Maassluis V1-De Pionier V2

De tweede uitwedstrijd van het tweede Pionierviertal werd de moeilijke strijd tegen het eerste viertal van Maassluis. Dit viertal had haar eerste (thuis)wedstrijd verloren maar sindsdien goede resultaten geboekt. Een moeilijk gevoel voor de Pioniers dus.

Daar bleek dan ook alle reden toe als je zo de partijen bekijkt, te beginnen met Sheila de Jonge aan bord 1. Ze liet zich, om te beginnen, wat al te makkelijk een dubbelpion bezorgen, een dubbelpion waarvan aan de voorste ook nog eens de nodige zorg diende te worden besteed. Daarna gooide ze haar koningsvleugel ook wat te makkelijk open, waarna haar koning, die een veilig heenkomen moest zoeken op die vleugel, ook nog eens redelijk open en bloot kwam te staan. Toen die koning dan ook werd aangevallen plaatste ze er een stuk tussen om het schaak op te heffen, wat een stuk minder in de verdediging ging betekenen omdat afruil plaatsvond. Nu ging de dame van haar tegenstander zich ook nog met het spel bemoeien, wat te veel werd voor Sheila. Ze gaf dan ook op, waar ze misschien nog wel even door had kunnen spelen. Ze kwam namelijk twee pionnen achter te staan maar dat werd in eerste instantie wel een dubbelpion en had nog zelfs een triplepion kunnen worden. Misschien dus wat vroeg om op te geven.

Aan bord 2 speelde teamleider Frits van der Veeke, die ook voor fotograaf fungeerde. Daarom hierna een foto van hem bij de interne Pioniercompetitie. Frits liet zich, dankzij een verkeerde paardzet, al heel snel een toren ontfutselen en raakte daarna, als klap op de vuurpijl, ook nog eens z'n dame kwijt wegens een niet opgemerkt schaakje met een pion. Reden genoeg dus om op te geven.

Was naamgenoot Frits Wilschut in de vorige wedstrijd nog de held van zijn team, nu kwam hij er, aan bord 3, nauwelijks aan te pas, vooral omdat hij een loper in liet sluiten op de koningsvleugel. Dat kostte dus die loper, waarna hij het zich nog wat moeilijker maakte door zijn tegenstander de gelegenheid te geven zijn materiaal met tempowinst verder te ontwikkelen. De partij eindigde nog met het door Frits niet geziene slaan van een pion, die naar het idee van Frits voldoende gedekt was door zijn dame. Toen dus die dame door de dekkende toren werd geslagen moet dat even slikken zijn geweest voor Frits!

Toch zou het geen strijd worden zonder eretreffer, daar zorgde Ronald van Velzen aan bord 4 voor. Helaas bleek uit zijn partijnotatie de gespeelde partij al na een zet of 10 niet meer te reconstrueren. Daarom hier alleen de vermelding dat het hem lukte zijn ervaren tegenstander op remise te houden en de eer voor het team was toch een beetje gered!

Hierdoor zag het wedstrijdformulier er als volgt uit:

	Maassluis V1	1390	-	De Pionier V2	1305	3½-½
1	Peter Swart		-	Sheila de Jonge	1464	1-0
2	Hans Quak	1476	-	Frits van der Veeke	1334	1-0
3	Jean-Paul Schriks	1296	-	Frits Wilschut	1250	1-0
4	Jan Parre	1397	-	Ronald van Velzen	1171	½-½