De laatste wedstrijd van dit seizoen in deze klasse. Op voorhand een moeilijke wedstrijd, de tegenstanders waren vorig seizoen gedegradeerd, terwijl het Pionierteam eigenlijk op zich niet meer bestond. M.a.w., ook dit team was gedegradeerd, maar De Pionier 2 van vorig seizoen bestond niet meer, er speelde slechts één speler van dat team nog in hetzelfde team, de anderen waren vorig seizoen nog De Pionier 3.
De wedstrijd werd geleid door Martijn van Dam en Martijn was ook zo vriendelijk om iets op papier te zetten over de verschillende partijen. Laten we dan de wedstrijd volgen op basis van de volgorde van het bereiken van een uitslag. Als eerste was dan Michiel Landman klaar aan bord 6. Michiel had daarbij een mooie koningsaanval opgezet en wist de koning van zijn tegenstander in het centrum heen en weer te laten paraderen. Maar helaas wist hij daar onvoldoende profijt uit te trekken en eindigde deze partij in remise door eeuwig schaak (½-½). De volgende was Ivan Jansen aan bord 2. Ivan raakt een loper kwijt, maar krijgt daar enkele pionnen voor terug. Hierna weet hij een vorkje te leggen op dame en toren maar ook dat levert onvoldoende op. Dan komt er een mataanval en die verdedigt hij verkeerd, wat hem verlies oplevert (½-1½). Bord 5 met Bonne Faber werd het volgende slachtoffer met een resultaat. Bonne won al heel snel een pion op de damevleugel wegens een obscure opening door zijn tegenstander. Die ging even later ook met een stuk minder spelen eigenlijk door zijn damepaard vast te zetten op de damevleugel. Maar toen leek hij wakker te zijn geworden en zette een aanval op poten op de koningsvleugel, waarbij de verdediging van Bonne's koning helemaal werd verpletterd. Het ging er nu steeds moeilijker voor Bonne uitzien, met op het oog kunst en vliegwerk wist hij echter het meeste gevaar af te wenden. Toen echter werd zijn dame in een hopeloos parket gebracht en meende hij de vorstin kwijt te raken. Daarom gaf hij de partij op, blijkbaar tot verbazing van zijn tegenstander, die wel de oplossing had gezien die Bonne had overzien. Als dat wel het geval zou zijn geweest had eigenlijk remise het minste zijn geweest wat hij had kunnen bereiken want zijn tegenstander had een paard geofferd om deze stelling te bereiken en dus leek remise het minste wat bereikt had kunnen worden. Maar als je een bepaalde voortzetting niet ziet.......!? (½-2½) Maar het Pionierteam toonde toch ruggengraat, te beginnen bij Maurits Leentvaar aan bord 7. Op de hem eigen bekende manier zette hij voorzichtig de aanval op en leek zijn tegenstander steeds meer met de rug tegen de muur te drukken. Dat lukte naar wens, met een punt als beloning (1½-2½). Aan bord 1 was Wilco Baartmans, eigenlijk op eigen verzoek, opgesteld door de teamleider, die daar zelf in eerste instantie zou spelen. Wilco zet zijn partij goed op en gaat dan het vuur openen met een koningsaanval. Helaas bleek zijn tegenstander ook niet van gisteren en hij pareerde de aanval van Wilco prima. Dat kostte Wilco tenslotte een stuk en hij moest lijdzaam toezien dat hij steeds meer werd teruggedrongen en aan het slot geen zetten meer over had zonder materiaal te verliezen. Wel verloor hij het punt (1½-3½). Nu dan de teamleider zelf, Sheila de Jonge, die nu plaats had genomen aan bord 3. Daar speelde ze een keurige partij waarbij alles zo veel mogelijk dichtgeschoven leek t worden. Ze kwam nog wel naar voren met haar c-pion, kon daar echter niet mee scoren en er werd tot remise besloten (2-4). Nu kwam de nood aan de man voor het Pionierteam, maar aan bord 8 kwam een lichtpuntje dankzij Thomas Ammerlaan. Nog niet direct want Thomas leek in een donkere hoek te worden gedreven. Maar zijn tegenstander maakte "ergens" een fout, wat voor hem de opgave betekende (3-4).
Nu ging dus alles afhangen van Leo Stelloo aan bord 4. Maar Leo was eigenlijk weer in zijn oude fout vervallen door steeds te lang over zijn zetten na te denken. Daar is op zich natuurlijk niks mis mee maar je hebt dan later minder tijd over voor je volgende zetten. Daar ging Leo ook ditmaal aan ten onder, hij raakte een stuk kwijt en - ondanks verwoede pogingen om het tij nog te keren - verloor zo de partij zodat ook de wedstrijd voor het Pionierachttal verloren ging, zoals te zien op het wedstrijdformulier:
De qua ranglijst in principe belangrijkste partij was die tussen Jan van Baardwijk en lijstaanvoerder Jan van Huizen. Eerstgenoemde Jan leek een heel moeilijke avond tegemoet te gaan maar dat was noch aan zijn spel noch aan zijn stelling af te leiden. Het enige, waar dat aan was te zien was zijn gebruik van de bedenktijd, in ruimere mate dan zijn tegenstander. Toch verloor hij een pion en de resterende positie bestond uit aan beide kanten twee torens en drie pionnen op de koningsvleugel voor Jan van Baardwijk en vier voor zijn tegenstander, waarvan één vrijpion op de b-lijn. Daar draaide het eindspel een poosje om, totdat Jan van Baardwijk in de fout ging door één van zijn torens naar een veld te spelen, deze daar losliet en dan weer oppakte om ergens anders neer te zetten. Hierop eiste Jan van Huizen meteen winst op. Zijn zoon Tim ging één van zijn moeilijkste partijen uit zijn nog prille carrière bij de senioren spelen, tegen Jan van Dam. Daarin wist Tim aardig stand te houden tot de tijdnoodfase. Daarin weet Jan namelijk een stuk buit te maken en dan is het voor hem niet meer zo moeilijk de winst binnen te halen. Dik van der Pluijm kan weer eens aanwezig zijn en treft daarbij Ad van der Ree tegenover zich. Beide spelers zijn in principe aan elkaar gewaagd, alleen heeft Ad het nadeel dat hij een tijdlang niet meer heeft gespeeld en dat nu probeert in te halen door met het jeugdtempo te spelen zodat hij op tijd weer thuis kan zijn. Ad weet een pion te winnen maar geeft daarna de stelling een beetje weg door een belangrijk veld uit handen te geven. Zodoende weet Dik een kwaliteit te winnen en wat later ok het loperpaar van Ad te elimineren. Dat betekent tenslotte een verliespartij voor Ad. Opnieuw een oneven aantal spelers zodat SV De Pionier weer ten tonele wordt gevoerd. Daarbij mogen alle verdere aanwezigen een zet doen, in dit geval tegen Baris Kinis. Dat wordt een verrassend resultaat want, hoewel hij materiaal verliest, toch mag Baris het punt op zijn naam laten schrijven omdat de andere Pioniers te veel tijd nodig hebben om dat punt naar zich toe te trekken.
Verder zien we nog Wim Noordermeer tegen Kees Breen. Hierbij begint Wim niet zo gelukkig, hij raakt een stuk kwijt na een verkeerde koningsaanval. Maar dat blijkt niet zo erg voor hem want Kees eindigt niet zo gelukkig, hij weet zijn voordeel niet over de streep te halen en verliest dan ook. Als laatsten dan Frits Wilschut tegen Jacques Kokshoorn. Ook hier is weer sprake van iemand, die niet zo gelukkig speelt en dat is Frits. Jacques weet voor Frits vervelende zaken in te bouwen en daar heeft Frits eigenlijk niet van terug, behalve dan het opgeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten