Het gaat, sinds er weer fysiek geschaakt kan en mag worden, prima met het ledenbestand van de club! Mochten er aan het begin van dit seizoen al vier nieuwe leden - en één oud-lid - worden verwelkomd, deze avond kwam opnieuw een enthousiasteling kennis maken. Het bleef niet alleen bij kennismaking, hij werd meteen lid en wil ook graag meehelpen aan het externe gebeuren. Zijn eerste optreden was uiteindelijk minder succesvol voor hem helaas.
Misschien mede dankzij dat nieuwe lid maar de opkomst bleek weer oneven te zijn en daardoor werd Kees Breen in de gelegenheid gesteld zich met de aanwezige anderen te meten. Zoals te zien zit hij rustig op iemand, die een eerste zet komt doen, te wachten. Die genoemde meting verliep in eerste instantie niet zo succesvol voor Kees, hij verloor er zelfs vier pionnen bij. Maar ook de anderen (beter bekend onder de naam SV De Pionier) deden ook geen geweldige zetten, althans, Kees wist de materiaalverhouding weer recht te trekken! Maar wat er toen overbleef (o.a. aan beide kanten twee torens en een witveldige loper) was, gezien de posities er van, niet meteen hoopgevend voor Kees, SV De Pionier had namelijk een vrijpion op de a-lijn gekregen en die gaf tenslotte de doorslag. De torens werden geruild en de loper van wit kreeg uiteindelijk een plekje op de lange diagonaal om het opstomen van de vrijpion te beschermen. Ook zwart zag het hopeloze van deze stelling in en gaf daarom op, hoewel hij wel terugkeek op een leuke en leerzame avond.
Een belangrijke partij vond plaats in de top van de ranglijst, tussen Hans van Calmthout en Thijs van Dam. Misschien een nadeel daarbij voor Hans was, dat Thijs met het jeugdtempo (45 min. plus 15 sec. per zet) mocht spelen. In elk geval, de partij werd geen succes voor Hans want ruim binnen die gestelde tijd moest hij Thijs wel feliciteren met het door hem behaalde resultaat.
De tweede van de lijst, Dik van der Pluijm, kreeg runner-up Martijn van Dam tegenover zich. Daar had hij een hele kluif aan want Martijn kwam sterk opzetten op de koningsvleugel met dame (kwam daar na loperruil) en later de beide torens. Maar ook Dik zat niet stil uiteraard en wist net voldoende dekking te geven aan zijn noodleidende koningsvleugel. Martijn probeerde er nog een paard bij te halen, dat kon echter niet anders dan van op afstand toe te kijken. Inmiddels had ook Dik een aanval gekregen en wel langs de a-lijn. De partij eindigde tenslotte met een minder goede zet van Martijn, waardoor hij op diende te geven.
Weer een belangwekkende partij werd gespeeld door Lucas Braam, tegen Jan van Huizen. Lucas bleek zijn voorbereiding goed te hebben gedaan, hij kreeg een minimaal gelijkwaardige stelling. Maar de partij ging wel de hele avond duren, zitvlees was dus een eerste vereiste. Lucas kreeg een mooie aanval via de damevleugel, Jan wist daar adequaat op te reageren. Via de nodige afruilprocedures werd die vleugel later helemaal schoongeveegd, echter wel met het nadeel voor Jan, dat zijn koning vrij ver van waar het vanaf nu ging gebeuren, stond. Beiden hadden overigens, naast enkele pionnen, alleen nog maar een paard en dat paard ging Lucas offeren om vrij baan voor zijn h-pion te krijgen. Maar Jan nam het offer niet aan en bracht zijn koning in plaats daarvan dichterbij. Nu moest vooral Lucas heel secuur spelen, het kleinste foutje zou afgestraft worden. Maar hij maakte ook geen foutjes en wist de h-pion op de zesde rij te krijgen. Spannend was het zeker ook voor wat de bedenktijden betreft, Jan kwam enkele malen heel dicht bij het 00.00-gebeuren, had echter, dankzij het Fischer-random aan het eind weer ruim een minuut terwijl de klok van Lucas nog geen zichtbare secondes af ging tellen. Toen Lucas als laatste zet zijn koning naar h5 speelde gaf Jan op omdat hij niet meer met zijn koning bij die vrije h-pion zou kunnen komen. Weer een opvallende prestatie van Lucas dus!
De volgende op de lijst werd de partij tussen Leo Stelloo en Jan van Dam, waarbij Leo de laatste paar ronden dus stevige tegenstand heeft gekregen. Hij opende met dame en loper een aanval op de zwarte koningsstelling, Jan wist daar echter wel raad mee en de grootste kwaal in het spel van Leo deed weer opgang: hij had te veel tijd nodig om tevreden te zijn over de stelling en kwam daarom zelf al met de opmerking dat hem dat parten speelde in het eindspel. En inderdaad, hoewel Jan op dat moment wel de betere stelling achter zijn naam had staan, Leo wist niet meer de goede zetten te vinden in de hem nu ter beschikking staande tijd en verloor dus (op tijd).
Michiel Landman mocht zijn mooie positie op de ranglijst verdedigen tegen Jacques Kokshoorn en leek daar redelijk in te slagen. Maar Jacques blijkt een taaie verdediger te zijn en wist alle gevaar buiten zijn stelling te houden. Hierop besloten beiden tot remise, met de klacht van Michiel "dit is al m'n derde remise op rij".
De volgende partij is dan tussen Tycho Kant en Peter Derrez. Ook hier sprake van het jeugdtempo, voor Tycho. Dat zal hem toch wat beter gepast hebben dan Peter, hoewel ze elkaar niet echt veel ontliepen. Dan is remise als uitslag een redelijke gedachte en zo gebeurde ook.
Dan mocht Sheila de Jonge nieuweling Thomas Ammerlaan een goed gevoel geven bij zijn nieuwe lidmaatschap. Maar dat moest ook weer niet overdreven worden, hoewel Thomas er blijk van gaf dat niet echt nodig te hebben. Hij bleef "op gelijke hoogte" met Sheila en leek "iets" te willen gaan proberen op de damevleugel en vooral dan op de a-lijn. Maar dan moet je je dame (niet dus de tegenstandster!?) goed in de gaten blijven houden (dus toch wel de tegenstandster) en dat deed Thomas niet goed. Hij speelde zijn b-pion op, die werd geslagen door Sheila's c-pion, waarna bij de volgende ruil van pionnen de loper terug kon slaan, daarmee ook meteen een zwarte toren aanvallend. Hierna kon die loper op de diagonaal, waarop de dame en de tweede toren van Thomas stonden, komen en zo verloor Thomas zijn (eerste?) dame en gaf daarna nog een toren weg ook. Einde partij derhalve en dus winst voor Sheila.
Komen we dan zo langzamerhand in de onderste regionen van de ranglijst en daar mocht Bonne Faber proberen zijn blazoen weer wat meer glans te geven tegen Frits Wilschut. Maar dat ging niet meteen van een leien dakje, Frits kwam gevaarlijk opzetten met dame en paard. Maar dat gevaar gold voor beiden eigenlijk en Bonne had hier gebruik van moeten maken door f4 te spelen, daarmee dame en paard beiden aan te vallen. Maar, na lang overwegen, durfde hij dat toch niet aan omdat z'n koning dan letterlijk in z'n hempie zou komen te staan. Dus eerst die koning wat veiliger geplaatst, wat Frits dan de gelegenheid gaf zijn paard naar een andere stal te brengen. Even later werd f4 toch gespeeld en de zwarte dame zocht hierna niet echt de veiligheid op. Met tempowinst werd Bonne's tweede toren in het spel gebracht en Frits maakte nu de fout zijn c-pion op te spelen. Daarmee kwam meteen de diagonaal naar de zwarte toren (niet gedekt staand op a8) vrij. Wit profiteerde meteen door eerst een paard te slaan (dat paard blokkeerde eigenlijk genoemde diagonaal) en daarna de toren op a8 met schaak en de dame. Dat gaf even later mat achter de paaltjes en dus winst voor Bonne.
Als laatste partij komen we bij Jan van Baardwijk tegen Wim Noordermeer. Wim opende met zijn geliefde zetten, wat Jan meteen veel bedenktijd kostte. Later ontspon zich een gevecht in het centrum, met de bedoeling van zwart om dames te ruilen en van wit om dat tegen te gaan. Zoals al gezegd, alles kostte Jan veel tijd, maar Jan lijkt iemand die, als hij in tijdnood komt, ook wel snel goede zetten weet te doen maar tegen Wim kwam dat er niet echt van. Het resultaat tenslotte was, dat Jan - zoals dat dan zo mooi heet - door z'n vlag ging.
Hiermee is ook meteen de nieuwe tussenstand bereikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten