RSB: De Pionier 1-Onésimus 2
De derde ronde stond op het programma. Het vlaggenschip van De Pionier mocht thuis aantreden tegen het tweede team van Onésimus uit Rotterdam. Buiten was het 5 graden, donker en winderig. Beter weer om een potje te schaken is er niet!
Het feit dat een tweede team van Onésimus in de eerste klasse speelt, geeft wel aan hoe sterk deze club is. Ze spelen maar liefst met vier teams in de Rotterdamse Schaakbond. Het gaat dus goed met ze qua ledental. Samengevat: kwaliteit en kwantiteit! De teamleiders van beide teams hadden de spelers op aflopende sterkte ingepland. Dus iedereen speelde ongeveer tegen zijn eigen sterkte. Hoewel de thuisspelers op papier iets meer kwaliteit in huis hadden. Nu we het toch over papier hebben: de twee beste spelers, op papier, deden niet mee. Ze hadden andere verplichtingen.
Aan bord 1 speelde Ernst Jan een redelijk normale partij. Hij speelde met zwart een Siciliaanse partij waarbij de stukken heel snel werden afgeruild. De echte strijd brandde pas los in het eindspel. Ernst Jan hengelde op een tactische manier een pionnetje naar binnen. Met paard en toren werd de koning van de tegenstander naar ongunstige velden gedwongen. Op het juiste moment ruilde Ernst Jan de zaak af en kwam in een pionneneindspel terecht: een gewonnen eindspel, waarbij de positie van de koning doorslaggevend was.
Ook aan bord 2 werd de winst genoteerd voor De Pionier. Maar daarmee doen we de tegenstander tekort. Hij speelde zeer goed, kwam een stuk voor en speelde voor de winst. Hij had echter één probleem: een tijdprobleem. Zoals bekend wordt er gespeeld met een klok. Iedere speler krijgt vooraf 1,5 uur voor de hele avond en bij iedere zet komen daar nog wat bonusseconden bij. Maar de tegenstander had in het begin heel lang nagedacht. Zijn volledige speeltijd was op. Hij leefde op de bonusseconden. Dat is erg slecht voor de zenuwen kan ik je vertellen. Als de digitale klok 14 seconden aangeeft die je hebt om een zet te doen, dan levert dat stress op. Toch deed hij het heel goed. Hij dreigde mat en dreigde te promoveren! Maar door zijn aanvalslust vergat hij ook te verdedigen. Daar maakte onze Jan van Huizen gebruik van. Zijn eenzame pionnetje liep stiekem naar de overkant en mocht promoveren tot een heuse dame! Ineens waren de rollen omgedraaid en won Jan. Hoofdschuddend en mopperend gaf de tegenstander op.
Bord 3 was wederom een vol punt voor De Pionier. Thomas Ammerlaan speelde zeer goed en was al klaar voordat de verslaggever ter plaatse was. Aan bord 4 ging het andersom. Jan van Dam had het zwaar, moest een stuk inleveren en verlies was een kwestie van tijd. Toch speelde Jan nog lang door, won het stuk terug, maar zijn achterstand in pionnen was dermate groot dat hij opgaf. Dat was de laatste partij van de avond. Bord 5 werd bezet door Maurits Leentvaar. Hij kwam een kwaliteit achter (paard tegen toren) en moest toezien hoe de tegenstander de stelling binnendrong en hem dwong om de vlag te strijken.
Bord 3 was wederom een vol punt voor De Pionier. Thomas Ammerlaan speelde zeer goed en was al klaar voordat de verslaggever ter plaatse was. Aan bord 4 ging het andersom. Jan van Dam had het zwaar, moest een stuk inleveren en verlies was een kwestie van tijd. Toch speelde Jan nog lang door, won het stuk terug, maar zijn achterstand in pionnen was dermate groot dat hij opgaf. Dat was de laatste partij van de avond. Bord 5 werd bezet door Maurits Leentvaar. Hij kwam een kwaliteit achter (paard tegen toren) en moest toezien hoe de tegenstander de stelling binnendrong en hem dwong om de vlag te strijken.
Op naar bord 6. Daar speelde Tim van Huizen een moeizame partij. Hij stond maar zo-zo en kon alleen maar reageren op de zetten van de tegenstander. Verdedigen is nooit zo leuk als aanvallen: reageren in plaats van acteren. Maar het gekke is dat Tim heel goed verdedigde. Hij leek er niet onder gebukt te gaan en bouwde wat trucjes in de stelling. De tegenstander was ondertussen in tijdnood geraakt. Het schijnt iets Rotterdams te zijn: waarom zo lang nadenken? Dat kost uiteindelijk toch punten. Ook hier vergat de tegenstander rekening te houden met een trucje en kon pardoes een volle toren inleveren. De partij was direct over. Twee volle punten gewonnen dankzij ‘time management’. Aan bord 7 en 8 werd de remise getekend door Jaap Santifort en Martijn van Dam. Allebei niet zonder strijd, maar toch te weinig om nog over na te praten.
Oh ja, wil je weten waar de naam Onésimus vandaan komt? De club is vernoemd naar de gevluchte slaaf Onésimus, die door apostel Paulus wordt teruggestuurd naar de slavenhouder. Je verzint het niet!
De nieuwe tussenstand in klasse 1A
Geen opmerkingen:
Een reactie posten