Ronde 15

De opkomst was enigszins middelmatig maar daar had storm Pia misschien wel iets mee te maken. Wel kon de bekercompetitie weer een beetje voortgang vinden en wist één speler de weg naar de derde ronde te vinden. Er werden, naast de bekerpartijen, nog negen interne partijen gespeeld, hier en daar wel een beetje met een verrassende uitslag.

Voor de beker speelden Maurits Leentvaar en Jan van Dam tegen elkaar. De eerste partij daarvan valt helaas niets anders over te zeggen dan slechts de uitslag: Jan won. In de tweede partij moest Maurits dan alles op alles zetten om er eventueel nog een snelschaakverlenging uit te kunnen slepen. Daar voelde Jan uiteraard niets voor en hij zorgde er voor zo weinig mogelijk situaties voor een verlies op het bord te laten komen. Maurits deed wel zijn uiterste best om wel dergelijke mogelijkheden in het leven te roepen. Dit probeerde hij door met zijn koning helemaal naar de overkant te marcheren, maar alleen met een koning kun je eigenlijk heel weinig bereiken, vooral als de tegenstander alert is op het voorkomen van zo'n mogelijkheid. Dus moest Maurits op zeker moment zijn pogingen op gaan geven. Sterker nog. hij gaf ook de tweede partij op en wenste Jan succes in de volgende ronde.

De zo'n beetje belangrijkste interne partij en die ging tussen Martijn van Dam en Jaap Santifort. Jaap was zo vriendelijk om er informatie over te sturen, wat de verslaggeving natuurlijk wel ontzettend

vergemakkelijkt! Vandaar ook de oproep aan ieder om iets over zijn/haar partij te communiceren! Bij voorbaat dank daarvoor! Nu dan verder met Jaap's commentaar: Na een avond touwtrekken om het veld d4 had Martijn, in grote tijdnood, de foute zet: Ph4 gespeeld. Jaap reageerde met Te2 en de witte dame is gevangen. Ondanks de ruimte heeft de dame geen enkel vluchtveld! Er werd nog enkele zetten doorgespeeld maar hier werd de partij beslist. Er volgde d5 - De5, De3 -Txe3, Txe3 - Dh2, Kf1 - Dh1, Ke2 - Tc2, Td2 - Txd2, Kxd2 - Lf4 en hiermee is wit tandeloos. Na ruil op e3 werd de vrijpion van wit net op tijd door de zwarte dame geneutraliseerd. Wit gaf op. Hierna (dank, Jaap!) weer verder op eigen kracht en dan kom je meteen bij Jan van Huizen tegen Thomas Ammerlaan. Gezien beider lichaamstaal had Jan het veel moeilijker dan Thomas, die regelmatig bij andere partijen ging kijken. Hij had de koning van Jan in een moeilijk parket gebracht en die koning had slechts de eerste drie rijen tot zijn beschikking. Toen kreeg hij schaak, ging m]naar de derde rij en werd daar verdreven door een fraaie pionzet. Weer terug dus, eindigend op de eerste rij en daar op een mooie (niet voor Jan uiteraard) wijze mat gezet. Hans van Calmthout kreeg het aan de stok met Rik Verheij en die stok bleek lang en sterk genoeg voor Hans om met Rik af te rekenen. Punt voor Hans dus. Jan van Baardwijk speelde tegen Tim van Huizen, die nu weer over was gegaan op het "normale" speeltempo. Ze kregen een onoverzichtelijke stelling (hopelijk niet voor zichzelf!?) en daar bleek Tim zich goed in thuis te voelen, althans, hij wist zetten te bedenken, waarop Jan het beste antwoord schuldig moest blijven. Ook had hij meer tijd nodig dan Tim (kwestie van leeftijd??). Om dit langere verhaal korter te houden, Jan moest op zeker moment opgeven. Dan Bonne Faber tegen Sheila de Jonge en daarin leek Bonne zijn eigen glazen in te gaan gooien! Al snel namelijk maakte hij een rekenfout door te denken dat hij bij de beste zet een pion zou verliezen. Dus die zet niet gespeeld en het aanwezige voordeel weggooiend door b2-b4 te spelen. De volgende rekenfout kwam even later toen Sheila een paard naar h4 speelde om daar op de witte koningsvleugel verwarring te stichten. Die verwarring, daar slaagde ze goed in want Bonne keek alleen maar naar het spelen van zijn dameloper naar g5 en verwierp die zet omdat dit stukverlies zou hebben betekent. Zijn fout was, dat hij niet keek naar de andere mogelijkheid, Pg5, waarmee de verwarring waarschijnlijk over zou gaan naar het andere kamp. In plaats hiervan besloot hij dan maar de paarden te ruilen op h4. De volgende - en waarschijnlijk beslissende - fout was het ruilen van lopers op e6 en het daarna slecht inspelen op de situatie. Sheila daarentegen profiteerde enorm van de haar geboden mogelijkheden en bouwde verder aan haar aanval. Die had ze meteen al kunnen bekronen met een kwaliteitsoffer op f3 maar dat wist ze niet voldoende door te rekenen en ze speelde het dus niet. Bonne probeerde nog even een slimmigheidje door de zwarte dame met een paard aan te vallen, in de hoop, dat ze, met de dame, naar het verkeerde veld zou gaan met dan dameverlies. Of Sheila dat gezien heeft is natuurlijk een open vraag, feit is wel, dat ze er niet naar toe ging. De druk op de witte koningsvleugel werd nu groter en groter en Bonne maakte zijn laatste fout van de partij door een pion te slaan en daarmee de hele verdediging van de koningsvleugel op het spel te zetten, wat hem dan een stuk ging kosten. Dat werd te veel van het goede, opgave was het enige goede wat hij nog zag.

Baris Kinis werd ingedeeld tegen Leo Stelloo en hij probeerde het Leo moeilijk te maken. Maar Leo gaf geen krimp en wist zelfs het punt binnen te halen ondanks het verkorte tempo dat gespeeld werd. Het werd ook een verrassende partij tussen Julian Krabbendam en Frits Wilschut. Zoals veel van zijn partijen van de laatste tijd bouwde Frits de partij goed op, wist echter niet het beste vervolg te vinden. Dit had tot gevolg dat de stelling vervlakte en er tenslotte een remise als uitslag kwam. Kees Breen was weer te gretig bezig tegen Ivan Jansen. Dat kwam hem tenslotte op verlies te staan. Als laatste partij waren nog Wim Noordermeer en Jacques Kokshoorn bezig. Jacques had tenslotte een stuk weten te winnen, zag echter niet zo gauw de mogelijkheid om ook inderdaad de winst binnen te halen. Het eindigde tenslotte met beide nog twee pionnen en Jacques ook nog een loper. Gat bleek voldoende voor Jacques om er toch winst uit te slepen.

Hiermee werd een nieuwe tussenstand bereikt.