Sommige spelers (van het eerste team) vinden twee avonden per week schaken net wat te veel van het goede, daarom bleek de bezetting deze avond wat minder dan gehoopt. Toch kon er wel een begin worden gemaakt met de kwartfinale van de interne beker.
Voor die interne beker waren nog 8 spelers overgebleven en daarvan kon deze avond eentje worden uitgeschakeld. Leo Stelloo en Ben Blakmoor zitten nog vol plezier maar inwendig gespannen hun partijen af te wachten op bijgaande foto. Snel zou het echter anders gaan, hoewel het plezier toch wel bleef. De eerste partij kende een verrassend verloop want Ben overspeelde z'n hand toch wel een beetje. Daar wist Leo goed gebruik van te maken en een stukwinst werd zijn deel. Ben vond het hierna eigenlijk niet "sociaal" om tot het einde van de bedenktijd door te spelen en gaf een aantal zetten later op, eigenlijk een beetje tot verrassing van Leo, die graag doorspeelt totdat het resultaat onontkoombaar is. Daarvoor kreeg hij in de tweede partij de gelegenheid want nu was Ben wat beter bij de les en bouwde een eigenlijk niet meer verkeerd te spelen stelling op. Eigenlijk helemaal tegen zijn principes bood Leo op een gegeven moment nog remise, uiteraard accepteerde Ben dat aanbod niet. Na nog een aantal zetten wist hij Leo dan ook tot overgave te dwingen, waarna een 1-1 stand was bereikt. Nu zouden dus twee snelschaakpartijtjes de beslissing moeten brengen, waarvan Ben al snel de eerste op z'n naam schreef. Ook de tweede leek een prooi voor Ben te gaan worden, Leo wist echter een mogelijkheid te creëren om schaak te blijven geven. Omdat hij nu voldoende had aan remise zette Ben niet verder door en ging akkoord met een herhaling van zetten middels schaak. Zo won hij het snelschaken met 1½-½ en werd zodoende de eerste halve-finalist van deze jaargang.
In de interne competitie kreeg Ernst-Jan Pluim Mentz nu Bonne Faber tegenover zich. Daarbij gingen de eerste 10 zetten redelijk via het patroon, dat (groot)meesters ook regelmatig volgen, daarna zocht Bonne de verkeerde route. Ernst-Jan bouwde daarna aan een niet mis te verstane aanval op de koningsvleugel, waarvoor Bonne te weinig verdedigingsmateriaal aanwezig had. Een deel hiervan was immers gebruikt voor die verkeerde route en bevond zich dus te ver van het feitelijke strijdtoneel. Daar wist Ernst-Jan handig gebruik van te maken en zo haalde hij een - achteraf makkelijk - punt binnen.
Door een goed resultaat in eerdere partijen stond Peter Derrez vrij hoog op de ranglijst en kreeg daardoor te maken met Jan van Dam. Peter maakte daarbij de fout, dat hij rocheerde naar de kant, waar hij zelf al een bres had gemaakt in de beschermende pionnen en zodoende kon Jan een poging wagen de b-lijn te openen voor zijn "zware" aanvalsmateriaal. Daar ging Peter niet helemaal in mee, hij koos er liever voor een pionnetje te geven voor verdedigingskansen. Maar die kansen bleken ook te gering, Jan brak nu door in het centrum en daar zou Peter hem groot materieel voordeel moeten geven ofwel de partij opgeven. Peter had er geen zin in zich nog verder te kwellen en koos daarom voor de tweede optie.
Michiel Landman leek onderweg om Frits Wilschut een nederlaag toe te brengen, Frits echter dwong kansen af op de damevleugel. Daar wist Michiel eigenlijk niet goed een antwoord op te vinden en trok zijn aanvallende materiaal terug om in de verdediging te gaan meehelpen. Misschien had hij dat beter niet kunnen doen, nu zou die aanval van Frits wel eens door kunnen slaan. Michiel zag de bui al hangen en bood daarom remise aan. Frits was heel blij met dat aanbod en accepteerde het vrijwel meteen.
Tenslotte de spannendste partij van de avond, tussen Jan van Baardwijk en Sheila de Jonge. Jan had weer heel wat tijd nodig om een stelling, waar hij zich tevreden bij voelde, op te bouwen. Maar Sheila vond, dat ze daar een stokje voor diende te steken en wist inderdaad een zo het later leek winnende stelling te krijgen. Maar nu ging Jan snel spelen, waar Sheila blijkbaar wat zenuwachtig van werd en enkele verkeerde zetten op het bord bracht. Het bekende beeld ontstond nu want Sheila probeerde haar zaakjes nog wel recht te breien, Jan wist echter een winnende positie te creëren. Nu kwam Sheila aan de verkeerde kant van het tijdsverschil te staan en gaf dan ook enkele zetten later tamelijk gedesillusioneerd op. Ze had eigenlijk beter verdiend, zo werkt Caissa echter niet!
Na deze ronde is de stand weer veranderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten