De Pionier 3-CSV 4 en ronde 22

De strijd om de promotieplaatsen is in volle gang. Bij winst zou één van beide teams daar al zeker van mogen zijn. De overig aanwezige Pioniers speelden hun interne partij terwijl Fred van Wieringen de strijders in het oog hield en er een verslag over schreef.

In de RSB klasse 4B stond donderdag 18 februari 2016 de wedstrijd De Pionier 3-CSV 4 op het programma. De winnaar van deze wedstrijd zou, zo goed als zeker, de nummer twee worden in de groep. Deze tweede plaats geeft recht op promotie naar de derde klasse, waar ons tweede team vertoeft.

Een week eerder had Bonne Faber aan bord 1 zijn partij vooruit gespeeld. Zijn prima spel en het “pennen” van een loper zorgde ervoor dat er donderdag met een 1-0 voorsprong kon worden begonnen.

Nadat de teamleiders van CSV 4, Eduard Hartog, en die van De Pionier 3, Leo Stelloo, de opstellingen hadden ingeleverd, plaatsten de spelers zich achter hun bord.  Daar gaf wedstrijdleider Fred van Wieringen het startsein om de klokken te starten. Na het invullen van de formulieren en het schrijven van de namen van de spelers op het grote publicatiebord, liep ik langs de borden om te kijken of er al iets bijzonders was gebeurd. Ik zag aan bord 8, waar Tim Albus speelde, interessante ontwikkelingen. Tim was al snel met een pion naar de achterste rij opgerukt. Deze raakte hij wel kwijt, maar intussen zette hij een mataanval op. Tim overzag echter een veld waarbij hij schaak kwam te staan en tevens zijn dame aangevallen werd. Dameverlies dus…jammer. Tim speelde nog wel door maar werd volledig overlopen en moest opgeven (1-1).

Frits van der Veeke aan bord 5 had zijn avond niet. Na een half uur stond Frits 2 pionnen achter en er stond een vijandige pion op d6. Door deze pion kon Frits zijn stukken niet ontwikkelen en zijn tegenstander wel. Nadat Frits een loper kwijtraakte werd hij belaagd door de dame en een toren. Na een aantal zetten werd Frits mat gezet (1-2).

Aan bord 6 speelde Frits Wilschut een goede opening, echter in het middenspel bleef zijn pion op c3 hangen. Met een vijandige toren op c4, die daarmee de lijn blokkeerde, en het er bij halen van een paard en dame, werd de druk op de damevleugel te hoog. Frits verloor 2 pionnen. Hij probeerde in het centrum wat te forceren maar verloor daarbij een paard en nog een pion. Verder spelen was zinloos en ook Frits gaf op (1-3).

Wim Albus speelde aan bord 4 een prima partij. Ook het middenspel speelde hij goed, echter moest hij toch wel pionverlies toestaan. Deze pion werd Wim uiteindelijk fataal. Zijn tegenstander speelde het fraai uit (1-4).

Teamleider Leo Stello aan bord 3 kwam redelijk uit de opening. In het middenspel gaf Leo geen krimp, dus ik liep naar de andere borden om te kijken hoe het daar aan toe ging. Kom ik terug bij Leo, zag ik dat hij ineens een toren achter stond. Leo kennende speelde hij nog lang door. Maar met een toren minder is het vaak verloren. Zo ook bij Leo, die zijn tegenstander feliciteerde (1-5).

Ook Jan van Baardwijk aan bord 2 speelde een prima partij. Hij liet zijn paard slaan op f3 waardoor hij terugsloeg met de g-pion. Zodoende kreeg Jan een open g-lijn voor zijn toren. Door deze open lijn rokeerde zijn tegenstander niet en bleef zijn koning in het centrum staan. Met een mooie combinatie won Jan een pion in dat centrum en kreeg overwicht. Ook Jan had niet gerokeerd waardoor zijn koning ook nog in het centrum stond. Door enige onoplettendheid en tijdsdruk zag Jan niet snel genoeg dat zijn koning werd belaagd door een toren en de dame. Deze mataanval kon Jan niet meer verdedigen en hij moest opgeven (1-6).

Als laatste speelde Albert Schaefer aan bord 7 ook een goede partij. Een aanval op zijn koningsstelling verdedigde hij prima en kon daarbij met zijn pionnen in het centrum oprukken. Door een pion op te schuiven viel Albert een c-pion aan met dame en paard. Zijn tegenstander zag dit niet, of onderschatte de situatie. Met het binnenvallen van de dame op de c-lijn wist Albert de koning in twee zetten mat te zetten. Hiermee werd de einduitslag 2-6 voor CSV4. CSV 4 legt nu beslag op de tweede plaats en promotie is nagenoeg een feit.

Onderstaand één van de door Fred ingevulde formulieren:

	De Pionier 3	1380	-	CSV 4	1237	2-6
1	Bonne Faber	1570	-	Menno Schoone	1459	1-0
2	Jan van Baardwijk	1417	-	Arjan Doorgeest	1435	0-1
3	Leo Stelloo	1421	-	Jan van Dijk	1390	0-1
4	Wim Albus		-	Rick van Roon	1378	0-1
5	Frits van der Veeke	1328	-	Tim Tian	1012	0-1
6	Frits Wilschut	1278	-	Eduard Hartog	1387	0-1
7	Albert Schaefer	1264	-	Björn Hartog	1153	1-0
8	Tim Albus		-	Jonathan Meijers	684	0-1

Dan de huishoudelijke competitie. Daarin kreeg heersend clubkampioen Ernst-Jan Pluim Mentz voor het eerst dit seizoen Michiel Landman tegenover zich. Hoewel Michiel terdege zijn best deed was het toch wel te zien, dat er een flink niveauverschil tussen hen beiden heerst. Dat was eigenlijk ook wel te merken aan het moment, waarop Michiel tenslotte opgaf. De meeste andere partijen waren nog bezig terwijl Michiel aan zat te kijken tegen een koning, die zich zover mogelijk had teruggetrokken, daar toch door een dame, een toren en een loper werd bekeken.

Toch wel enigszins verrassend werd de strijd tussen Jan van Huizen en Ad van der Ree. Zoals vaak als het niveau van de spelers vrij gelijk is ontspon er zich een leuk gevecht, waarbij geen winnaar aan te wijzen was. Maar aan het einde van de partij had Ad toch een stelling bereikt, waarin hij bij zichzelf dacht: "Remise heb ik in ieder geval, nu ga ik zoeken of er meer in zit". Die zoekactie duurde enkele minuten, daarna kwam Ad toch met een winnende combinatie. Die startte met een schaakje op de achterste lijn en eindigde met mat of dameverlies. Dat wachtte Jan niet meer af.

Rik Verheij bleek eigenlijk heel vlug klaar te zijn tegen Wim Noordermeer. Hun strijd speelde zich al snel af op de koningsvleugel, waar Rik een prachtige aanvalslijn had gemaakt. Daar wisten z'n torens, gesteund door de dame, de nodige onrust te stoken en tenslotte Wim tot overgave te dwingen.

Goed zijn best deed ook Casper Verbeek tegen Sheila de Jonge. Op een gegeven moment wist hij allebei haar lopers aan te vallen en daar ook voordeel uit te halen. Hij kwam daardoor beter te staan, vond zichzelf niet goed genoeg om de winst er uit te halen en ging daarom - uit angst voor een hem de partij kostende fout - voor zetherhaling en dus remise.

In eerste instantie was er een oneven aantal spelers, waardoor Bonne Faber oneven zou zijn. Maar toen de indeling al dubbel en dwars was gemaakt en de meesten al bezig waren, kwam Dik Roeffel nog binnen. Om weer een nieuwe indeling te maken was iets te veel van het goede, daarom ging Bonne tegen Dik spelen. Dat viel nog helemaal niet mee, hoewel Dik al snel een stuk achter raakte. Maar hij zette alles in op een aanval op Bonne's koningsvleugel en kreeg daarbij zelfs een kans om mat in één te geven. Maar dan moet je wel aan zet zijn en dat was Dik niet. Nu ging het hem een tweede stuk kosten en maakte Bonne de partij wat later uit met ook nog een damewinst.
Ze komen prominent in beeld op bovenstaande foto, Johan Müllenberg kon zich echter niet zo prominent verweren tegen Ben Blakmoor. Het kostte hem dus alweer een punt.

Na ronde 22 is de nieuwe stand hierbij te vinden.