Vader en zoon gezellig naast elkaar. Ze spelen niet tegen elkaar, dus blijft het gezellig! Maar lukt het aan beiden waarvoor ze in eerste instantie zijn gekomen? Het winnen van hun partij? Maar zij waren niet de enigen, die een partij speelden en soms best wel spannend en misschien zelfs ook wel interessant.
Boven aan de lijst staat de partij tussen Michiel Landman en Wim Albus. Gezien de resultaten van laatstgenoemde van de afgelopen ronden mocht je er wel iets van verwachten. Maar voor Wim werd het blijkbaar albus of niets en dat niets was er heel snel! Voordat iemand (behalve Michiel) het eigenlijk door had was Wim al puntloos verdwenen!
Maar dan Jan van Baardwijk tegen Fred van Wieringen. Blijkbaar wilde Fred eens iets anders proberen in de opening maar dat werd niet helemaal wat er van werd verwacht. Op zich geen ramp, hoewel Jan nu wel helemaal gelijk spel wist te houden. Zo ging het een poosje door, waarin veel van het belangrijke materiaal werd afgeruild. Zo kwam er een stelling op het bord waarin beiden een aantal pionnen, samen met een licht stuk, hadden. Dat leek Jan een goed moment om remise te beiden. Maar Fred wilde nog even "doormelken" en zo duurde de partij nog enkele zetten. Maar van de remisemarge werd verder niet meer afgeweken.
Ronald van Velzen was, dankzij eerdere resultaten, tot in de top tien van de ranglijst geklommen en mocht daar proberen wat hij kon bereiken tegen Bonne Faber. Maar dat werd niet zo veel, al snel deed hij enkele minder sterke zetten, zelfs zo erg dat één van zijn paarden geen velden meer had. Dat kostte hem dus dat paard. Even later werd een zwart paard geruild tegen de witte loper, waardoor de zwarte dame op d3 terechtkwam en daar alle witte spel blokkeerde. Bonne kreeg die d-lijn sterk in handen en ook zijn lopers gingen zich vervelend met het spel bemoeien. Om een lang verhaal kort te houden, de dames werden geruild en Ronald leed nog meer stukverlies. Maar hij hield nog wel vol totdat hij daadwerkelijk mat werd gezet.
Sheila de Jonge moest opboksen tegen Peter Derrez en Sheila wist niet helemaal gelijke tred te houden. Peter wist haar zo onder druk te zetten dat het haar maar het verstandigste leek de partij op te geven.
Dan Alex van Wieringen. Hij was de laatste tijd maar weinig aan spelen toegekomen en wilde nu wel weer eens kijken waar hij eigenlijk stond. Daarvoor was hij ingedeeld tegen Jan van Huizen, best wel een leuke brok dus als je wilt zien waar je staat. Maar Alex maakte de fout om, direct al in de opening, die hij regelmatig speelt, iets anders dan anders te proberen. Dat liep dus faliekant verkeerd voor hem af! Hij kreeg grote ontwikkelingsproblemen en Jan wist daar wel raad mee. Alex probeerde nog wel iets te bereiken, klopte echter aan de verkeerde deur en mocht wat later op de avond de partij opgeven. Volgende keer beter dus eigenlijk.
Wim Noordermeer probeerde weer eens van alles tegen Ben Blakmoor, slaagde er echter niet goed in een gevaarlijke positie op te zetten. Op een gegeven moment wist Ben dan ook één van Wim's stukken buit te maken, waarna het toreneindspel met een stuk meer voor hem nog weinig problemen opleverde, hoewel Wim het zich nog terdege liet bewijzen.
Een moeilijke avond werd Arie Bliek voorgeschoteld door Frits van der Veeke. Frits kwam eigenlijk al snel iets beter te staan, Arie is er dan echter niet de persoon naar om het hoofd te laten hangen. Er moest dus tot en met geknokt worden en de partij ging naar een eindspel. Helaas voor hem heeft Frits daar weinig kaas van gegeten, zodat een aantal kijkers, die zich inmiddels rond dit bord hadden verzameld, meewarig met hun hoofd schudden toen Frits een simpel mat in één miste. Desalniettemin eindigde de partij, na nog een aantal verzuchtingen van Frits in de trant van "ik snap hier helemaal niets van", toch in winst voor hem.
Dan kreeg Leo Stelloo een relatief makkelijke partij tegen Dik Roeffel. Leo probeerde daarbij de beste zetten te spelen, terwijl Dik meer zetten voor de vuist weg speelde. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat hij er maar een beetje met de pet naar gooide! Toch wist Leo de partij, langzaam maar zeker, naar zijn hand te zetten en winnend af te sluiten.
De nieuwe stand nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten