In een vakantieperiode moet je altijd rekening houden met een lagere opkomst. Toch viel het deze avond eigenlijk wel mee. Maar heeft dat misschien ook wat te maken met de algemene vergrijzing, vooral in de schaaksport?
Er was weer eens een oneven opkomstaantal maar dat werd weer gecompenseerd door de afwezigheid van de vaste catering-bediening, die nu werd waargenomen door Wim Noordermeer. Hij speelde dus niet.
Wel aanwezig was Ernst-Jan Pluim Mentz en hij speelde weer eens tegen één van zijn pupillen uit de jeugdopleiding, Martijn van Dam. Ondanks diens eigenlijk kansloze missie deze avond moest de clubkampioen na afloop toch wel toegeven, dat Martijn steeds beter ging spelen, nu zelfs zijn totale bedenktijd had opgebruikt, terwijl Ernst-Jan daar ook niet meer zo ruim in zat. Toch dus weer een punt er bij voor de lijstaanvoerder.
Door enige miscommunicatie vooraf speelde Bonne Faber nu tegen Frits van der Veeke. Op diens notatieblaadje was, na zet 35, een rode streep getrokken, nog uit het tijdperk van de tussentijdse tijdcontrole. Voor Frits was dit een soort van aanmoedigingsidee: "als ik dat aantal zetten weet te halen dan heb ik goed gespeeld". Maar al snel raakte Frits een (centrum)pion kwijt en het leek er op, dat zijn voornemen niet gehaald ging worden. Maar Bonne ging te snel vereenvoudigen zodat het moeilijker werd om de partij snel te beëindigen. Sterker nog, het gaf Frits op zeker moment de hoop dat een remiseaanbod wel eens gedaan zou kunnen worden. Maar dat werd afgeslagen, mede omdat er nog een pionnetje van Frits was gesneuveld. Tenslotte moest Frits zijn laatste stuk (een paard) geven voor een anders niet te stuiten f-pion en werd het uitspelen toch wel een kwestie van techniek. Dat bleek, althans voor deze stelling, aanwezig en na zo'n 60 zetten moest Frits (toch wel tevreden) opgeven, hij ging mat.
Wel zo'n beetje de verrassing van de avond was te vinden aan het bord van Leo Stelloo tegen Michiel Landman. Er leek in eerste instantie weinig aan de hand voor Michiel, het werd een toreneindspel, waarin hij toch minstens zou mogen rekenen op remise. Maar ergens maakte hij toch wat foutjes, zodat hij plotseling zat aan te kijken tegen 2 pionnen achterstand, met beiderzijds nog een toren. Maar daarbij begonnen de problemen voor Leo. Hij wist de beste zetten niet meer te vinden, terwijl zijn tijd toch ook enige problemen ging opleveren. Uiteindelijk kwam Michiel toch in een positie, waaruit hij geen ontsnapping meer zag en gaf hij dus op. De stelling was ook nog steeds gewonnen voor Leo, Michiel had toch het "dolle toren-principe" uit kunnen proberen, misschien zou Leo er in zijn getrapt met pat tot gevolg.
Maandagavond hadden ze in Ouddorp al tegen elkaar gespeeld, toen was remise de uitslag, nu gingen Peter Derrez en Ben Blakmoor opnieuw tegen elkaar aan de slag. Maar Peter leek zich niet thuis te voelen in de gespeelde opening en bleef daardoor met zijn koning in het centrum staan. Zoiets schept altijd mogelijkheden en dat mag je vaak wel aan Ben overlaten om daarvan te profiteren. Zo ook nu en Peter werd, langzaam maar zeker, naar de afgrond gesleept. Het over het randje kieperen wachtte hij maar niet af, op centimeters afstand van die rand gaf hij op.
Ook enigszins verrassend verliep de partij tussen Sheila de Jonge en Jan van Baardwijk, vooral aan het slot. Jan had voor zichzelf de betere positie weten te creëren, dat had hem echter wel de nodige bedenktijd gekost. Beiden hadden op een gegeven moment nog een toren, de dame en een aantal pionnen, het voordeel voor Jan bestond er uit, dat zijn materiaal goed samenwerkte en dat van Sheila leek wat meer op los zand. De dames werden geruild en Jan kreeg een pion op f6, die Sheila's koning de uitweg versperde. Een kat in het nauw maakt soms rare sprongen, de noodsprong van Sheila in deze positie werd een remiseaanbod. Jan was een beetje van de kook geraakt door zijn, naar zijn smaak, tijdnood en accepteerde daarom het aanbod. Daar kreeg hij al snel spijt van, toen hem van verschillende kanten de winstweg werd gewezen.
Bij hun analyse achteraf waren Casper Verbeek en Frits Wilschut het eigenlijk wel hartgrondig met elkaar eens, beiden zouden ze een aantal stomme zetten hebben gedaan. Maar Casper had wel de laatste gedaan en dat betekent altijd verlies.
Ronald van Velzen had het maar moeilijk tegen Johan Müllenberg. In enkele eerdere partijen had hij steeds de winst naar zich toe getrokken, ditmaal wilde dat niet lukken. Johan mocht zijn tweede competitiewinst aan laten tekenen.
Voor Dik Roeffel en Arie Bliek werd het, ondanks alles, toch een leuke avond, hoewel Arie wel aan het langste eind van het partijtouw wist te trekken door Dik mat te zetten op het verste veld van de koningsvleugel.
Na al deze partijen is er weer een nieuwe stand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten