De Pionier 1-Barendr./IJ.monde 2 en ronde 28

De laatste wedstrijd van het lopende seizoen, waarin er voor het Pionierteam weinig meer op het spel stond. Qua bordpunten zou er nog een promotieplek in kunnen zitten, qua wedstrijdpunten zou Caïssa dan wel heel bijzonder op de hand van het team moeten zijn! Voor de andere spelers was het weer "gewoon" competitie.

Fred van Wieringen was wedstrijdleider en hij volgde de partijen met argusogen! Zijn verslag:
Donderdag 28 maart was de laatste wedstrijd voor De Pionier 1. Het team van teamleider Jan van Dam had de promotiekansen in de vorige wedstrijd vergooid door te verliezen. Nu was (is) er nog een theoretische kans om te promoveren. Het team wilde het seizoen in ieder geval winnend afsluiten. De tegenstander Barendrecht/IJsselmonde 2 stond om 20.00 uur nog met slechts drie spelers. Kort daarna kwamen er nog twee binnen. Oorzaak was een file waarin deze spelers stonden. Om 20.15 uur moesten we toch echt beginnen. Er waren intussen zes spelers van de tegenstander aanwezig. Bij De Pionier was Ernst Jan Pluim Mentz nog niet aanwezig. Uiteindelijk werd er door wedstrijdleider Fred van Wieringen het startsein gegeven en kon er worden geschaakt. Ondertussen waren alle spelers gearriveerd en kon de strijd echt beginnen. Op alle borden ging het gelijk op.

Aan bord 4 speelden beide teamleiders tegen elkaar. Jan van Dam zag dat de stelling geheel dicht zat en er werd besloten tot remise (½-½).

Ook aan bord 5, bij Jaap Santifort, werden geen acties uitgevoerd en bleef de stelling na enige stukkenruil gelijk. Ook hier werd besloten de punten te delen (1-1).

Alex van Wieringen speelde aan bord 8 een prima partij. Hij wist, op de damevleugel, een pion te winnen en begon deze gecontroleerd naar voren te schuiven. Zijn tegenstander probeerde met zijn toren op de tweede lijn wat aanvallen te verrichten. Echter wist Alex deze te pareren en de pion was intussen op de zevende rij beland. Nog voordat deze ging promoveren gaf zijn tegenstander op (2-1). Ook bij Rik Verheij aan bord 6 was er wat gaande. Rik kreeg een aanval op zijn koningsstelling te verwerken. Hij wist dit prima te verdedigen en hield hier een vrije g-pion aan over. Hij kon dit vakkundig naar een gewonnen eindspel schuiven en pakte het punt (3-1).

Jan van Huizen, aan bord 3, had een lastige tegenstander. Jan kwam goed uit de opening, maar had last van een vrije d-pion. Na veel geschuif en combinaties wist Jan deze te winnen. Na nog een combinatie ging er ook nog een loper af. Dit was voldoende voor Jan om de overwinning te pakken (4-1).

Ad van der Ree had aan bord 7 de speler tegenover zich met de laagste rating. Dat wist Ad niet en hij speelde heel geconcentreerd. Met een schaakje wist Ad een toren te winnen. Toch moest hij goed letten op een tweetal pionnen die de zesde en zevende rij naderden. Ad wist deze te veroveren en pakte hiermee de volle winst (5-1).

Aan bord 1 had Ricardo Klepke een speler tegenover zich, die zich goed kon ingraven. Er waren weinig ruimtes om een aanval uit te voeren. Maar Ricardo vindt altijd een zwak punt en wist eerst één pion en daarna nog één te veroveren. Zijn tegenstander zag het nut van verder spelen niet meer in en gaf op (6-1).

Alleen Ernstjan Pluim Mentz aan bord 2 was nog bezig met zijn partij. En hij had het moeilijk. Een aanval op de vijandelijke koningsstelling sloeg niet door en Ernstjan verloor achter elkaar twee pionnen. Zijn tegenstander maakte geen fouten, hij wist het overtal volledig te benutten en pakte de overwinning.

Einduitslag 6-2, een prima afsluiting van het seizoen.

Het wedstrijdformulier:

	De Pionier 1	1847	-	Barendr./IJ.monde 2	1553	6-2
1	Ricardo Klepke	2225	-	Ron van Oosterbos	1704	1-0
2	Ernstjan Pluim Mentz	2125	-	André Coenen	1888	0-1
3	Jan van Huizen	1746	-	Pieter Kwekkeboom	1675	1-0
4	Jan van Dam	1754	-	John Bakker	1681	½-½
5	Jaap Santifort	1713	-	Rien van Wilgenburg	1618	½-½
6	Rik Verheij	1736	-	Tom Godthelp	1503	1-0
7	Ad van der Ree	1799	-	Niek Bao	777	1-0
8	Alex van Wieringen	1677	-	Stanley Brabers	1576	1-0

In de interne competitie speelt Hans van Calmthout een prima seizoen, alleen vindt hij niet altijd de gelegenheid de clubavond te bezoeken. Hij werd tegen Peter Derrez ingedeeld, die hierdoor een beetje spijt leek te hebben gekregen van zijn opkomst. Maar het was hun tweede partij en de eerste was in remise geëindigd, wat Peter misschien toch wat zelfvertrouwen had gegeven. Deze partij echter wist Hans een keurige positie op te bouwen, waar Peter weinig tegen in wist te brengen. Hans zette hem op zeker moment het mes op de keel, pakte zelfs niet eens de materiaalwinst die hij kon bemachtigen. Hierna probeerde Peter nog wel met een kleine combinatie voordeel te halen, Hans had het echter goed door en dwong Peter tenslotte tot overgave.
Sheila de Jonge ging proberen slimmer te zijn dan Jan van Baardwijk. Maar dat wilde minder goed lukken dan ze hoopte, Jan hield het roer stevig in handen. Maar Sheila is toch wel iemand, die niet te snel bij de pakken neer gaat zitten en Jan moest toch zijn beste beentje voor gaan zetten. Dat deed hij echter met veel gevoel en dat leverde hem tenslotte het volle punt op.
Eén Van Dam speelde dus voor het team, de twee anderen speelden tegen elkaar, Thijs tegen Martijn. Al in hun periode bij de jeugdafdeling hadden ze vaak tegen elkaar gespeeld, ze kenden elkaar dus vrij goed qua spel. Mede daardoor ontstond er tenslotte een pionneneindspel, dat normaliter in remise had moeten eindigen. Het leek er op, dat het een kwestie zou gaan worden van tempi en daar konden beiden net voldoende van opsparen. Toch ging het niet zo, op een gegeven moment leek het er op, dat Thijs ergens een fout had gemaakt en nu wist Martijn net als eerste een pion te laten promoveren tot dame. Een pion van Thijs stond toen op de voorlaatste rij, werd daar echter geslagen middels een aantal schaakjes van Martijn, die hem dus de winst opleverden.
Een moeilijk geval werd het tussen Leo Stelloo en Wim Noordermeer, waarbij Wim de kans kreeg zijn favoriete opstelling op het bord te toveren. Leo zette een aanval op de koningsvleugel op, die er steeds gevaarlijker uit ging zien. Toch vroeg je jezelf af of hij wel steeds de goede zetten zou weten te vinden. Maar dat lukte hem wel en zodoende kon hij een kwaliteit buitmaken. Dat bleek uiteindelijk voldoende om de partij te winnen, hoewel Wim natuurlijk nog wel zijn best bleef doen om dat niet mogelijk te maken.
Frits van der Veeke mocht het weer eens opnemen tegen Kees Berkhout en dat deed hij met plezier zoals het leek. Kees deed zijn uiterste best om zich zijn tegenstander van het lijf te houden, Frits echter wist de juiste zetten te vinden om dat niet te laten gebeuren. Dat betekende tenslotte, dat Frits de partij ging winnen.
Na een wat moeilijker periode lijkt Casper Verbeek weer een knop te hebben omgedraaid. Meestal was hij niet opgewassen tegen Ronald van Velzen, nu echter toonde hij zich heer en meester. Ronald moest zich helemaal op de eigen helft terugtrekken en werd daar uiteindelijk tot opgave gedwongen.
Dan was er nog een partij tussen Frits Wilschut en Arie Bliek. Daarbij wist Arie de betere stelling te krijgen en moest Frits tenslotte capituleren.

De nieuwe tussenstand.