Er kwam het nodige commentaar op het verhaal van vorige week. Maar het lijkt een taak voor een commentator om steeds vingers op zere plekken te leggen, toch? De opkomst was nu weer prima en ook mochten opnieuw enkele van de nieuwere gezichten (zie o.a. bijgaande foto) nogmaals worden verwelkomd. Enkelen van hen schitteren overigens al een poosje door afwezigheid.
Door de afwezigheid van Fred van Wieringen moet dit verslag wat minder over het technische aspect van partijen gaan, hoewel Thomas Ammerlaan wel weer zijn bijdrage leverde. Ook Jaap Santifort droeg zijn steentje bij. Aan beiden dank voor die steentjes! We beginnen meteen met Thomas tegen Tim van Huizen. Thomas dus aan het woord: De opening zou je een redelijk succes voor mij kunnen noemen. Ik had de lopers op b2 en g2 en ik wist een paard tegen zijn loper op e6 te ruilen, zodat we de volgende positie kregen:
Zeker niet geweldig voor wit, maar met perfect spel zou het nog wel remise zijn. In plaats van de pion op d5 te slaan, ging Tim echter voor Pf5:
Wat ook de beste zet is volgens de computer. Verder ging het - dxc6;Dxc6 (een fout van Tim, eerst ...;Txd1 - Txd1 en dan Dxc6 was een stuk beter) - Txd8;Txd8 - f4;Dxa4 - Lxb7;Dd7 - Ld5:
Na ...;Pe7 - Td1;Pxd5 - cxd5 kom je dan in een gelijk eindspel terecht. Tim
speelde in plaats van Pe7 Te8 wat een enorme fout is na mijn zet Df6:
Met als dreiging Dxg6+. Dit kan niet makkelijk vermeden worden en Tim
ging lang nadenken. Hij kwam met een leuk idee: Pxg3+. Nadat ik deze
sloeg volgde: ...;Dh3+ - Kg1;Dxg3+ - Lg2;Te2 - Dd8+; Kg7 - Dd5:
Na ...;h5 - Df3;Dxf3 - Lxf3;Tc2 - Ld5 lijkt het dan dat ik op weg ben naar de
overwinning, hoewel het een redelijk lastig eindspel is. Na Kf6 maakte
ik dan ook direct een fout met Ta1. Tf2 was veel beter, zodat mijn koning
van de eerste rij af kan. Tim speelde Kf5 en ik maakte meteen weer een
fout met Lxf7, waardoor het een remisestelling is na Kxf4:
Ik speelde Txa7 en in principe zou dit een remise moeten worden. Vanwege
het moeilijke middenspel en het einde van mijn tentamenperiode - gelukkig is die nu afgelopen - was ik echter erg moe geworden. Het was
dus onvermijdbaar dat ik compleet hallucineerde en het spel compleet
weggeef:
Ik speelde hier Ld5, wat mat in drie voor zwart is. Om de een of andere
reden dacht ik na ...;Tc1+ - Kg2 dat hij Tc2+ moest spelen en na Kf1, wat trouwens
nog steeds verliest na ...;Txc4 - Tc1+;Ke2 - Tc2+; Td2. Maar Tim kan natuurlijk gewoon een dame maken en het is direct mat. Als ik meer energie had gehad en gezien dat Tc1+ mat dreigt, dan had ik in
plaats van Ld5 wel Td1 uit noodzaak gespeeld en na een zet van zwart,
bijvoorbeeld Kg5 kan ik Ld5 spelen en valt er niet veel meer voor beide kanten
te doen, ik kan altijd zetten maken met de toren op de eerste rij en
zwart kan altijd de c-pion stoppen.
Een pijnlijke partij voor mij, maar dat hoort nou eenmaal bij het spel.
Vader Jan van Huizen moest een moeilijke partij spelen tegen Ernst Jan Pluim Mentz. Hij deed zijn uiterste best maar moest tenslotte toegeven dat Ernst Jan sterker was in deze partij en die dan ook won.
Relatief beter verging het twee concurrenten voor een plekje bij de top tien. Jan van Dam en Maurits Leentvaar waren wel zo ongeveer het langste bezig van allemaal. De eindconclusie voor sommigen zou wel zijn: ze hebben een hele avond voor niets zitten te spelen want ze speelden namelijk remise.
Nog beter verging het Martijn van Dam in zijn partij tegen Hans van Calmthout. Met zijn behaalde winst wist hij zijn plek in de top tien te verstevigen, net als zijn leidende positie in groep 2.
Michiel Landman had snode plannen tegen Albert Bijzitter maar werd langzaam maar zeker in een hoek gedwongen waar die plannen niet in pasten. Eerst had hij Albert wel in een positie gedwongen waarin deze goed op zijn tellen diende te letten en zette hem onder druk met toren en loper over de lange witte diagonaal. Maar daar wist Albert zich aan te ontfutselen. Op zijn beurt stuurde hij de koning van Michiel naar de rand maar kon hem niet verder jagen. Ook Albert had daarvoor een toren en een loper. Op zeker moment kreeg hij de kans om de torens te ruilen en kon toen met zijn pionnen de jacht over nemen en die pionnen wisten de witte koning tenslotte op de knieën te dwingen.
Dan Jaap Santifort, die een poëtisch verslagje instuurde over zijn partij tegen Sheila de Jonge: De partij tussen Jaap en Sheila was een soort dierenpartij, waarbij
Sheila als een volleerd amazone haar paarden liet springen over de
hindernissen. In de eerste 20 zetten deed ze maar liefst 10 paardzetten.
Het zag er grappig uit maar al die tijd, dat de hengsten
met de dressuur bezig waren, versterkte Jaap zijn stelling en begon met
aanvallen. Het is sneu om te moeten melden dat Sheila één van haar
paarden liet klemzetten. Onze eigen Anky van Grunsven heeft het nog lang
volgehouden maar het speelt gewoon lastig met
een stuk minder. Ze gaf op.
Nu de beurt aan Bonne Faber en Wilco Baartmans. De start van de partij was meteen redelijk onbekend vaarwater voor Bonne, hoewel hij er toch wel met een positieve stelling uit wist te komen. Maar op een gegeven moment (zie diagram) verslikte hij zich er toch in. Hier zou - Pe5;Pxe5 - dxe5;Pd5 - Pxd5;
exd5 beter zijn geweest dan de tekstzet, die Bonne speelde en dat was - d5 en daar reageerde Wilco prima op met ...;Pb4, daarmee de loper tot een verklaring dwingend en tegelijkertijd pion d5 nog een keer onder vuur nemend. Wilco nam nu de inmiddels gepende pion d5 verder onder vuur met ...;Lc6, wat Bonne beantwoordde met - Pe5, daarmee schaak op c6 dreigend en ook - Pxf7 in de stelling bracht. Daar bleek Wilco toch wel bang voor te zijn, hij speelde tenminste ...;Thf8. Nu had Bonne sterk - Df3 kunnen spelen maar hij ging voor het direct oplossen van zijn probleem door - Pxc6+ te spelen. Dat was een minder goede zet, nu kon Wilco de penning in stand houden met ...;Pxc6. Bonne werd nu te laat wakker en speelde nu wel - Df3 waar - Pa4 beter zou zijn geweest. Nu speelde Wilco het slechtere
...;Db5, waardoor - c4 (ook gespeeld) in de stelling kwam. Dit leverde trouwens een schrikreactie van Wilco op. Maar hij loste dit probleem redelijk op met ...;Pd4. Nu werden de dames geruild en dat leverde Bonne een stuk op, wat hij eerst niet door had!? Wel speelde hij ter vereenvoudiging - Ted1, hoewel - Tad1 sterker was maar hij durfde de consequenties van ...;Pd3 niet aan. Na torenruil speelde Wilco het mindere ...;e5, wat een aanvalspunt opleverde en de zwarte pionstelling verslechterde. Dat
leverde even later bijgaande positie op, waarin Wilco de draad kwijt leek te zijn geraakt want hij speelde ...;c6. daarmee de zwakkere voorste b-pion oplossend. Wel werd dir de inleiding voor een wat minder fraaie zettenreeks van Bonne: ...;c6 - bxc6;b5 - Pd6+;Kc7 - Pxb5+;Kxc6 - Pxa7+;Kb7, waarna Bonne tot de ontdekking kwam dat hij een stuk voor stond!?
Er dreigde nu ...;Pe3+ met stukverlies (tenminste, in Bonne's brein) maar dat viel eigenlijk best mee. Hij had gewoon - Pb5 kunnen spelen, waarna ...;Pe3+ - Kf2;Txd1 - Txd1;Pxd1+ - Ke2 weliswaar ook een stuk verloor, maar het witte paard er sterk uit ging komen. Bonne koos daarom voor - Kf2 en daarmee direct stukverlies met ...;Kxa7. Nu werd materiaal geruild op d1, waarna een stelling ontstond van loper en vijf pionnen tegen paard en drie pionnen. Dit klinkt makkelijk te winnen maar het vergt nog de nodige moeite. Tenslotte vond Bonne de oplossing in het opspelen van zijn pionnen op de damevleugel en in bijgaande positie vond Wilco het tenslotte welletjes en gaf hij op.
Jan van Baardwijk had een moeilijke klant aan Julian Krabbendam. Het leek er tenslotte op, dat hij zijn bedenktijd had overschreden. Tenminste, z'n vlag was gevallen bij het einde van de partij. Frits van der Veeke nam wat Haagse bluf mee naar zijn partij tegen Leo Stelloo. Maar Leo bleek niet onder de indruk en zette hem mat langs de a-lijn. Een soort van stikmat maar dan niet horizontaal. Wim Noordermeer leek Dennis de Graaf helemaal in de tang te hebben. Dennis deed nog een poging middels schaak met zijn f-pion maar die pion kon gewoon worden geslagen. Toch stond er winst voor hem bij de uitslagen. De partij tussen Baris Kinis en Hans Maagdenberg bleek er eentje van de lange adem. Dat was vooral nodig voor Hans, Baris dacht lang na over zijn zetten maar toch niet lang genoeg. In elk geval, aan het slot van hun partij moest hij Hans feliciteren met de overwinning. Dan tenslotte Kees Breen tegen Sandra Schwaab. Dit werd een makkelijke overwinning voor Kees want al heel snel won hij een stuk omdat Sandra een paard en een loper zo had geposteerd dat ze beiden tegelijk door een pion konden worden aangevallen. Nog even later won Kees ook nog de dame en tenslotte werd Sandra mat gezet op de onderste lijn.
Dit alles brengt weer een nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten