De Pionier 3-Dordrecht 4 en HHC r.22

Het werd weer een drukke avond, hoewel enkele spelers van het eerste team een vrije avond namen vanwege de belangrijke wedstrijd die de volgende avond gespeeld moest worden. Naast de RSB-wedstrijd van het derde team werden nog zeven interne partijen en de tweede vader-zoon loting uit de bekerstrijd gespeeld.

De gedoodverfde kampioen voor de vierde klasse A kwam op bezoek en de stemming vooraf was in de trant van "elk halfje dat we weten te scoren is soort van winst"! En ook "we kunnen niet degraderen, dus speel maar vrijuit". Wat dus vooraf was gesteld kwam al vrij snel uit bij Bonne Faber aan bord 1. Hij kreeg een grote pionnenstorm over zich heen, waar hij geen raad mee wist. Wit kwam steeds beter te staan, hoewel Bonne ook wel met een aanval bezig was. Die had tenslotte succesvol kunnen zijn volgens een computerprogramma (zie diagram):

Hier werd ...;Pa3+ gespeeld maar volgens dat programma was ...;Pd4+ een stuk beter. Er had kunnen volgen ...;Pd4+ - Kd3;Le8 - Df6;Dd7 en het programma kwam op een waardering van -1.20 terwijl het na ...;Pa3+ uitkwam op 0.00. Maar een mens is tenslotte geen computerprogramma en dus ging het veel slechter voor Bonne. Hij had zich volkomen gefixeerd op een later ...;Tf8? waarna het uitgemaakt werd met - Th8+ en pionnenroof voor wit. Voor de Dordtenaren was er nu één schaap over de dam en eer volgden meer, te beginnen met teamleider Wilco Baartmans aan bord 5. Gaande de partij raakte hij enkele pionnetjes achter en kon ook opgeven. Hierna was het de beurt aan invaller Kees Breen aan bord 7. Kees verloor een stuk maar probeerde er nog iets van te maken daarna. Dat mislukte faliekant "uiteraard" en het team stond rond tienen al met 0-3 achter. De volgende werd Michael Smalheer aan bord 8. Michael speelde zo te zien een goede partij maar kwam een toren tegen twee lichte stukken achter en raakte daarna ook nog pionnen kwijt. Ook opgegeven dus.

Het vijfde verliespunt - en dus meteen verlies van de wedstrijd - kwam op naam van Wim Noordermeer aan bord 2. Ook Wim bleek niet opgewassen tegen het Dordtse geweld, hoewel hij het nog wel relatief lang wist vol te houden. Maar tenslotte moest ook hij toegeven dat de overmacht te groot was. Zou het in het begin gegeven oordeel nu ook werkelijkheid worden en het team compleet afgedroogd worden? Gelukkig niet want aan bord 3 speelde de nestor van het team - met wandelstok wegens lichamelijk ongemak - Leo Stelloo een partij, die in eerste instantie dezelfde kant uit leek te gaan dan de vijf hiervoor beschrevene. Kwartjes hebben de neiging te vallen naar onverwachte kant, zo ook hier! De tegenstander van Leo leek zich al helemaal in de winstmodus gewrongen te hebben en maakte daardoor een wat minder geïnspireerde indruk. Hij bleek dan ook minder inspiratie te hebben om de partij zijn kant uit te trekken en moest constateren, dat Leo meer inspiratie had en een enigszins verloren staande positie toch naar winst wist om te zetten. De eer was dus gered, dankzij Leo! Maar er zat nog meer in het vat, getuige de partij van Bart Westdijk aan bord 3. Pas sinds kort beschikt Bart over een rating en die is onverwacht hoog uitgevallen. In deze partij miste hij op zeker moment de winnende zet en moest zich derhalve tevreden stellen met een remise. Als laatste was dan nog Baris Kinis bezig aan bord 6. Er kwam een best wel leuke partij op het bord, met mogelijkheden voor Baris. Maar gaande de partij werd een goed resultaat een illusie en kwam hij materiaal achter. Zoals al langer van hem gekend staat het woord "opgeven" heel achteraan in zijn woordenboek en zelfs met twee dames achterstand leek hij nog te denken dat pat tot zijn mogelijkheden behoorde. Niet dus.

Na deze maar snel te vergeten wedstrijd de focus gericht op de interne zaken. Daarin werd de derde van de vier interne beker partijen gespeeld en wel tussen vader Jan en zoon Tim van Huizen. Geheel tegen zijn gewoonte in speelde Jan twee snelle partijen, die hij beide verloor. Zo heeft ook in de IBC de jeugd de toekomst want na zoon Thijs van Dam wint nu dus ook zoon Tim van Huizen de confrontatie met zijn vader.

In de interne competitie was de toppartij die tussen Albert Bijzitter en Thomas Ammerlaan. Gezien de eerdere resultaten van beiden en hun respectievelijke plaats in het tweede team voor Albert en het eerste voor Thomas zou je een op zijn minst heel moeilijke partij voor Albert verwachten met een goede mogelijkheid van verlies voor hem. Maar, gezien de uitslag, steeg hij hier boven zichzelf uit. Of was Thomas in gedachten meer bezig met z'n belangrijke wedstrijd de volgende avond? Hoe dan ook, aan het einde van de avond waren ze remise overeengekomen. Fred van Wieringen was deze avond wedstrijdleider bij de RSB-wedstrijd van De Pionier 3. Omdat het oneven was vroeg indeler Jan van Huizen of Fred wilde spelen. Hij vond dit geen probleem en zag dat zijn tegenstander Michiel Landman was. Een pittige en taaie tegenstander, maar ook leuk om tegen te spelen. Michiel begon met de witte stukken en speelde een gebruikelijke opening. Fred liet zijn loper op g6 slaan en kreeg daardoor een dubbelpion op de g-lijn. Achteraf bleek dit een verzwakking te zijn. Michiel schoof zijn pion op naar h6 en offerde deze op voor een aanval. Fred was bezig om zich in het centrum te versterken. Alle concentratie ging naar een aan te vallen pion. Toen Michiel deze met een loper dekte, dreigde voor Fred plotseling een aanval langs de h-lijn. Hij kon zich verdedigen en kwam zelfs twee pionnen voor. Na een foute afruil – een paard voor een loper - bedreigden dame en toren de koning van Fred. Na afruil van de torens maakte Fred nog een fout door met zijn dame schaak te geven en Michiel kon met een tegenschaak de dames ruilen en hield hierbij een vrijpion over. Hij bracht deze pion perfect naar de overkant, waardoor Fred, een beetje teleurgesteld, opgaf. Mooi gespeeld, Michiel.

Dan komen we bij Julian Krabbendam tegen Sheila de Jonge en daar heeft Julian iets over ingestuurd: Alle stukken stonden actief tegen Sheila. Zoals te zien in het diagram was stukverlies niet meer te voorkomen voor zwart.

Na Lc4 werd er Kh8 gespeeld, dit resulteerde in Lxd5. Sheila probeerde nog Lxg5, met waarschijnlijk het idee om Tf5 te spelen, als ik met de dame terug zou slaan. Ik sloeg de loper dus terug met het paard op g5 om mat te dreigen op h7. Er volgde 25 ...;Td7 26. Dd5+;Df6 27. Dxf6;Txf6 en met 28. Txc8 werd stuk twee gewonnen en wat zetten later de partij door opgave. Jan van Baardwijk had veel moeite met Frits van der Veeke. Jan wist uiteindelijk met zijn toren op de zevende rij te komen en door middel van zijn loper werd de pion op c7 gepakt. Het zag er allemaal dreigend uit. Frits liet het een beetje op zijn beloop en begon zijn pionnen op de koningsvleugel op te schuiven. Ook dat zag er dreigend uit. Maar Jan wist, met toren, loper en paard, de koning naar de zijkant van het bord te verdrijven en zelfs schaakmat te zetten. Knap gedaan, Jan.

Jeugdspeler Timo van Kesteren speelde zijn tweede partij in de seniorencompetitie. Timo speelde verassend sterk tegen Mitchell Leemeijer, die zijn eerdere twee partijen had gewonnen. Mitchell wist een paard te slaan, Timo kon dat niet terugnemen vanwege een schaak. Het materiaalverlies was teveel voor Timo, die door bleef spelen tot Mitchell hem mat zette. Duncan Peltenburg speelde een speciale partij tegen Hans Maagdenberg. Hij leek Hans helemaal in de tang te hebben met een matdreiging. Maar hij vergat zijn eigen probleem en dat was mat langs de witveldige lange diagonaal. Hans had namelijk een (gedekte) pion naar h2 gekregen en de witte koning stond nu op h1. Ook stond zijn dame op één zet afstand van die diagonaal. Maar Duncan had nog een loper op e2 en verdedigde zodoende voldoende tegen mat op de diagonaal. Maar Hans gooide nog meer materiaal in de strijd en bood een toren aan op a6, om die loper weg te lokken. Dat lukte en zodoende kon Hans tenslotte mat geven met zijn dame op f3, met een zeer teleurgestelde Duncan tot gevolg. Als laatste te behandelen partij dan die tussen Dennis de Graaf en Ellen Akershoek. Na haar eerste winstpartij vorige week leek Ellen helemaal gemotiveerd om er een vervolg aan te breien. Maar daar was Dennis het beslist niet mee eens en dat liet hij ook duidelijk merken met tenslotte toch verlies voor Ellen.

Ook nu weer een nieuwe tussenstand.