Ronde 20 en Ashtapada 1-De Pionier 2

Na de "vakantie" dankzij het TATA-toernooi ging deze week de externe competitie weer van start. In deze speelweek kwam o.a. het tweede team aan de start met een uitwedstrijd in Hoogvliet. Fred van Wieringen speelde mee en doet verslag. Ook intern was het nodige te beleven!

Met de wetenschap dat wij, het tweede team van De Pionier, na een ruime overwinning ofwel de koppositie overnemen ofwel gelijk konden komen met de koplopers HZP Schiedam 2 en Shah Mata 3 reden we vol goede moed richting Hoogvliet. Daar aangekomen werden we verwelkomd door Arie Bliek, ook lid van De Pionier.

Wedstrijdleider Ed de Graaf vroeg ons om achter de borden plaats te nemen. Na het gebruikelijke praatje werden de klokken gestart. Het eerste half uur wordt dan aan de opening besteed. Na dit half uurtje ging ik eens kijken hoe mijn mede teamgenoten het er vanaf brachten. Het stond op bijna alle borden nog gelijk, behalve aan bord 5, waar Frans Troost zijn kunsten vertoonde. En wat voor kunsten! Frans stond al 2 pionnen voor en na nog een half uur een kwaliteit. Frans speelde het perfect uit (0-1).

Enige tijd later was er ook rumoer aan bord 6, bij Ben Blakmoor. Ben speelde een rustige maar sterke opening. Ben wist zijn tegenstander in het nauw te drijven en hem zelfs mat te zetten (0-2).

Wim Noordermeer, spelende aan bord 7, was verwikkeld geraakt in een spel, waarbij beide spelers op de winst speelden. Wim was daar net iets beter in en zette zijn tegenstander mat (0-3).

Fred van Wieringen aan bord 1 had een taaie tegenstander. Fred werd geconfronteerd met een loperoffer, waar hij 2 pionnen voor terug kreeg. Fred moest wel oppassen want de koningsstelling lag open. Hij verdedigde echter goed en kreeg een remisevoorstel aangeboden. Zoals afgesproken ging ik in overleg met teamleider Peter Derrez wat te doen. Kijkend bij de overige borden leek het wijs om het aanbod aan te nemen, wat Fred ook deed (½-3½).

Ook Alexander van Wieringen aan bord 3 maakte korte metten met zijn tegenstander. Nog wel vrij lang ging het gelijk op maar Alexander wist een pion te winnen. Hij bracht zijn koning naar het midden van het bord en zette veel druk. Na nog een pionverlies kreeg hij de felicitaties (½-4½). De wedstrijdpunten waren binnen. Nu kijken of er wat bordpunten gescoord konden worden.

Een bordpunt kwam er niet van Sheila de Jonge aan bord 8. Sheila speelde een ongelukkige wedstrijd. “Alles zit tegen”, zei Sheila. Haar stelling werd flink onder druk gezet en ze moest helaas opgeven (1½-4½).

Teamleider Peter Derrez aan bord 4 had de wedstrijd redelijk onder controle. Zijn tegenstander is een zeer goede speler en remise spelen tegen hem zou prima zijn. Dat leek ook de uitslag te worden, echter een afruil van de dames verliep voor Peter niet goed. Hij miste de slag om de belangrijke velden en zag dat zijn pionnen niet meer te verdedigen waren. Dit alles onder grote tijdsdruk (2½-4½).

Ook Michiel Landman speelde aan bord 2 een prima partij tegen een sterke tegenstander. Het spel eindigde in een dame met pionnen eindspel, waarbij Michiel een vrijpion forceerde. De vijandige dame zorgde echter voor veel gevaar waarbij beide spelers genoegen namen met remise. De eindstand werd 3-5. Een verwachte overwinning en medekoploper! Wordt vervolgd met hopelijk nog wat winstwedstrijden.

Het wedstrijdformulier zag er later zo uit:

	Ashtapada 1	1499	-	De Pionier 2	1608	3-5
1	Ben Spijkers	1552	-	Fred van Wieringen	1705	½-½
2	Ralph Simon	1709	-	Michiel Landman	1574	½-½
3	Dennis Barendrecht	1501	-	Alex van Wieringen	1616	0-1
4	Ed de Graaf	1607	-	Peter Derrez	1586	1-0
5	Christian Hemmes	1024	-	Frans Troost	1662	0-1
6	René Tobé	1585	-	Ben Blakmoor	1697	0-1
7	Theo Michielsen	1593	-	Wim Noordermeer	1581	0-1
8	Peter de Koning	1412	-	Sheila de Jonge	1446	1-0

Ook bij het thuisfront werd RSB gespeeld, op verzoek van een speler van de eerstvolgende tegenstander voor het eerste team, Maassluis 1. Voor De Pionier 1 speelde Ad van der Ree daar aan bord 7. Zijn partij kan hopelijk worden behandeld bij het verslag van de rest van die wedstrijd, die op maandag zal worden gespeeld.

In de interne competitie speelden Bonne Faber en Ernst-Jan Pluim Mentz tegen elkaar. In een redelijk bekende opening verwisselde Bonne de zetten en dat bracht Ernst-Jan een beetje van zijn apropos. Volgens zijn zeggen stond hij na zo'n 10 zetten verloren maar dan moet je eigenlijk wel de technische bagage van minstens een FIDE-meester aan boord hebben. En aangezien geen enkele Pionier dat heeft viel dat verloren staan van Ernst-Jan nog wel mee. Hij had zijn dame weliswaar in een ietwat netelige positie gebracht, met enig kunst- en vliegwerk werd dat weer verbeterd. In het centrum werd wat materiaal geruild en het stond optisch redelijk gelijk. Maar Bonne verkeek zich op een dreigend mat achter de paaltjes en speelde zijn toren naar de open lijn, waarlangs die dreiging zou kunnen gaan ontstaan. Dat kostte hem een pion en even later ook de partij, hoewel hij nog door had kunnen spelen met nog meer pionverlies. Maar tegen een dergelijk in het vak gepokt en gemazeld schaker als Ernst-Jan is zoiets zonde van je verdere avond!?

Martijn van Dam probeerde zijn hoge positie te verdedigen tegen Jan van Huizen. Het verschil in schaaksterkte tussen hen beiden is echter significant aanwezig. Jan had dus - als jeugdleider kent hij het spel van Martijn ook wel een beetje - niet al te veel moeite om Martijn te verslaan. Hierdoor is Martijn een aantal plaatsen gezakt op de ranglijst en komt hij dus in de omgeving van spelers, waartegen hij zich meer kansen mag toedichten.

Het werd een relatief snelle pot tussen Wim Albus en Jan van Dam. Wegens de afwezigheid van de spelers van het tweede team speelden ze nu tegen elkaar, in normale omstandigheden was het gat tussen beiden te groot geweest. Wim probeerde wel aanvallend te spelen, Jan wist dat echter allemaal keurig op te vangen. Maar het was afgelopen toen er een paard van Jan op een veld verscheen waarvandaan de dame en beide torens van Wim werden aangevallen. Dat materiaalverlies vond hij te veel om door te spelen. Punt dus voor Jan.

De derde deze avond aanwezige Jan, Jan van Baardwijk, kreeg het aan de stok met Leo Stelloo. Jan kwam gevaarlijk opzetten op de koningsvleugel, de damevleugel aan Leo overlatend. Hierop wist deze, gaande de partij, zijn a- en b-pionnen te bevrijden van tegenstanders. Dat werd later, zoals bleek, onderschat door Jan. Maar wat hij nog meer onderschatte waren zijn eigen mogelijkheden! Hij had namelijk met een toren de zevende rij bezet en dreigde daarbij, met enkele gerichte paardzetten, mat in twee. Maar, helaas voor hem, Jan zag dit niet en speelde op stukwinst. Die kreeg hij ook, intussen echter stormden Leo's a- en b-pionnen naar voren. Met een fraai kwaliteitsoffer wist Leo promotie te verzekeren, echter, hij maakte het zichzelf nog moeilijk door die dame weer te geven voor een toren van Jan, in de overtuiging, dat hij nog een ijzer (lees: vrijpion) in het vuur had voor de genadeslag. Jan liet zijn koning naar het uiterste hoekje van de (witte) damevleugel lopen en daar moest Leo hem dan maar mat zetten. Dat kostte Leo nog wat gepeins maar uiteindelijk lukte het hem wel. Tsja, zonder geluk vaart niemand dus wel!

Frits van der Veeke kwam redelijk snel in een gewonnen positie te staan tegen Ronald van Velzen. Het probleem is dan altijd "hoe win ik deze gewonnen stelling" en dat ondervond nu ook Frits. Maar hij bleek zich keurig van deze hem opgelegde taak te kwijten, hoewel dat op zich nog heel wat voeten in de aarde had voor Ronald's opgave een feit werd.

De andere Frits, Frits Wilschut, kreeg te maken met Dik Roeffel. Maar ook deze Frits bleek van wanten te weten en drong zijn tegenstander langzamerhand met de rug tegen de muur. Omdat die muur niet van wijken wilde weten deed Dik het beste, wat in die situatie kon: hij gaf op.

Tenslotte nog een snelle pot en wel die tussen Johan Müllenberg en Casper Verbeek. Johan bleek wat te onvoorzichtig met zijn materiaal om te gaan en daar maakte Casper, zonder al te veel scrupules, dankbaar misbruik van. Ook Casper scoorde dus deze avond een punt.

Overigens werd de storm in het glas water tussen Johan en Dik uit de vorige ronde keurig opgelost door Ernst-Jan, die beiden een bezoekje bracht. Johan gaf de partij op en hernieuwde de vriendschap deze avond door een consumptie aan te bieden. En ze leefden beiden nog lang en gelukkig lees je er dan in verhalen achteraan!

Na ronde 20 krijgen we de volgende stand op de ranglijst.