De Pionier-CSV en ronde 26

Je bent geneigd te denken, dat spelers van CSV een speciale band met De Pionier aan het krijgen zijn. Al twee weken op rij zijn een aantal van hen namelijk in het speellokaal van De Pionier gezien. Ook Fred van Wieringen zag hen en verteld over hun wederwaardigheden. Verder kende de kwartfinale van de beker de laatste strijd en werd er voor ronde 26 gespeeld.

Donderdag 13 maart was de laatste wedstrijd voor het viertal van De Pionier. Tegenstander was CSV, dat nog in de race was voor het kampioenschap. Een week eerder al was het derde team van CSV te sterk gebleken voor ons tweede team. Een kleine revanche misschien? Twee spelers van CSV 3 deden met de viertallen ook mee. Bonne Faber werd gevraagd om mee te spelen omdat er op het laatste moment een speler afviel. Nadat wedstrijdleider Fred van Wieringen enkele huishoudelijke mededelingen had gemeld werden de klokken gestart.

Het eerste kwartier werd benut om goed uit de opening te komen. Frits Wilschut aan bord 3 deed dit het beste voor de Pioniers. Na het ruilen van enige stukken kreeg Frits het middenspel in handen. Met een aanval op een loper op f1 lukte het Frits om een ondekbaar mat te creëren. Na een half uur spelen werd het eerste punt genoteerd. (1-0)

Kijkende bij Ger Croonenberg aan bord 4 zag ik, dat het met Ger z'n spel niet zo goed ging. Al gauw raakte hij een stuk kwijt en na een uur spelen zelfs nog een stuk. Ook hier was de partij snel afgelopen, alleen nu in het voordeel van CSV (1-1). Het stond weer gelijk.

Bonne Faber had aan bord 1 een sterke tegenstander getroffen. Na een goede opening kreeg Bonne flink voordeel na de ruil van een loper tegen twee pionnen. Zijn tegenstander kreeg op de damevleugel echter een sterke vrijpion. Na enig denkwerk en goede zetten lukte het Bonne deze pion te blokkeren. De pion werd gedekt door een toren. Tot zijn verbazing zag Bonne daarna, dat zijn tegenstander deze ongedekte toren geen dekking gaf, maar een koningszet speelde. Torenwinst was dus een feit, er werd nog wat doorgespeeld en Bonne trok nu de partij gemakkelijk naar zich toe. (2-1)

Leo Stelloo had aan bord twee een gelijkwaardige tegenstander. Nadat beiden goed uit de opening waren gekomen, ontwikkelde zich een mooie strijd om het centrum. Het werd een spannend gevecht. Omringd door nieuwsgierige kijkers lukte het beide spelers niet om een doorbraak te forceren, hoewel Leo wel een sterke vrijpion kreeg op de a-lijn. Deze kon slechts door een paard worden tegengehouden. Na afruil van paard tegen pion en - kijkende naar zijn klok - bood Leo remise aan met de opmerking "Ik heb te weinig tijd". Hij had minder dan twee minuten en zijn tegenstander zat er wat ruimer in. Na met enkele blikken geprobeerd te hebben de mening van zijn teamgenoten te peilen, speelde de CSV-er nog even door. Maar toen bleek, dat Leo de zaak, ondanks zijn achterstand in tijd, goed onder controle had, stelde hij zelf remise voor. Ondanks de technisch gewonnen stelling werd dit geaccepteerd en de overwinning was een feit! (2½-1½)

Een fraaie overwinning voor De Pionier!

	De Pionier	1387	-	CSV	1325	2½-1½
1	Bonne Faber	1689	-	Arjan Doorgeest		1-0
2	Leo Stelloo	1342	-	Eduard Hartog	1276	½-½
3	Frits Wilschut	1275	-	Andre Grootenboer	1547	1-0
4	Ger Croonenberg	1240	-	Björn Hartog	1152	0-1

In de groep van De Pionier is Charlois Europoort kampioen geworden, CSV werd tweede, De Pionier (boven verwachting!) derde en Shah Mata vierde. In dit relatief sterke veld een prima prestatie van het Pionierteam, dat in Trudy Angeneind haar topscorer kent met een mooie 63% score!

Voor de interne beker moesten Rob van Wijgerden en Ad van der Ree nog hun partijen voor de kwartfinale van deze competitie spelen. Ze hadden blijkbaar ontzettende haast want, eigenlijk voordat iemand het echt had gezien, stond het al 0-2 voor Ad en was Rob dus uitgeschakeld.

Fred van Wieringen speelde, naast bovengenoemde wedstrijd, tegen Ben Blakmoor. Een geduchte tegenstander, die aan een sterk seizoen bezig is. Nadat beiden goed uit de opening waren gekomen, kwamen ze in een ingewikkeld middenspel terecht. Na enig nadenken bood Ben plots remise aan en dit werd door Fred geaccepteerd.

Jan van Huizen moest zijn tweede plaats verdedigen tegen Peter Derrez. Maar hij kwam daarbij, helaas voor hem, van een koude kermis thuis. Want Peter bleef goed bij de les en liet zich niet door Jan beetnemen met als gevolg een nieuw punt voor hem.

Een speciale partij was toch wel die tussen Jan van Dam en Rik Verheij. Rik probeerde daarin het betere van het spel te krijgen en investeerde daar materiaal in. Het lukte hem inderdaad om dat betere spel te krijgen en zelfs het volle punt leek zijn richting uit te gaan. Jan trok echter heftig aan de noodrem, die hier bestond uit een loperoffer. Daardoor kwam ook de koning van Rik een beetje in zijn hempie te staan. Dat leverde Rik de nodige problemen op en zowaar, Jan ging aan het langste eind gaan staan trekken. Hij trok zelfs zo hard, dat hij meteen ook het punt naar zich toe trok! Het woord, dat meteen na zijn opgave aan Rik ontsnapte kwam recht uit zijn hart en symboliseerde meteen ook zijn gedachten erover.

Tenslotte speelde Jan van Baardwijk geen gelukkige partij tegen Alex van Wieringen. Wel wist hij de nodige druk op de stelling van Alex te leggen, dan moet je echter wel heel goed op je materiaal blijven letten. En dat deed Jan toch niet, in een poging om het punt te verdienen maakte hij een fatale blunder, die hem meteen de dame kostte. Hiermee was de partij ook meteen uit en ging Alex hier verheugd mee naar huis.

De stand na ronde 26.