We volgen Kees dan in de bordvolgorde van achteren naar voren en beginnen dus met bord 4. Daar schrijft hij over: Wilco Baartmans speelde, op aanvraag, met zwart. Hij kwam zeer goed uit zijn opening maar zijn tegenstander bouwde z'n stelling ook goed op. Wilco dacht een goede pionzet in zijn hoofd te hebben, kwam hierna echter in een penning terecht. Om dat probleem op te lossen koste hem maar liefst drie kwartier aan bedenktijd. Desalniettemin verloor hij bij deze escapades al vroeg in de partij zijn dame. Dat betekende ook partijverlies.
Aan bord 3 speelde Albert Schaefer, hij werd op de valreep opgeroepen wegens het afzeggen door een medespeler en wilde wel spelen (dank hiervoor, Albert!). Hij had een voorkeur voor het spelen met wit en zodoende werd de van te voren bedoelde opstelling aan de laatste twee borden omgewisseld. Ook Albert kwam goed uit zijn startblokken en het spel ging gelijk op, totdat Albert een foutje maakte. In zijn hoofd had hij een andere zet, met een toren, in gedachten, maar zijn vingers pakten het verkeerde stuk (een bij sommige schakers wel vaker voorkomend probleem). Helaas resulteerde deze vingerfout in het tweede verlies. Maar toch fijn, dat hij, ondanks zijn omstandigheden, mee kon en wilde doen! Ondanks zijn verlies had hij toch plezier in de avond en dat is het belangrijkste.
Bord 2 werd bezet door Wim Noordermeer, die als vanouds op zijn eigen manier speelde: stabiel. Dit werd dan ook de langste partij van de avond. Dankzij een eerdere zet kwam zijn koning wat ongelukkig te staan. In het eindspel tenslotte hadden beiden - naast hun koning - nog zes pionnen. Door Wim's slechter geplaatste koning kon zijn tegenstander doorbreken met zijn laatste pion. Voor Wim werd dit een heel moeilijk situatie met nog drie pionnen en een koning, tegen dame en koning. Een onmogelijke opgave en dus helaas weer een nul.
Zelf had ik me - na de deelname van Albert - tactisch aan bord 1 gezet. Wonderbaarlijk werd dit een mooie partij. De opening was goed van beide kanten en op een gegeven moment kwam ik een stuk (paard) voor. Hierna had ik door moeten drukken maar ik werd te voorzichtig. M'n tegenstander bleef wel onder druk, kreeg echter op zeker moment de dame op de tweede lijn en een toren er achter. Dit had voorkomen kunnen worden door, eerder in het middenspel, rigoureus te werk te gaan met het "uitroeien" van de stukken van de "vijand". Een goede leer voor de volgende keer! Al met al toch een leuke partij en er van genoten. Maar de vierde nul was wel een feit, zoals te zien op het wedstrijdformulier.
Bedankt voor deze bijdrage, Kees!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten