Ronde 6

Als je zelf een moeilijke partij moet spelen is het altijd wat moeilijker iets zinnigs over de andere partijen te schrijven. Er werden een negental partijen gespeeld, waaronder nog partijen voor de IBC. Natuurlijk werd er ook nagepraat over de wedstrijd van het eerste team een paar dagen geleden. Daar kwamen overigens geen andere gedachten in naar voren dan al in een eerder verhaal geschreven.

Om te beginnen dan het gevecht om een plekje in de volgende ronde van de Interne Bekercompetitie. Dat gevecht werd gestreden tussen Kees Breen en Fred van Wieringen. Daarin was er sprake van een behoorlijk krachtsverschil, wat tot uitdrukking kwam in het verschil in bedenktijd. Kees kreeg ruim een uur voor elke partij op zijn klok terwijl Fred het met een kwart daarvan moest doen. Wel met die 15 seconden extra er bij overigens. Toch blijft het krachtsverschil nog steeds aanwezig en dat was ook te merken aan de uitslag. Fred wist beide partijen te winnen, Kees was echter ook tevreden over zijn spel en dat is ook van belang, ondanks het voor hem negatieve resultaat. Fred dus door naar de tweede ronde.

Aan de belangrijkste borden was het al Van Dam wat de klok sloeg! Kijken we dan eerst naar Thijs tegen Martijn, partijen, die vroeger, toen ze beiden nog meespeelden bij de jeugdafdeling, regelmatig werden gespeeld. In die tijd had Martijn vaak overwicht, nu is dat echter wel gewijzigd, Thijs lijkt grotere sprongen gemaakt te hebben. Dat was ook wel te merken aan hun partij, waarin Martijn in eerste instantie "bij" wist te blijven. Toch was het aan het spel van Thijs te zien dat hij momenteel de sterkere van beiden is, wat tenslotte ook in de uitslag was te zien. Thijs won dus.

Dan een partij tussen de twee Jannen van de top van de ranglijst, tussen Jan van Huizen en Jan van Dam. Zij namen rustig hun tijd voor elke zet, wat later ook wel in de voor hen nog resterende bedenktijd was te zien. Jan van Dam gebruikte daarbij de meeste tijd, wat op een gegeven moment heel duidelijk was te zien want hij had al minder dan 10 minuten te goed, terwijl zijn tegenstander daar ruim meer dan een half uur tegenover kon stellen. Maar hij had wel materiaalwinst weten te boeken. Daar wist hij op een gegeven moment gebruik van te maken door flinke druk op de witte stelling te brengen. De witspeler probeerde onder die druk uit te komen met een paardzet, waarmee hij de zwarte dame aanviel. Nu kon zwart echter met een toren schaak geven, daar een pion mee winnend. En even later offerde hij die toren. Wit had nu de keuze tussen slaan (zou de dame kosten voor die toren en een paard) en weglopen (zou een toren kosten). Wit koos voor het eerste en kreeg daarvoor enige tijd later (na torenruil) een vrijpion op c6. Er was nu een stelling ontstaan van dame (zwart) en pionnen tegen toren en paard (wit) en pionnen. Maar zwart kwam steeds meer in tijdnood, wat misschien zijn zetten ook beïnvloedde. Wit moest er alleen voor zorgen dat hij eeuwig schaak ontliep, wat net lukte. Zwart raakte in een matnet en gaf daarom op.

Sheila de Jonge werd gekoppeld aan Dik van der Pluijm en toonde zich weer eens een ware tijgerin. Dik echter had vroeger gestudeerd voor dierentemmer, wat hem nu heel goed uitkwam. M.a.w., hij wist Sheila knap te temmen met een punt als beloning.

Een verrassende partij speelde Peter Derrez tegen Lucas Braam. Hij wist zijn tegenstander in een hoek te drijven waar deze toch knap uit wist te komen. Dat had pionverlies voor Peter tot gevolg en er kwam een paardeindspel op het bord dat door Lucas kundig naar winst werd gespeeld.

Dan komen we bij Frits Wilschut tegen Leo Stelloo. Eerstgenoemde had een paar succesvolle weken achter de rug qua schaken. Maar deze avond kwam hij zijn meester tegen. Al redelijk vlug raakte hij een stuk kwijt, bleef echter stug doorspelen. Het ging er op lijken, dat Leo zeeuws bloed in zijn aderen moest hebben, hij moest nogal worstelen om een goede uitslag te kunnen waarmaken. Dus voor hem was het een beetje "Luctor et emergo"! Maar hij wist tenslotte wel te winnen.

Michiel Landman tegen Bonne Faber werd een partij om de hegemonie in het derde team. Vanuit de opening kreeg Michiel een steeds betere stelling en er pakten zich donkere wolken samen boven het hoofd van Bonne. Maar het weer sloeg helemaal om toen Michiel met zijn g-pion terugsloeg op f3, waar hij dat ook met een loper had kunnen doen. De gedachte hierachter zal wel "een half-open lijn op de zwarte koning" zijn geweest maar Bonne kwam nu wel bijna gewonnen te staan. Toch wist hij niet de winstvariant te vinden en bood daarom op zeker moment remise. Dat werd aangenomen door Michiel en de hegemonie van het derde team is nog niet beslist.

Nu komen we bij Rob van Wijgerden tegen Jan van Baardwijk en Rob maakte er een vechtlustige partij van. Op zeker moment had hij pionwinst klaar liggen, Jan zag het gevaar echter en bleef zich op de eigen helft terugtrekken. Dat kun je niet ongestraft blijven doen en partijverlies kwam heel dichtbij. Sterker nog, Jan gaf wat later op.

De laatste partij van de avond ging tussen Jacques Kokshoorn en Wim Noordermeer. Ook hier werden de nodige slagenwisselingen gepleegd en daar bleek Jacques als beste uit naar voren te komen. Toch moest hij nog wel de nodige moeite doen om het punt binnen te slepen. Maar dat lukte uiteindelijk wel.

Dan is hier de nieuwe tussenstand.