snel een kwaliteit in beslag te nemen. Dat voordeel liet Wim zich niet meer afpakken en dus mocht hij een punt rijker naar huis.
Tussen Arie Bliek en Casper Verbeek werd het zoeken om de juiste zetten te vinden. Op zich hielden ze elkaar goed in evenwicht maar op een gegeven moment sloeg het Verbeek-syndroom weer toe. Casper wilde zijn dame naar b8 spelen maar in plaats daarvan zette hij haar op a8 neer terwijl de dame van Arie op d5 stond. Dat grote cadeau liet Arie zich uiteraard goed smaken!
Tenslotte nog Frits van der Veeke tegen Dik Roeffel. Dik kwam eigenlijk wel in een goede positie maar wist dat niet af te maken en Frits nam de aanval over. Hij wist het tenslotte wèl af te maken.

Hierdoor is er weer een nieuwe stand gekomen.