Ronde 24

Een gezellige avond, waar ook ons Limburgse lid Arie Bliek de gelegenheid voor vond weer eens langs te komen! Helaas was de opkomst weer eens oneven, waardoor alle verdere aanwezigen hun schaakpijlen op Wim Noordermeer mochten richten.

De belangrijkste partij van de avond zou die tussen Hans van Calmthout en Jan van Huizen gaan worden. Dat bleek tenslotte ook wel, de partij was als laatste klaar en alle mogelijke zaken kwamen langs. Op zeker moment had Hans de koning van Jan in een positie gebracht waarin deze zich beslist niet op zijn gemak vond. Het ging er steeds meer op lijken, dat Hans hiermee zijn tegenstander de genadeslag toe wist te brengen. Maar Hans koos voor de voorzichtige weg en gaf Jan de kans de dames te ruilen. Hierna stond Hans nog steeds wel overwegend, Jan kreeg echter mogelijkheden nog iets van de partij te maken. Dat gebeurde dan ook en Jan leek zelfs een weg naar minstens remise te hebben gevonden. Hans gaf hem nog de gelegenheid z'n paard, met pionwinst, te ruilen tegen zijn loper en nu ontstond een toreneindspel met voor beiden een vrijpion, hoewel die van Hans veel dichter bij zijn einddoel was gekomen. Deze beide vrijpionnen moesten echter hel veld ruimen en dat gaf Jan de gedachte om remise aan te bieden. Maar Hans zag nog mogelijkheden en wilde daarom doorspelen. Tenslotte hield Jan nog een pion over en Hans een toren. Jan wist die pion op de voorlaatste rij te krijgen, daar kon hij echter afgestopt worden middels de inmiddels aan het front verschenen koning van Hans. Er bleef Jan nu weinig anders over dan op te geven na een superspannend einde, waarvoor ieder, om in voetbaltermen te spreken, naar het stadion komt.

Ad van der Ree kreeg eigenlijk een relatief makkelijke avond tegen Bonne Faber. Deze voelde zich al meteen niet op z'n gemak bij de gespeelde opening, wat op een gegeven moment resulteerde in het verlies van een pion. Ad ging hierna de zwaktes in de stelling van zijn tegenstander zoeken, wat Bonne slechts in eerste instantie op wist te lossen met een slechte positie voor zijn materiaal. Daarin ging hij zelfs zover dat Ad de gelegenheid kreeg voor een dubbele aanval met mat in één en ook de aanval op een ongedekte toren. Dat werd voor Bonne de reden om op te geven.

Het werd voor Jan van Baardwijk een avondje spitsroeden lopen tegen lijstaanvoerder Jan van Dam. Daarvoor bleek hij veel bedenktijd nodig te hebben, hoewel hij hun partij daarbij heel lang wist te laten duren. Maar toch wist hij het wel aanwezige gevaar onvoldoende te bedwingen en moest tenslotte de partij opgeven.

Aan het einde van hun partij kwam Leo Stelloo weer eens in grote tijdnood tegen Michiel Landman. Op een gegeven moment ontstond het grappige feit, dat beide klokken "1.01" aangaven, alleen voor Leo betekende dit één minuut en één seconde en voor Michiel één uur en één minuut! Maar het bleek weer eens, in een dergelijke situatie kan Leo levensgevaarlijk zijn en zo had Michiel nu zijn handen meer dan vol aan de stelling, veel meer dan in het hele voorgaande deel. Toch wist Michiel het gevaar af te wenden en tenslotte de partij (op tijd) te winnen. Maar ook wel verdiend.

Thijs van Dam kreeg te maken met Frits van der Veeke, tegen wie hij al een paar keer had gespeeld. Of dat de reden was voor het vroege einde van de partij is niet bekend (misschien alleen bij Thijs), wel wist Thijs deze partij te winnen.

Er spelen bij De Pionier enkele spelers met de achternaam Van Dam mee, vader en zoon en een naamgenoot maar geen familie. Deze Martijn van Dam mocht proberen wie de sterkste van beiden deze avond zou zijn, tegen Casper Verbeek. Tijdens de partij wist Martijn enkele pionnen meer van het bord te doen verdwijnen dan Casper, zelfs zo veel, dat beiden tenslotte, naast hun koning, nog een toren overhielden en Martijn daarnaast nog liefst vijf pionnen. Casper probeerde hier nog het beste van te maken, toen de torens echter gedwongen van het bord verdwenen was er helemaal geen helpen meer aan voor Casper.
Dan het nieuwe fenomeen, de oneven speler tegen de andere aanwezigen en daarbij kreeg Wim Noordermeer de witte stukken toebedeeld. Er ontstond een ongebruikelijke variant van de Siciliaanse opening, waarbij Wim verzuimde te rocheren. Hij speelde op het ruilen van diverse stukken, overzag daarbij echter dat hij een pion ging verliezen. Na dameruil en daarmee voor Wim geen mogelijkheid meer om zijn koning middels een rochade in veiligheid te brengen, kreeg hij druk op z'n stelling langs de f-lijn. Dat kostte nog een pion en de zwarte torens konden de stelling binnendringen. De torens werden nog wel afgeruild, Wim kreeg echter een aanval langs de koningsvleugel te verwerken, waarbij hij tenslotte promotie (en daarmee verlies) niet wist te verhinderen.
Kees Berkhout kreeg deze avond te maken met Arie Bliek en Kees wist een leuke positie op te bouwen. Maar hij wist dit niet ten volle uit te buiten en Arie was slim genoeg om daar profijt van te trekken en op een gegeven moment remise aan te bieden. Op zich had Kees nog wel mogelijkheden om de partij naar zijn hand te zetten, hij koos er echter voor het aanbod aan te nemen.

De nieuwe tussenstand.