De Pionier 2-Shah Mata 3 en ronde 11

Toch wel een belangrijke wedstrijd voor beide teams: het Pionierteam stond bovenaan en de tegenstanders op een vierde plek, wel echter met evenveel wedstrijdpunten. Daarnaast was er in de interne competitie (ook) een gevecht om de koppositie. Maar ook de andere aanwezigen streden om hun eigen eer(gevoel).

De wedstrijd moest een poosje later beginnen want een auto vol Rotterdamse spelers stond in een file voor de brug. Men kwam zo rond 20.15 uur aan en wedstrijdleider Alex van Wieringen startte daarna de wedstrijd op. Daarna gebeurde er een hele tijd erg weinig op het gebied van resultaat, de eerste, van wie de partij eindigde was Wim van Schie aan bord 6. Wim leek een iets betere stelling opgebouwd te hebben, z'n tegenstander verdedigde echter adequaat en bood op een gegeven moment remise. Wim had wel de open h-lijn in handen, kon daarlangs echter geen vuist maken en accepteerde derhalve het aanbod.

Dergelijke zaken lijken dan mensen op een idee te brengen, althans, vrij snel hierna bood ook de tegenstander van Martijn van Dam, spelend aan bord 5, remise aan. Daar wilde Martijn nog even over nadenken maar, na overleg met z'n teamleider, accepteerde ook hij het aanbod.

Alle partijen zouden toch niet zo vredelievend eindigen? Dat vredelievende kwam eigenlijk al snel hierna een einde aan want aan bord 7 wist Bonne Faber het toch wel enigszins slordige spel van zijn tegenstander hardhandig af te straffen. Die tegenstander had zijn dame op a1 geplaatst en meende toen lopers te kunnen ruilen door zijn loper van b2 naar c3 te spelen. Hij had daarbij echter totaal over het hoofd gezien, dat die loper niet door de dame teruggenomen kon worden wegens daarna een paard(familie)schaak op e2. De dame werd dus uit de vuurlijn van de loper gespeeld maar opnieuw was er voor de Rotterdammer "iets" aan de knikker, z'n pion op d4 werd slechts door het gepende paard op f3 gedekt, pionverlies dus. Er werd hierna nog een stel paarden geruild en Bonne kwam een volle toren voor te staan. Hierna ging het voor de Rotterdammer nog veel meer kosten wegens voor Bonne leuke penningen, wat een dame voor een toren zou gaan kosten. Dat wilde de Shahmataan niet meer afwachten en hij gaf dus op.

Hierna werd het de beurt aan Sheila de Jonge aan bord 8. Ook Sheila had een leuke stelling op weten te bouwen en joeg de dame van haar tegenstander steeds meer op. Dat bleek te veel van het goede voor de Rotterdammer te zijn en ook hij vond de druk, door Sheila op zijn stelling uitgeoefend, te veel om door te blijven spelen zodat er een tussenstand van 3-1 op het wedstrijdscherm kwam te staan!

Nu zou er dus nog anderhalve punt voor het Pionierteam uit de resterende vier borden gehaald moeten worden, iets, wat toch tot de mogelijkheden zou moeten kunnen horen. Maar eerst deed het Shah Mata-team iets terug want, hoewel Michiel Landman een sterke partij aan bord 4 speelde moest hij op zeker moment toch opgeven omdat er een vrijpion tot e7 was doorgedrongen met de koning van Michiel op het stopveld van die pion. Op zich misschien niet zo erg maar langs de d-lijn kwam een tweede pion aanstormen en dat werd te veel van het goede voor Michiel.
Zou het dan toch goed komen voor Shah Mata 3? Als je naar hun gezichten keek - en dan vooral naar hen die al klaar waren - dan ging je daar eigenlijk steeds minder in geloven. En inderdaad, bij Reinier van der Wende was het aan bord 3 lang redelijk gelijk op gegaan, met Reiniers koning tamelijk in z'n hoekje gedrukt. Reinier had echter zijn bedenktijd goed gebruikt en wist hier goed uit te komen, ook gesteund door het idee, dat hij een vrijpion op de f-lijn had weten te krijgen. Die pion zou wel eens veel voor hem kunnen gaan betekenen! De problemen rond zijn koning waren inmiddels opgelost en de witveldige loper van Reinier - die het op moest nemen tegen een paard van zijn tegenstandster - was op de goede diagonaal (b1-h7) neergestreken, waar hij het laatste veld, waarop wit nog de promotie van zijn pion kon tegenhouden, dus bestreek. Het paard kwam inderdaad op e4 te staan en moest dus worden gegeven voor de f-pion. Meteen werd de partij ook opgegeven en had het team van De Pionier minstens een gelijkspel in handen.

Maar daar was men bij De Pionier 2 niet mee tevreden, met nog 2 partijen te gaan zou er toch nog wel een halfje kunnen worden gescoord? Daar leken de kansen het grootst op aan bord 2, bij Fred van Wieringen. Fred had zelf eigenlijk liever winst dan remise en hij ging daar ook voor. En met succes, hij had zich steeds goed weten te verdedigen en ook ruimte behouden voor aanval. Die aanval sloeg tenslotte door en zijn tegenstander gaf op, daarmee het tegelijkertijd het Pionierteam de twee punten voor een winstpartij aanreikend.
Nu was er nog één partij bezig en wel die van teamleider Peter Derrez aan bord 1. Peter had zichzelf soort van opgeofferd aan het eerste bord en daar te maken gekregen met een speler nog zonder rating, echter duidelijk wel wetend, hoe hij een partij aan moest pakken. Peter kwam dan ook in problemen, hoewel hij vast wel ergens de winst zal hebben laten liggen. Nu moest hij die zeker laten liggen, sterker nog, verlies werd zijn deel.
Het wedstrijdformulier van Alex zag er toen als volgt uit:

	De Pionier 2	1571	-	Shah Mata 3	1495	5-3
1	Peter Derrez	1575	-	Paul Haase		0-1
2	Fred van Wieringen	1693	-	Chris Willemse	1685	1-0
3	Reinier van der Wende	1698	-	Mariandel Menzel	1496	1-0
4	Michiel Landman	1527	-	Willem Langstraat	1654	0-1
5	Martijn van Dam	1477	-	Piet Dijksman	1511	½-½
6	Wim van Schie	1590	-	Gerard Groen	1562	½-½
7	Bonne Faber	1563	-	Aad van Sabben	1151	1-0
8	Sheila de Jonge	1443	-	Kees Stuik	1407	1-0

In de interne competitie ging het tussen Rik Verheij en Jan van Huizen vooral om wie er de eerste plek zou bezetten na deze ronde. Die had Rik al een poosje in z'n bezit maar Jan was best bereid daar een einde aan te maken (althans, voor even). Als je zelf steeds bezig geweest bent met bovenstaande wedstrijd dan is er niet zoveel gelegenheid de andere partijen te bekijken, wel is geweten, dat het tot bijna het slot van de partij redelijk gelijk op ging. Maar toen verrekende Rik zich blijkbaar en kon Jan de winst - en de eerste plaats - voor zich opeisen.
Jan van Baardwijk was ook enkele ronden vlak bij die eerste plek geweest, wat betekent, dat je dan tegenstanders van formaat tegen kunt komen. Daar was in deze ronde ook sprake van met Ad van der Ree. Jan wist lange tijd goed stand te houden, moest echter aan het slot toch de eer en het winstpunt aan Ad laten.
De vereniging werd weer verblijd met de komst van een in de sport geïnteresseerde dorpsgenoot want André Dijkxhoorn wilde, na langere tijd op internet geoefend te hebben, wel eens kijken hoe ver hij nu stond. Daarvoor werd hem Frits Wilschut toegewezen. Maar Frits vond het echter niet gepast de nieuweling te gaan pamperen en eiste het aanwezige punt voor zichzelf op.
Zoals al wel vaker was gebeurd kwamen nu opnieuw Leo Stelloo en Wim Noordermeer tegenover elkaar te zitten en Leo bleek daarbij ditmaal niet goed opgewassen tegen de streken van Wim. Dat moest hij erkennen door Wim de hand te schudden ter felicitatie met het punt.
Het werd een lange partij tussen Frits van der Veeke en Casper Verbeek, beiden redelijk goed bezig de laatste ronden. Dat "redelijk goed" werd nog even verlengd door Casper, die zich daarmee naar de bovenste helft van de competitiestand liet stijgen.
Al snel waren Thijs van Dam en Ronald van Velzen klaar met hun partij. Helaas waren beiden vergeten de uitslag hiervan te noteren, gelukkig echter wisten hun buren van de avond de uitslag nog wel en dat was, dat Thijs had gewonnen.

Hiermee hebben we een nieuwe tussenstand gekregen.