De Pionier 2-CSV 3 en ronde 7

 

De eerste thuiswedstrijd van een Pionierteam. Voor de Pioniers was er één invaller nodig, de tegenstanders leken er twee nodig gehad te hebben. Al weer een mooie opkomst maar helaas ook al weer een oneven aantal. De keuze viel daarbij op Bonne Faber, die dan de gelegenheid kreeg alle partijen goed te bekijken. Hopelijk is dat in het verslag terug te vinden!?

Kijkend naar de wedstrijd werd het, vooral op het eind, een tenenkrommend gebeuren. Het begin daarentegen was eigenlijk precies het tegenovergestelde want Leo Stelloo had, aan bord 7, geen kind aan zijn tegenstander. Leo ging - misschien een beetje tegen zijn gewoontes in - snel vol in de aanval en wist die aanval fraai te bekronen met het geven van mat! (1-0)

Leo was nog maar nauwelijks bekomen van zijn daden toen er al een tweede punt kwam. Aan bord 4 had Maurits Leentvaar, die, in tegenstelling tot Leo, heel rustig zijn stelling opbouwde, het geluk, dat zijn tegenstander een foutje maakte, daarbij materiaal in moest leveren en dat ook met het punt deed! (2-0)

De volgende uitslag kwam er, relatief gezien, ook redelijk snel achteraan. Aan bord 8 kreeg Ivan Jansen een beetje de schrik van zijn leven, toen zijn tegenstander "plotseling" opstond, zijn stoel aan de kant schoof en staand verder speelde (te zien op een foto, die later in dit verslag, bij de interne competitie zal volgen). Iemand, die regelmatig bij het bord wegloopt is soms frustrerend, hier raakte Ivan ook wel door  gefrustreerd. Maar dat belette hem gelukkig toch niet om regelmatig goede zetten te spelen. Hij kreeg een open koningsstelling en daar werd een aanval op ingezet. Maar die aanval sloeg niet goed genoeg door (mede misschien door de goede reacties van Ivan) en er kwam een stelling op het bord, waarin geen van beiden meer veel brood zag, dus werd tot remise besloten. (2½-½)

Het ging nu dus allemaal van een leien dakje voor het Pionierteam en de volgende winst kwam ook al snel op het publicatiebord. Dat ging gebeuren bij Michiel Landman aan bord 6. Michiel wil soms graag een verrassende aanval opzetten maar dat gebeurde nu niet direct. Wel kreeg hij zijn jeugdige opponent in een soort van wurggreep, waar deze niet uit wist te komen en dus aftikte. (3½-½)

Met deze bagage voor het team kreeg Alex van Wieringen aan bord 1 een remiseaanbod. Hij wilde daar omstandig over nadenken en liep alle borden (ook het publicatiebord!) nog eens langs en kwam daarbij dus ook nog langs teamleider Sheila de Jonge, waarmee hij even overlegde of hij het aanbod aan zou nemen. Met al die informatie ging hij weer achter zijn bord zitten en verzonk opnieuw in gepeins. De eerste zet, die hij zou moeten spelen was het slaan van een schaakgevende toren, maar hoe zag de stelling er dan uit? Wat waren zijn kansen dan? Na zo'n vijf minuten gepeins had hij de oplossing gevonden en nam het aanbod aan. (4-1) 

Er bleven nu dus nog drie borden over en daaruit zou toch minstens een halfje gehaald moeten kunnen worden? Anders zou Alex zich wel een beetje schuldig zijn gaan voelen dat hij niet alles uit de kast zou hebben gehaald voor de overwinning. Maar zo goed als het tot dusver was gegaan, zo relatief slecht ging het eigenlijk verder. Toen Alex bij teamleider Sheila aan bord 5 langsging had hij al een beetje kunnen constateren, dat ze niet geweldig stond. Een achterstand van drie pionnen en een kwaliteit is niet iets, waarover je kunt doen alsof je neus bloedt. Dat deed Sheila dan ook niet, maar als een waardig teamleider speelde ze zo lang mogelijk door, met het nemen van de nodige risico's. Dat kostte haar nog een stuk, toch speelde ze nog door, tot haar vlag viel. (4-2)

Dan zou dat halfje nog bij één van de laatste twee borden gehaald moeten worden. Halverwege de wedstrijd, toen het 4-1 stond voor het team leek daar de meeste kans op te zijn bij invaller Reinier van der Wende aan bord 2. Maar Reinier raakte materiaal achter en kwam ook slechter in tijd te staan. Maar de stelling zat zo in elkaar, dat ook zijn tegenstander veel tijd moest gaan gebruiken en zelfs even wat minder tijd over had dan Reinier. Hierdoor groeide de hoop op dat halfje natuurlijk wel. Maar die hoop werd de bodem in geboord toen de Capellenaar Reinier in een hoekje wist te duwen met materiaalverlies voor hem en hem daar tot overgave dwong. (4-3)

De zenuwen werden nu steeds meer gespannen, zeker bij Alex! Gelukkig was de enig achtergebleven speler tijdnoodspecialist Martijn van Dam aan bord 3. Maar ook Martijn werd in een hoek gedrukt met dame, paard en twee torens. Daar kon hij hetzelfde materiaal tegenover stellen maar dan wel in de verdediging, wat toch altijd moeilijk is. Als verdediger hoef je er meestal slechts op te letten, dat je geen materiaalverlies of mat in een aantal zetten overziet maar dat geldt in zekere zin ook voor de aanvaller. Hoe ze het speelden zo speelden ze het, maar Martijn kwam met opgeheven hoofd uit deze situatie en kreeg zelfs kansen om met een vrijpion te gaan rennen. Inmiddels waren de dames en een stel torens geruild, terwijl Martijn nog even een kwaliteit mee had weten te snoepen. Het stond nu toren en vrijpion tegen paard en dat leverde tenslotte zelfs winst op voor Martijn en het Pionierteam. (5-3)

Een overwinning met een naar bijsmaakje voor CSV 3 in de wetenschap dat het eigenlijk 4-4 had moeten worden als je de situatie bekijkt. Maar als je dan naar de diverse ratings kijkt zoals ze zijn te zien op onderstaand wedstrijdformulier, dat zou het geen geflatteerde overwinning hoeven te zijn zoals dat dus in de wedstrijd gebeurde. Maar, zoals zo vaak al gebeurd, rating is niet alleszeggend, hoewel het voor de Pioniers afgedaan kan worden met het idee van blij toe met de uitslag.

Dan de partijen voor de interne competitie, waarbij ook zo nu en dan met een schuin oog bij de wedstrijd werd gekeken. De belangrijkste partij daarbij, betreffende de ranglijst, was toch wel die tussen Ernst Jan Pluim Mentz en Jan van Huizen. Daarbij wist Ernst Jan zijn tegenstander flink onder druk te zetten in het centrum, wat resulteerde in een fraaie vrijpion op de zesde rij. Jan liep nog een poosje rond met een gebroken hoofd wegens die pion maar de enige oplossing, die hij wist te vinden, was opgave, wat hij dan ook deed. Ze zaten broederlijk naast elkaar, vader Jan en zoon Tim van Huizen, waarbij Tim het - met zwart - op moest nemen tegen Thomas Ammerlaan. Thomas gaat zo zoetjes aan bekend raken om zijn speciale openingen en ook Tim had met iets dergelijks af te rekenen. Daar slaagde hij maar moeizaam in en - hoewel hij meestal redelijk snel speelt - het ging langzaam maar zeker bergaf met zijn stelling. En iedereen weet wel zo'n beetje, wat je onderaan zo'n berg kunt vinden: puntverlies en dat werd ook het lot van Tim deze avond. Jaap Santifort kreeg nu Albert Bijzitter als tegenstander toebedeeld en het is voor velen nog een beetje de vraag: hoe sterk is Albert eigenlijk? Hij zal het zelf ook nog niet echt weten, hij is immers jarenlang uit (schaak)beeld geweest maar lijkt zijn oude vorm (op de KNSB-site staat hij al jaren vermeld met het getal 1673) langzamerhand weer teug aan het vinden te zijn. Jaap was daar achteraf ook wel van overtuigd, hij vond Albert best sterk spelen. Enkele pionnen, aan beide kanten van het bord, waren daar stille getuigen van. Er werd dan ook remise overeen gekomen. Ook pionnen kwamen er (aan de kant van Jacques Kokshoorn) naast het bord te staan in zijn partij tegen Kees Breen. Dat zou in principe gemakkelijk moeten worden voor Jacques, maar niets is minder waar. Had Kees een beetje hetzelfde geluk dan Martijn in bovenstaande wedstrijd? Hoe dan ook, Kees wist nog een remise te bereiken! Frits Wilschut bivakkeert normaliter helemaal onderaan de ranglijst, die seizoen echter ziet er, tot nu toe, anders voor hem uit. Hij staat nu nog net niet in de top-20 en heeft zelfs al twee partijen gewonnen van de vijf door hem gespeelde. Ook nu, tegen de nieuwkomer Julian Krabbendam, ging het prima voor Frits, hoewel hij deze partij dan niet wist te winnen. Er ontstond een positie met aan beide kanten twee torens en nog een licht stuk en geen van beiden wist daarbij een winnende voortzetting te vinden. Eén van beiden bood dus remise en de ander accepteerde dat aanbod. Wie de laatste tijd ook goed in vorm is blijkt Baris Kinis te zijn. Hij heeft tot zover van zijn vijf gespeelde partijen (uitgeschakeld in de bekercompetitie) ook al twee gewonnen. Nu speelde hij tegen Wim Noordermeer, een speler, waar je meestal niet zo makkelijk van wint. Eén van de weinige partijen, waar weinig van is gezien. Wel is het een verrassing te noemen, dat Baris de partij heeft gewonnen.

De laatste partij is dan die tussen Wilco Baartmans en Franka de Jong. Dit werd tenslotte nog een typische partij met mogelijkheden voor vooral Franka. Ze had een beetje de pech, dat Wilco redelijk agressief spel liet zien, waardoor ze noodgedwongen (voor haar gevoel dan toch) in de verdediging moest gaan, wat eigenlijk niet helemaal nodig was. Ze had een paar keer beter een aanvallende zet kunnen spelen, nu echter kwam ze in een moeilijk parket en overzag aan het slot nog een torenverlies. Ze dacht een pionnetje te kunnen winnen maar schrok van het schaak wat ze hierna kreeg, waardoor een ongedekte toren, die op dezelfde rij stond, ook aangevallen werd en zodoende verloren ging. Het werd dus opgave voor haar, hoewel er meer in had gezeten.

Maar dat telt niet in de nieuwe tussenstand.