Langzaam maar zeker gaat de bekercompetitie verder naar de halve finale. Deze avond raakte de volgende halve finalist bekend, het is nu nog wachten op de laatste. Daarnaast werden nog een zevental interne partijen gespeeld met soms toch wel verrassende uitslagen.
De voorlaatste halve finalist voor de beker moest komen na de partijen tussen Sheila de Jonge en Jan van Dam. Wegens ziekte had dit niet eerder gespeeld kunnen worden, nu gingen beiden er volledig voor, vooral voor Sheila was het een belangrijke mijlpaal die ze nog niet eerder had weten te bereiken. In de eerste van de beide te spelen partijen probeerde ze meteen Jan het vuur na aan de schenen te leggen maar kwam ze uiteindelijk met een zwartveldige loper met weinig nog beschikbare velden, een paard, dat op de andere vleugel ook naar zinvolle velden moest zoeken en een koning, die ook niet ruim in zijn mogelijkheden bleek te zitten. Jan wist wel raad met deze voor zijn tegenstander nadelen en maakte korte metten mat Sheila's nog resterende pogingen. Dit gaf voor hem dus een goed gevoel om met de tweede partij te beginnen, hiervoor had hij slechts een remise nodig. Maar dat idee stond duidelijk niet in het woordenboek van Sheila, ze ging er dus zo goed mogelijk voor zitten. Maar zelfs dat bleek te weinig voor haar want Jan liet ook in deze tweede partij geen noemenswaardig steekje vallen en gaat dus verder naar de halve finale.
Zijn enige direct aanwezige concurrent, Jan van Huizen, kreeg voorzitter Fred van Wieringen als tegenstander voor deze avond en probeerde ook zo veel mogelijk deze stugge verdediger beentje te lichten. Maar al meerderen kwamen er in de loop van de tijd achter dat dit toch niet zo'n makkelijke opgave is. Ook nu wist Fred er voor te zorgen dat hij niet in al te grote moeilijkheden kwam (hij wist de moeilijkheden, waar hij wel in kwam goed op te lossen) en met een herhaling van zetten in een op zich ook wel remisestelling werd de vrede getekend.
Dan zoon Alex van Wieringen, die deze avond Jan van Baardwijk tegenover zich zag gaan zitten. Langere tijd hielden beiden elkaar redelijk in evenwicht, echter op een gegeven moment wist Alex een pion buit te maken en dat bleek het begin van het einde voor Jan. Hoewel dat einde nog wel een poosje op zich liet wachten en het geduld van Alex toch wel op de proef werd gesteld lukte het Jan niet meer om enig succes te vinden en moest hij dus opgeven.
Peter Derrez mocht zijn borst nat maken tegen Thijs van Dam, vooral wegens de kortere bedenktijd. Op een gegeven moment kwam de dame van Thijs terecht op a1, waar net tevoren een witte toren had gestaan. Maar het werd een stelling, waarin Peter toch ook het nodige materiaal buit had weten te maken. Tenslotte kon Peter met een paard vervelende dingen in de stelling van Thijs proberen te gaan doen en werd een remiseaanbod gedaan dat ook werd geaccepteerd.
Voor Martijn van Dam leek er een redelijk te spelen partij te komen, tegen Ronald van Velzen, maar schijn bedriegt wel vaker. Martijn leek inderdaad het betere van de stelling te krijgen, tenslotte kwam hij toch niet verder dan een verrassende remise, een prima resultaat voor Ronald.
Ook voor Leo Stelloo bleek een moeilijke tegenstander uit de indelingsmachine te zijn gerold, Bonne Faber is dat toch wel voor hem. Maar een tiental zetten kwamen er zetten op het bord, waarmee de geleerden redelijk tevreden zouden zijn geweest. Maar toen gooide Leo een grotere knuppel in het hoenderhok door de breekzet e4-e5 te spelen. Dat kwam niet goed voor hem uit, hoewel hij niet meteen veel achter kwam te staan. Hij had het geluk, dat Bonne nu een sterke zet (een torenoffer voor een loper met ofwel torenwinst ofwel kwaliteitswinst) miste en Leo zodoende een aanval op wist te zetten. Nu miste Bonne opnieuw een redelijk winnende zet en moest nog heel erg op zijn tellen gaan passen, waar Leo goed spel had kunnen krijgen met het opspelen van zijn g-pion. Het nodige materiaal werd afgeruild en hiermee ontstond een toreneindspel met een pionnenvoorsprong voor Bonne. Maar Leo had veel bedenktijd gebruikt om zover te komen en leek op tijd te gaan verliezen. Nu echter kon hij eindelijk de voordelen van het Fischer-tempo ondervinden (wat ook behoorlijk meespeelde was het feit dat hij niet meer hoefde te noteren en Bonne wel) en hij kwam daarmee van nauwelijks meer dan 10 seconden op een gegeven moment nog op zo'n vier minuten! Maar de stelling verbeterde niet navenant en dus moest Leo tenslotte opgeven.
Dan speelde Casper Verbeek tegen Wim Noordermeer en Wim wist zijn tegenstander langzaam maar zeker in het parket te duwen waar deze zich eigenlijk liever niet wilde bevinden. Casper is toch wel een speler, die in zo'n geval nog probeert er wat van te maken, Wim echter wilde van geen wijken weten en mocht zodoende tenslotte een punt bij laten schrijven.
Het werd eigenlijk wel weer eens tijd voor Kees Berkhout om te gaan scoren maar zou Frits Wilschut dat weten te verhinderen? Naar eigen zeggen speelde hij een slechte partij en verloor daarin materiaal. Vaak overkomt het Kees nog wel, dat hij in een dergelijk geval toch ergens een foutieve zet doet zodat zijn tegenstander weer terug in het spel kan komen. Nu echter had Frits dat geluk niet en moest dus op zeker moment opgeven. De tweede winstpartij van Kees dit seizoen.
De nieuwe tussenstand.
Zijn enige direct aanwezige concurrent, Jan van Huizen, kreeg voorzitter Fred van Wieringen als tegenstander voor deze avond en probeerde ook zo veel mogelijk deze stugge verdediger beentje te lichten. Maar al meerderen kwamen er in de loop van de tijd achter dat dit toch niet zo'n makkelijke opgave is. Ook nu wist Fred er voor te zorgen dat hij niet in al te grote moeilijkheden kwam (hij wist de moeilijkheden, waar hij wel in kwam goed op te lossen) en met een herhaling van zetten in een op zich ook wel remisestelling werd de vrede getekend.
Dan zoon Alex van Wieringen, die deze avond Jan van Baardwijk tegenover zich zag gaan zitten. Langere tijd hielden beiden elkaar redelijk in evenwicht, echter op een gegeven moment wist Alex een pion buit te maken en dat bleek het begin van het einde voor Jan. Hoewel dat einde nog wel een poosje op zich liet wachten en het geduld van Alex toch wel op de proef werd gesteld lukte het Jan niet meer om enig succes te vinden en moest hij dus opgeven.
Peter Derrez mocht zijn borst nat maken tegen Thijs van Dam, vooral wegens de kortere bedenktijd. Op een gegeven moment kwam de dame van Thijs terecht op a1, waar net tevoren een witte toren had gestaan. Maar het werd een stelling, waarin Peter toch ook het nodige materiaal buit had weten te maken. Tenslotte kon Peter met een paard vervelende dingen in de stelling van Thijs proberen te gaan doen en werd een remiseaanbod gedaan dat ook werd geaccepteerd.
Voor Martijn van Dam leek er een redelijk te spelen partij te komen, tegen Ronald van Velzen, maar schijn bedriegt wel vaker. Martijn leek inderdaad het betere van de stelling te krijgen, tenslotte kwam hij toch niet verder dan een verrassende remise, een prima resultaat voor Ronald.
Ook voor Leo Stelloo bleek een moeilijke tegenstander uit de indelingsmachine te zijn gerold, Bonne Faber is dat toch wel voor hem. Maar een tiental zetten kwamen er zetten op het bord, waarmee de geleerden redelijk tevreden zouden zijn geweest. Maar toen gooide Leo een grotere knuppel in het hoenderhok door de breekzet e4-e5 te spelen. Dat kwam niet goed voor hem uit, hoewel hij niet meteen veel achter kwam te staan. Hij had het geluk, dat Bonne nu een sterke zet (een torenoffer voor een loper met ofwel torenwinst ofwel kwaliteitswinst) miste en Leo zodoende een aanval op wist te zetten. Nu miste Bonne opnieuw een redelijk winnende zet en moest nog heel erg op zijn tellen gaan passen, waar Leo goed spel had kunnen krijgen met het opspelen van zijn g-pion. Het nodige materiaal werd afgeruild en hiermee ontstond een toreneindspel met een pionnenvoorsprong voor Bonne. Maar Leo had veel bedenktijd gebruikt om zover te komen en leek op tijd te gaan verliezen. Nu echter kon hij eindelijk de voordelen van het Fischer-tempo ondervinden (wat ook behoorlijk meespeelde was het feit dat hij niet meer hoefde te noteren en Bonne wel) en hij kwam daarmee van nauwelijks meer dan 10 seconden op een gegeven moment nog op zo'n vier minuten! Maar de stelling verbeterde niet navenant en dus moest Leo tenslotte opgeven.
Dan speelde Casper Verbeek tegen Wim Noordermeer en Wim wist zijn tegenstander langzaam maar zeker in het parket te duwen waar deze zich eigenlijk liever niet wilde bevinden. Casper is toch wel een speler, die in zo'n geval nog probeert er wat van te maken, Wim echter wilde van geen wijken weten en mocht zodoende tenslotte een punt bij laten schrijven.
Het werd eigenlijk wel weer eens tijd voor Kees Berkhout om te gaan scoren maar zou Frits Wilschut dat weten te verhinderen? Naar eigen zeggen speelde hij een slechte partij en verloor daarin materiaal. Vaak overkomt het Kees nog wel, dat hij in een dergelijk geval toch ergens een foutieve zet doet zodat zijn tegenstander weer terug in het spel kan komen. Nu echter had Frits dat geluk niet en moest dus op zeker moment opgeven. De tweede winstpartij van Kees dit seizoen.
De nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten