Een wedstrijd waarbij voor beide teams veel op het spel stond. Winst zou klassenbehoud betekenen en voor de verliezer bleven nog enkele mogelijkheden op lijfsbehoud over. Eén van de Pioniers was Jaap Santifort en hij leverde een mooi verslag in.
Diep
verscholen in het Groene Hart ligt Moerkapelle. Na een lange rit, waarbij het laatste stuk over smalle wegen tussen de kassen en de
sloten, kwamen we aan in Moerkapelle. Dit dorpje
met 5000 inwoners dankt zijn naam aan de moerassige omgeving (Moer) en
het plaatselijke kerkje (kapel). We moesten zijn aan de Nassaustraat 16.
Maar dat nummer zagen we niet, terwijl we toch in de juiste straat
waren. Links was nummer 34 en rechts nummer 12. Voor ons lag een donkere steeg, die leidde naar een houten gebouwtje. De
naam van het gebouwtje is Tropica, dat verwijst naar de tropische vogels
waar de plaatselijke vogelvereniging in gespecialiseerd was. Ik schrijf
“was” omdat we geen enkele vogel hebben
gezien. Die waren klaarblijkelijk gevlogen.
Dan
de wedstrijd. Op papier is Moerkapelle in geduchte tegenstander met drie leden van de familie Vroegindeweij in de gelederen. Gemiddeld hebben ze
1907 als ELO rating. Wij stelden
daar tegenover ook 2 families (vaders en zonen Van Huizen en Van Dam) met
een gemiddelde rating van 1925. Helaas was de sterkste speler van
Moerkapelle ziek. Gerard van Ommeren, met 2047 als rating, had
ongetwijfeld het team versterkt. Door zijn afwezigheid schoof
iedereen een bord op.
In
volgorde van uitslag worden de borden kort behandeld. Aan bord 4
speelde vader Jan van Huizen een prima partij Hij stond al snel een stuk voor
en de tegenstander had weinig compensatie.
Hoewel het bord nog redelijk vol stond, zag de tegenstander er geen heil
meer in en gaf op.
1-0 voor ons.
Kort
daarna was zoon Tim van Huizen, aan bord 5, klaar. Hij speelde eerst met één pion achterstand en dat werden later twee pionnen achterstand. En naarmate
het eindspel naderde werd het verschil
in pionnen merkbaar. Tim kon niet anders dan de tegenstander
feliciteren.
1-1 op het bord.
Als derde behaalde Jaap, aan bord 8, een half punt. Hij keek tegen een gespiegelde
stelling aan. Bijna alle stukken van wit en zwart stonden gespiegeld
tegenover elkaar. Dat is moeilijk
spelen. Na een geweigerd stukoffer (van Jaap) gingen ze het eindspel in
met gelijk materiaal. Dat was voldoende om de handen te schudden,
remise.
1,5-1,5 als tussenstand.
Aan
bord 3 was Thomas Ammerlaan bezig met een echte Thomas-partij. Slecht uit de
opening, vreemde stelling, achterstand in materiaal, helemaal naar de
zin van Thomas, die zichtbaar zat te genieten…
Gek genoeg was het Thomas die het initiatief had. Met een ver opgerukte
pion, die bijna op promoveren stond, kon de tegenstander niets anders
doen dan materiaal opgeven om erger te voorkomen. Toen stond Thomas
ineens een kwaliteit voor. De rest is techniek,
2,5-1,5 op het scorebord. Thomas zegt er zelf het volgende over: Het begon voor mij met een goede opening, mijn tegenstander maakte een
klein foutje waardoor ik een geslagen pion op c5 kon houden. De eerste
belangrijke stelling is op zet 15:
Als ik hier - exf6;Lxf6 - Le5;Lxe5 - Pxe5 had gespeeld, was de partij
waarschijnlijk een stuk sneller afgelopen en had ik mijzelf kunnen
belonen met een welverdiend biertje. Zwart loopt namelijk een pion
achter en in combinatie met zwaktes op c6 en e6 staat hij zo goed als verloren. Ik
rokeerde hier echter, met als idee ...;fxe5- Lxe5;Lxe5 - Pxe5, een zeer
vergelijkbare stelling als hiervoor, maar dan nog beter voor mij. Ik zag
echter meteen een groot probleem nadat ik Lxe5 speelde en helaas zag
mijn tegenstander het ook:
Txf3!! en nu is het zwart die iets beter staat. Wit heeft als enige
optie Dxf3 en na Lxe5 of Dxe5 heeft zwart twee stukken voor de toren. Mijn tegenstander koos voor Dxe5. Gelukkig liet hij na ...;Dxe5 en Tae1 dameruil toe met Df5, waardoor we in een scherp eindspel terecht kwamen, met allebei goede winstkansen. Ik nam dan ook snel de dame en de e6 pion
in ruil voor mijn c2 pion en nu kwamen we in deze positie terecht:
Een "makkelijke" remise was hier misschien a6, zodat ik waarschijnlijk
nooit b5 kan spelen en misschien kan zwart zelfs nog proberen om zijn
d-pion op te spelen. De tijdsituatie was echter niet in zijn voordeel,
ongeveer een kwartiertje voor hem en meer dan een uur op de klok voor
mij, en nu probeerde hij dingen te forceren met a5?!, waarop ik b5!
antwoordde. Ik krijg nu een vrijpion met ofwel b6 of, zoals gespeeld, ...;cxb5? - c6. ...;Pd4 werd nog geprobeerd, maar na - c7;Le5 - Te1;Ld6 is eigenlijk
alle hoop verloren, als ik nog één goede zet speel:
Te7!!, wat ik helaas niet speelde. Ik speelde iets teveel tegen zijn
klok, hij had nog maar 5 minuten - en speelde snel Td1 - en zwart kan nu nog
proberen om terug te komen met Pe2+ en na wat enige zetten komt het
paard op c4 en promoveert de c-pion niet zo makkelijk. In tijdnood
speelde hij, gelukkig voor mij, Pe6?? en na Tb6 win ik een stuk:
Uiteindelijk won ik ook nog de b- en de d-pion en gaf mijn tegenstander niet veel later op.
Aan
bord 7 had Jan van Dam een giftige pion op b2, die kon de tegenstander
niet pakken, zonder zijn dame kwijt te raken. Maar toen die tegenstander
er materiaal bijhaalde en uiteindelijk
wel op b2 insloeg, was het raak. Onze Jan had zijn bewaking van de
b-pion niet opgevoerd en was met andere zetten bezig. Het kostte hem direct twee pionnen en de tegenstander was in de stelling van Jan gekomen.
Ondanks lang tegenspartelen moest Jan uiteindelijk
de vlag strijken. 2,5-2,5 op het scorebord.
Aan
bord 6 was Maurits bezig met zijn partij. De hele avond was de partij
in evenwicht. Dat op zich was al een verdienste, omdat hij met zwart
speelde tegen een tegenstander mat 1933
als rating. En ondanks het verstrijken van de tijd bleef de partij in
evenwicht. De handen werden geschud en daarmee stond er
3-3 op het scorebord.
Alles
is dan nog mogelijk, zou je denken, als neutrale lezer van dit stukje.
Maar dan heb je gerekend buiten onze beide sterspelers, Thijs van Dam aan bord 1 en Ernst Jan Pluim Mentz aan bord 2, om. Zij grossieren al jaren in mooie
winstpartijen aan de hoogste borden van ons team. Ook nu weer werden de
tegenstanders langzaam maar zeker gewurgd. Beide tegenstanders waren
bovendien in tijdnood en konden niets anders dan toezien op het naderend
onheil. Ze gaven beiden op, zodat er
5-3 op het scorebord als eindstand kwam.
Op
de foto zie je de eindstand van het bord van Ernst Jan terwijl Thijs
bezig is om zijn 3 extra pionnen naar de overkant te manoeuvreren.
Op
de startfoto zie je de huisvesting van het
“analysehok”. Vroeger hebben er ongetwijfeld tropische vogels in
rondgevlogen….
Het wedstrijdformulier:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten