Het gaat echter al relatief snel mis aan het eerste bord, bij Thomas Ammerlaan, die van te voren heel behulpzaam een vervoersprobleem, dat ontstaan was, heeft helpen oplossen. Er bleek namelijk maar één auto (met chauffeur) beschikbaar. In huize Ammerlaan zal daar ook over gesproken zijn en die gesprekken hadden tot resultaat dat vader Jerome zich belangeloos beschikbaar stelde om naar Krimpen te willen rijden! Alles geregeld dus, met dank aan Jerome!! Het bleek echter nog wel moeilijk het speellokaal te vinden en - voordat dit bereikt werd - mochten de inzittenden van de Ammerlaan-auto genieten van een avondlijke sight-seeing-tocht door het maanverlichte Oud-Krimpen. Nog redelijk op tijd kon dan achter de borden worden plaatsgenomen en ging het, zoals al gezegd, mis bij Thomas. Als je dan naar de ratings kijkt, dan is dat ook geen groot wonder, de speler met de laagste rating aan Krimpen-kant had maar vier punten minder dan de speler met de hoogste rating aan Pionierkant. Thomas raakte een toren kwijt en had al snel gemerkt, dat zijn tegenstander duidelijk wist, hoe het spelletje gespeeld dient te worden. Daar wilde hij zich niet verder van laten overtuigen dus Thomas gaf de partij op (1-0). Daarna was het de beurt aan invaller Wim Noordermeer, die aan bord 6 ook geen hoge ogen wist te gooien, ook hij werd naar de slachtbank gevoerd en wilde daar niet al te lang blijven liggen (2-0). Het zag er dus moeilijk uit voor het team en deze trend werd gevolgd door Bonne Faber aan bord 4. Op een fraaie manier wist hij al na 10 zetten een pion te winnen (werd geslagen op d4 door een paard en kon - wegens dameverlies - niet teruggenomen worden). Maar hij zag het beste vervolg niet en ruilde dat paard tegen een loper, waar hij een kwaliteit had kunnen winnen. Nu greep zijn tegenstander de hem geboden kansen, maakte gebruik van de ontstane open lijnen en ging jacht maken op de dame met beide torens. In arren moede ruilde Bonne de torens en kwam tot de ontdekking, dat hij minstens een stuk zou gaan verliezen. Ook opgegeven dus (3-0). Dan de beurt aan Michiel Landman aan bord 2. Hij bleek achteraf degene, die tenslotte een beetje de eer van dit team van De Pionier wist te redden! Hij speelde een voorzichtige partij, waarin zijn witveldige loper een grote rol speelde. Hier werd namelijk op gejaagd en Michiel wist steeds een plekje te vinden om dit stuk neer te zetten. Misschien moe van het gejaag bood zijn tegenstander op zeker moment remise. Dit aanbod werd door Michiel met ingehouden plezier aangenomen (3½-½). Maar de dreigende wolken, die bijna vanaf het begin boven het Pionierteam hadden gehangen lieten nu hun lading los, eerst boven het hoofd van Leo Stelloo, spelend aan bord 3. Leo kreeg te maken met een - voor hem - onbekende opening en verdronk daar zo ongeveer in. Hij had zijn dame wat snel naar buiten gehaald voor een wazige aanval op veld f7. Die werd makkelijk gepareerd, meteen gevolgd door aanvallen op de dame. Daardoor werd de stelling van Leo in elkaar gedrukt. Op een gegeven moment leek Leo die dame te gaan verliezen, de tegenstander koos er echter voor om "slechts" de nog niet meespelende toren op a1 te confisqueren. Maar het kwaad was al geschied en de witte koning werd steeds meer in het nauw gebracht om tenslotte zijn kroon te verliezen in die aanval (4½-½). Maar het werd nog veel erger. Aan bord 8 speelde Wilco Baartmans tegen de speelster met de laagste rating en hij wist de posities lang redelijk in evenwicht te houden. Maar beide torens van die tegenstandster kwamen binnenrennen en gingen in de aanval op de achterste pionnen van Wilco. Daaruit werd voor hem groot nadeel gebracht, voldoende voor hem om op te geven (5½-½). Nu was het dan de beurt aan teamleider Sheila de Jonge, spelend aan bord 5. Ook zij kwam langzamerhand in problemen, zich uitend in het verlies van een drietal pionnen. Dat leidde tenslotte tot een dame-eindspel met nog drie pionnen voor Sheila en dus zes voor haar tegenstander. Die benaderde dit eindspel heel voorzichtig en probeerde niet één van zijn pionnen naar de overkant te spelen, hij koos er voor zijn dame in de verdediging te houden. Nu werd Sheila's koning wel van de laatste rij verdreven en toen er dameruil aan zat te komen vond Sheila het voldoende om op te geven (6½-½). De laatste partij die nog bezig was werd die aan bord 7, met voor de Pioniers Ivan Jansen aan het roer. Ook Ivan kwam in een moeilijke positie, zijn koning werd belaagd en had slechts een toren, een paard en een pion als een soort bescherming. De aanval van de tegenstander richtte zich nu op die pion, waarbij Ivan zijn tweede toren er bij kon halen ter verdediging van die pion. Toen echter overspeelde de tegenstander zijn hand en sloeg de pion, daarvoor een stuk inleverend. Nu keerden de kansen en leek er nog een winstpunt voor het team aan te komen. Maar dan moest Ivan zijn spullen wel bij elkaar houden, terwijl de bedenktijd van de tegenstander al onder één minuut dook. Maar Ivan maakte de fout zijn paard, dat werd aangevallen, niet vlak voor z'n koning te plaatsen (dan had hij verdedigend misschien de opponent "door de vlag" kunnen jagen) maar juist aan de andere kant van de rij van de koning. Op die rij kreeg hij nu schaak met een toren en werd dus tegelijkertijd dat paard aangevallen. Dat kostte hem dus het paard en de waarschijnlijke overwinning. Nu moest hij opgeven (7½-½). De krachtsverschillen in deze groep zijn eigenlijk te groot om serieus van een eerlijk gevecht te kunnen spreken, zeker als je andere uitslagen bekijkt.
Eén en ander is te zien op het wedstrijdformulier:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten