zaterdag 14 april 2018

Ronde 29

Een nieuwe ronde met eigenlijk iets te weinig spelers. Die er wel waren maakten er toch een interessant geheel van.

Zou er eindelijk iemand op zijn gestaan die de ongeschonden status van de clubkampioen, althans in de interne competitie, te niet zou kunnen doen? Dat was Fred van Wieringen tenminste zeker van plan bij zijn indeling tegen Ernst-Jan Pluim Mentz. Maar dan moet je wel van goeden huize komen als je daarin wilt slagen. Fred had al eens eerder laten zien niet helemaal goed thuis te zijn in een bepaalde opening en daarbij had Ernst-Jan toegekeken en nu wilde hij proberen Fred met dezelfde wapens om zijn oren te slaan. Onze voorzitter echter wilde daar niet in trappen en probeerde iets anders. Toch moest hij ook nu steeds meer erkennen dat het voor een andere keer zou zijn, hij werd, langzaam maar zeker, met de rug tegen de muur gedrukt en later er zelfs doorheen. M.a.w., Ernst-Jan had weer zijn volgende zege te pakken.
Achteraf gezien werd dè partij van de avond gespeeld tussen Jan van Dam en naamgenoot Martijn van Dam. Daarin wist Martijn goed stand te houden, hoewel zijn koning wel in een moeilijke positie was gekomen. Dat bleek ook wel toen hij een schaak te verwerken kreeg dat hij het beste vond op te lossen door het tussenplaatsen van een toren. Daarmee kreeg hij wel de zeggenschap over de f-lijn, die tussengeplaatste toren stond echter wel enigszins gepend omdat Jan mat dreigde met een toren op de zevende rij en zijn dame. Maar Martijn had zijn dame op de h-lijn staan, wat de zaak voor hem een beetje verzachtte. Aangezien die toren het mat in eerste instantie tegenhield kon de dame ergens anders heen worden gespeeld om op zijn beurt mat te dreigen met behulp van zijn tot f3 gevorderde vrijpion. Jan meende ongestraft die pion te kunnen slaan (de verdedigende toren op f5 was immers gepend) maar Martijn kon met de dame terugslaan zodat het Jan een toren kostte. Bij deze combinatie werden overigens ook de dames geruild, Jan had echter voldoende compensatie voor die toren weten te krijgen in een aantal pionnen en leek nog steeds op winst af te stevenen. Maar daarbij ging hij ook flink in de fout door nog een pion op de h-lijn mee te willen snoepen met zijn koning, die daarna mat werd gezet wegens het plaatsen van de torens van Martijn op de g- en de h-lijn. Hierbij speelde tijdnood (en de spanningen daarbij) trouwens een grote rol.
Wim van Schie wilde Alex van Wieringen graag eens mores leren en deed daar flink zijn best voor. Maar Alex liet dat niet gebeuren, hij voelde zich in bepaalde zaken wel volleerd. Alhoewel er toch behoorlijk werd gevochten om het punt eindigde de partij tenslotte vredelievend in remise.
Tussen Leo Stelloo en Wim Noordermeer ontspon zich ook een flink gevecht. Wim probeerde daarbij Leo beentje te lichten, Leo echter, ondanks zwakke knieën, liet zich ook niet onbetuigd. Dit alles had tot gevolg dat er een flinke spanning op het bord ging heersen. Wim had blijkbaar zijn roeping als elektricien gemist en moest tenslotte het punt aan Leo laten.
Sheila de Jonge lijkt haar schaakkracht een beetje kwijt te zijn. Tegen Ronald van Velzen kwam ze gevaarlijk opzetten met loper, paard en dame, Ronald wist echter het gevaar goed te pareren en wist daarbij een stuk en een kwaliteit te veroveren. Dat werd, na veel gepeins, Sheila te machtig en dus gaf ze de partij op.
Een partij, die in een (dubbel) toreneindspel zou eindigen werd gespeeld door Arie Bliek en Casper Verbeek. Ze wisten in de partij al het materiaal af te ruilen, behalve dus die beide torens voor elk. En daar had Casper nog een pion extra bij overgehouden. Maar Arie bleek heel taai te zijn en in een toreneindspel maak je wel eens een foutje. Dat overkwam Casper dus ook en hij mocht opgeven.
Dan tenslotte Kees Berkhout en Frits van der Veeke. Ze speelden een gelijk opgaande partij, totdat Kees op zeker moment een black-out kreeg en met een loper op f7 insloeg met schaak. Er zijn uiteraard partijen zat waarbij dit sterk is, hier echter niet. Zeker niet als je even later je koning onnodig aanraakt en daar dus mee moet zetten. Dat kostte Kees nog een toren en even later ook de partij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten