De Pionier 2-De Willige Dame 1 en ronde 5

Ook voor het tweede team is de externe competitie van start gegaan. Maar niet zo geweldig als een week geleden met het derde team. Maar, zoals een reclameslogan al zegt: "Soms zit het mee en soms zit het tegen!" Er zijn hierna nog vier kansen voor dit team om handhaving (de belangrijkste opdracht) voor elkaar te krijgen.

Het duurde vrij lang, voor de eerste uitslag tot stand kwam maar bij een eerdere rondgang langs de borden bleken bijna alle Pioniers een iets slechtere stelling te hebben, behalve aan bord 3, daar gloorde al enige hoop op een goed resultaat. Maar dat hoeft niet altijd aan het eind van de avond ook nog zo zijn.

Toch ging het eerste punt naar de Dordtse tegenstanders en wel aan het bord van één van de jeugdige debutanten aan Hellevoetse kant. Tycho Kant had het namelijk lang weten vol te houden aan bord 7 maar moest toch de eer en het punt aan zijn tegenstander laten.

Maar hierna kwamen de beide andere jeugdige debutanten geweldig in actie. Het is namelijk niet niks om je debuut in de RSB meteen maar in de tweede klasse te beginnen, daar leek Lucas Braam helemaal geen last van te hebben aan bord 6. Hij wist zijn tegenstander knap achteruit te drijven met dame en toren. Op de zwarte koningsvleugel werd de desbetreffende koning fraai in een hoekje gedrukt midden op het bord. Er bleek geen ontkomen meer aan en ook de zwartspeler zag dat tenslotte in waarna hij opgaf.

De andere jeugdige had bord 8 toegeschreven gekregen en daar speelde Quint Considine een toch nog vrij moeilijke partij. Zijn koning ging, na een korte rochade, weer helemaal terug naar de damevleugel. Daar hielp hij mee om de verdiende materiaalwinst binnen te halen, wat voor de tegenstander meteen een sein was om op te geven.

Het bleef prima gaan voor het Pionierteam want aan bord 5 had teamleider Fred van Wieringen zijn in eerste instantie opgelopen slechtere stelling helemaal nar zijn hand weten te zetten. Immers, zijn opponent moest toezien dat hij een pion ging verliezen wat ook meteen inhield dat er een Fred-pion door zou gaan lopen. Maar de witspeler had er geen zin om dat af te gaan wachten en gaf dus op, wat een 3-1 voorsprong voor de Pioniers betekende.

Een prima resultaat dus aan de lagere borden maar daar kwam aan de hogere borden de klad in. Want aan bord 3, waar hij bij die eerste rondgang nog zo'n mooi resultaat leek te kunnen gaan halen, raakte Maurits Leentvaar helaas de weg kwijt en dat kostte hem een stuk. Na toch nog geprobeerd te hebben er wat van te maken (wat doe je als je een tijdlang het gevoel hebt gehad een punt te kunnen scoren) gaf Maurits toch maar op. Toch was de stand van 3-2 nog steeds veelbelovend voor de acht Pioniers.

Helaas kwam ook daar een eind aan door Alex van Wieringen aan bord 1, waar hij het op moest nemen tegen de najaarskampioen van de tegenstanders. Ondanks grote drukte qua werkzaamheden wist Alex toch goed partij te geven en werd zeker niet weggespeeld. Maar, net als een aantal van zijn ploeggenoten had hij (veel) meer bedenktijd nodig dan zijn tegenstander. Dat gaat je op een gegeven moment toch wel vaak opbreken, zo ook aan bord 1. Met nog een kleine twee minuten op zijn klok wilde hij niet meer afwachten hoe zijn tegenstander de partij definitief naar zich toe zou trekken en gaf daarom op, met dus een nieuwe tussenstand van 3-3.

Nu werden de laatste twee borden dus uiterst belangrijk om de eindstand te bepalen en dat ging al niet meer naar wens aan bord 4 bij Peter Derrez. Ook Peter had de nodige tijd gebruikt om zijn stelling naar tevredenheid te maken maar helaas dacht zijn tegenstander er toch wat anders over. Dat betekende dan dat er nog van alles door Peter uitgeprobeerd ging worden maar dat die probeersels niet meer het door hem zo gewenste resultaat gingen brengen. Ook Peter moest opgeven.

Alles kwam nu op de smalle schouders van Martijn van Dam aan bord 2 neer. Hij moest dus winnen om nog een half wedstrijdpunt uit het vuur te slepen. Daar leek hij dan ook alle kans toe te krijgen, in een toreneindspel had hij een pion meer weten te krijgen maar iedereen weet hoe moeilijk het dan is om dat voordeel over de streep te brengen. Dit, gecombineerd met een slechtere hoeveelheid tijd dan zijn tegenstander maakte het uiterst moeilijk om de winst binnen te halen. Hij probeerde nog van alles maar zijn tegenstander wist al die voor hem hobbels keurig te nemen, wat tenslotte, met nog maar een paar seconden op de klok voor Martijn, remise betekende dankzij twee kale koningen.

Het wedstrijdformulier zag er daarna zo uit:

Aan andere tafels speelden tegelijkertijd de andere Pioniers hun interne partijen en hun aantal was vrij groot en ook even.

Omdat dus het tweede team speelde ontstond er een gat qua indeling. Als lijstaanvoerder werd er als eerste een tegenstander gezocht voor Thijs van Dam. Dankzij dat genoemde gat werd dat Michiel Landman, die van te voren heel blij was met zijn tot nu tot bereikte resultaat, waardoor hij op plaats acht stond. Dankzij het wegvallen dus van enkele tweede team-spelers werd hij dus ingedeeld tegen Thijs en dat werd een relatief snelle partij, ondanks het feit, dat Michiel veel tijd gebruikte voor zijn zetten. Maar Thijs leek precies te weten waar hij zijn stukken het beste neer kon zetten en daardoor was Michiel snel tot overgave gedwongen.

Wel een partij tussen twee "hooggeplaatsten" kwam tot stand tussen Jan van Huizen en Dik van der Pluijm. Ze speelden een partij, die je van "hooggeplaatsten" mag verwachten en het kreeg er steeds meer de schijn van dat Jan aan het langste eind zou gaan trekken. Maar Dik, die inmiddels in de voor hem zo bekende tijdnood kwam, wist stand te houden, vooral na het afruilen van een stel torens (er was eerder al veel materiaal afgeruild) waarna er geen mogelijkheid tot winst door Jan kon worden gevonden. Remise dus.
Jan van Dam kreeg te maken met Rob van Wijgerden, die, na zijn deelname aan het ZAS, weer trek in het spelen van schaakpartijen had gekregen en nu weer lid wilde worden. Misschien als hij van te voren had geweten tegen wie hij ingedeeld zou worden had hij er nog een weekje mee gewacht!? Maar hij deed z'n best om een goede partij te spelen wat op zich redelijk lukte. Maar niet goed genoeg voor een tegenstander als Jan. Een eerste verlies voor Rob derhalve.

Ook Rik Verheij had weer de weg naar de speellokatie gevonden en daar kwam hij Kees Breen tegen. Ook al een groot verschil in speelsterkte hoewel Kees zich na afloop best wel tevreden toonde met de gespeelde partij. Maar hij had die partij wel verloren.

Hierna was Leo Stelloo aan de beurt om ingedeeld te worden en zijn tegenstander werd Jacques Kokshoorn, die zich actief opstelde. Maar Leo wist met zijn h-pion ver op te rukken en daar door zijn dame ondersteuning te vinden. Aangezien de velden voor de koning van Jacques bezet werd door eigen materiaal moest die koning op de onderste rij blijven. Daar werd hij snel mat gezet.

Een toch wel verrassende uitslag kwam tot stand tussen Frits Wilschut en Jan van Baardwijk. Jan had zijn oude kwaal weer ter hand genomen en erg veel tijd gebruikt voor zijn zetten. Dat had tenslotte tot gevolg dat hij op tijd ging verliezen.

Als laatste partij werd nog gespeeld door Wim Noordermeer en Bonne Faber. Wim begon eigenlijk snel met het verliezen van enkele tempi, maakte daarna de fout om te denken dat hij lopers kon ruilen. De zijne werd gedekt door een paard en de dame terwijl hij werd aangevallen door de loper en de dame. Maar Wim had overzien dat zijn paard (met schaak) geslagen kon worden door een paard van Bonne. Stukverlies voor Wim derhalve. Dan direct opgeven staat, zoals bij velen, niet in het woordenboek van Wim en hij probeerde het Bonne zo moeilijk mogelijk te maken. Dat lukte lange tijd redelijk goed, toen Bonne echter ook nog enkele pionnen zou kunnen gaan winnen gaf Wim (toch) op.

Nu is de volgende tussenstand bereikt.