HHC r.19

Nog weer iemand met belangstelling voor het schaken in het algemeen en voor De Pionier in het bijzonder. Alleen een vraag of die belangstelling blijvend is. De belangstelling voor de schaakavond bereikte echter wel een dieptepunt met slechts negen partijen.

Gelukkig stuurden Fred van Wieringen en Thomas Ammerlaan enige informatie in en hoeft dit verhaal niet ècht saai te worden. "Toevallig" speelden ze ook nog eens tegen elkaar. 

Door een lage opkomst en zeker die van spelers uit de top van de ranglijst, moest Fred proberen Thomas te verslaan. Hun eerste ontmoeting eindigde in remise. Echter, door een opening, die Fred niet echt onder knie had, wist Thomas een complex middenspel te creëren. Door een afruil moest Fred een kwaliteit geven voor een pion. Door deze kwaliteit kon hij geen aanval opzetten en moest alleen maar verdedigen. Fred sputterde nog wat tegen, maar Thomas wist - na afruil - twee pionnen over te houden en won dus de partij. Dat vond Fred er van, nu eens kijken wat Thomas te zeggen heeft: Het begon met een interessante opening:

3.b4 word sporadisch in Blitz gespeeld op top niveau, voornamelijk met Titled Tuesday, maar het leek mij wel leuk om te proberen tegen Fred. Hij nam hem met de c-pion zodat ik een sterk centrum kon opbouwen met d4. Met een pion extra voor Fred is het echter wel iets beter voor zwart. Met de volgende stelling had hij het ook zeker moeilijk voor mij kunnen maken:

Hij ging hier voor ...;Pe5, maar ...;exd5 - exd5;Pxd5 was hier erg vervelend voor mij. Mijn idee was om Lb2 te spelen, maar na iets als ...;Le6 - axb4 heeft Fred het erg vervelende Lf6 en het lijkt dan erg onwaarschijnlijk dat ik een goede aanval kan opzetten. 

Na Pe5 werd het gelukkig wel iets makkelijker voor mij en na een paar zetten kwamen we in deze stelling terecht:

Hier was de laatste kans om op d5 te slaan, maar Fred blunderde met Ld6. Die nam ik direct en - nadat de dame terugnam - speelde ik La3 waarna ik een kwaliteit won. Fred had nog steeds een pion extra, dus winnen was echt nog niet makkelijk, zeker als op zet 24 ...;Le6 werd gespeeld:

...;Kf8 was de keuze van Fred. Ik nam pion op a7 en toen speelde Fred pas Le6, waarna ik Dd4 koos. De laatste grote fout werd gemaakt met Td8:

Hier had ik veel opties, maar ik koos natuurlijk voor Txb7 en na ...;Txd4 - Txc7 had ik een pion en een kwaliteit meer. Over het eindspel is dan ook niet veel te zeggen, ik verdedigde mijn pionnen, bracht mijn koning naar het midden en ruilde één paar torens af. Na een paar zetten was dit dan ook de eindstelling:

Waar de koning ook heen gaat, mijn volgende zet is Txc4, waarna ik de f en h-pion win.

Martijn van Dam en Julian Krabbendam waren aan elkaar gewaagd. In het begin ging het gelijk op. Maar in het eindspel stond Julian twee pionnen voor. Er lagen winstkansen voor hem. Echter wist Martijn met zijn koning en paard de stelling dicht te houden. Beide spelers hadden al een remiseaanbod gedaan, maar beiden wilden doorspelen. Martijn had een vrijpion op de h-lijn. Julian schoof zijn loper naar g7, maar door een aantal zetten met zijn paard wist Martijn deze op te sluiten en te winnen. Martijn kon het daarna afmaken. Een teleurgestelde Julian schudde met zijn hoofd en dacht .…waar is het verkeerd gegaan? Albert Bijzitter stond in het eindspel een toren tegen twee pionnen voor tegen Frits van der Veeke. Toen de vooruit geschoven pion van Frits gepakt kon worden, was het zaak voor Albert om hem mat te zetten. Albert zat wel in tijdnood, dus het duurde even voordat Albert de juiste combinatie zag. Frits werd dus schaakmat gezet, hoewel hij wel enkele keren zelf mat had gedreigd. Rik Verheij speelde tegen Sheila de Jonge een partij, die hij het liefst zo snel mogelijk zal willen vergeten. Het ging een hele tijd wel goed met z'n stelling, totdat hij a.h.w. zichzelf vergat en een stuk weggaf. Alsof dat nog niet genoeg was, even later blunderde hij nog een stuk weg en gaf "uiteraard" de partij op. Dan krijgen we Jacques Kokshoorn tegen Bonne Faber. Ze speelden zo'n beetje een opening uit het boekje maar op zet 10 beging Jacques een kleine onnauwkeurigheid door - h3 te spelen, een enigszins onnodige zet die alleen maar een aanvalspunt creëerde. Maar het begon eigenlijk pas een beetje mis te gaan in de volgende stelling, waar Jacques het enigszins onnodige - Tab1 speelde. Slaan

op b2 zou immers na - Teb1 de dame kosten voor een paard. Even later, in de volgende stelling, had

Bonne al groter voordeel kunnen krijgen als hij ...;Lc5 had gespeeld. Dan had het als volgt kunnen gaan: ...;Lc5 - Lxf6;gxf6 - T3e2;Lxf3 - gxf3;Txc3 met stukwinst. Maar Bonne koos liever - een beetje uit veiligheidsoverwegingen - voor ...;Pd5, vooral met het oog op de verzwakte c-lijn van Jacques. Toch koos Bonne na - Pxd5 voor ...;Txd5 met het idee van torenverdubbeling langs de d-lijn. In de volgende positie, die enkele zetten later ontstond miste Bonne een goede voortzetting met ...;Lg5. Hij speelde

...;Lc5 in de hoop op ruilen van de lopers. Dat gebeurde ook en na - Lxc5;Txc5 -Td3;Lc6 - Txd7;Lxd7 speelde Jacques - Pe4 om de toren tot een verklaring te dwingen. Bonne overwoog nu ...;Te5 om het paard te pennen en speelde dat "gelukkig" niet, dan zou namelijk - Td1 vervelend zijn geweest. Hij koos weer voor veiligheid met ...;Tc8 - Td1;Lc6 en nu speelde Jacques de zet - Pc5. Nu zag Bonne een stukwinst maar moest wel oppassen voor mat achter de paaltjes en speelde daarom eerst ,,,;Kf8.

Blijkbaar zag Jacques de dreiging niet en speelde - a5. Nog steeds ging de combinatie nog niet goed wegens het mogelijke - Pd7+ en daarom speelde Bonne eerst nog ...;Ke7/ Nu hielp Jacques door - Kf1 te spelen en nu volgde "eindelijk" de lang gehoopte materiaalwinst met ,,,;Lxg2+ - Kxg2;Txc5 en nu werd er wel - b4 gespeeld. Enkele zetten later bood Jacques torenruil aan, die natuurlijk onmiddellijk werd aangenomen want de witte koning stond vel te ver weg om de damevleugelpionnen nog te kunnen dekken. Dus gaf Jacques even later op.

Nu keek Fred naar Wim Noordermeer tegen Jan van Baardwijk en zag daar dat Wim en Jan voor de zoveelste keer tegenover elkaar zaten. Wim moest alle zeilen bij zetten toen Jan een pion doorschoof naar c2. Een paard van Wim ging verloren toen deze aangevallen werd. Wim wilde niet meer doorspelen en gaf op.

Leo Stelloo en Michael Smalheer speelden een spannende partij. Michael rokeerde kort en Leo lang. Alle stukken waren op het centrum gericht en het was erg onoverzichtelijk. Leo wist een aanval van Michael af te slaan en bedreigde met beide lopers de dame van Michael. En er diverse stukken stonden in. Na afruil had Leo materiaalwinst. Toen hij met schaak de dames af kon ruilen gaf Michael op. Ook tussen Baris Kinis en Duncan Peltenburg ontstond een spannende partij, waarin de klok een steeds belangrijker rol ging spelen, vooral in het nadeel van Baris. Maar hij wist het Duncan desondanks heel moeilijk te maken, wat resulteerde in een koningsjacht. Duncan wist daar niet meer aan te ontkomen en het slot was dat hij mat werd gezet. Al aan het begin werd gewag gemaakt van nieuwe interesse. Sandra Schwaab had wat les gehad en wilde nu wel eens bok een club uitproberen wat die les waard was geweest  Daarvoor had het programma Hans Maagdenberg als tegenstander aangewezen en helaas voor Sandra had Hans weinig moeite met haar. Hopelijk heeft dit haar niet te veel afgeschrikt en wil ze het nog wel eens vaker komen proberen!

Ook nu weer een nieuwe tussenstand.