Het Pionierviertal kon niet in de aan het begin van het seizoen bedoelde samenstelling aantreden want Ger Croonenberg was in het weekend voor de wedstrijd ongelukkig gevallen en had daaraan vooral hoofdpijn, die niet over wilde gaan, overgehouden. Voor hem een reden om af te zeggen. Dus kwam de vaste invaller, Bonne Faber, in beeld.
Wegens het lange traject, dat afgelegd diende te worden om het team compleet te krijgen en ook het te laat arriveren (dankzij div.wegwerkzaamheden) bij de vorige uitwedstrijden werd al rond 18.30 uur uit Hellevoet vertrokken. Zodoende was het viertal bijna één van de eersten in de gezellige speelruimte van Shah Mata en kon meegedaan worden met dat bijkletsen want zo langzamerhand leert men heel wat RSB-ers kennen!
Dus kon mooi op tijd met de wedstrijd worden begonnen, waarbij Trudy Angeneind aan bord 4 dezelfde tegenstander tegenover zich vond als bij de strijd onlangs bij De Pionier. Toen had ze uiteindelijk verloren, toen haar vlag viel bij het uitvoeren van de matzet (al veel eerder had die tegenstander toen de partij in zijn voordeel kunnen beslissen). Nu was ze helemaal gemotiveerd om wraak te nemen, misschien wel op zichzelf.
In eerste instantie echter ging de strijd aan alle borden gelijk op, hoewel er hier en daar toch al wel leuke mogelijkheden waren. Bijna alle Pioniers ondervonden duidelijke tegenstand en overal kon het dus alle kanten op gaan, behalve eigenlijk bij Frits Wilschut aan bord 3. Ook hier was er eerst sprake van gelijk op gaan, Frits nam echter vrij snel het heft in handen en heeft dat daarna niet meer afgegeven, dit eigenlijk in tegenstelling tot zijn teammakkers. Op zeker moment (het was toen al ruim na tienen) wist Frits de dame van zijn tegenstander te pakken te krijgen tegen een toren want, zo zei Frits, de tegenstander was niet op de hoogte van de regel "een gepend stuk is een slechte verdediger". Met zijn dame viel Frits de dame aan van de tegenstander, die gedekt werd door een toren, die alleen kon spelen door het slaan van een toren van Frits. Zo had Frits een dame en z'n tegenstander een toren, waarna de partij vrij snel over was en de 0-1 genoteerd kon worden.
Inmiddels had teamleider Leo Stelloo aan bord 2 een kwaliteit gewonnen, echter stond zijn dame een beetje in een penibel parket. Leo had wel een pion kunnen laten doorbreken op de d-lijn en deze pion leek het pleit te kunnen gaan beslissen. Maar Leo zag weer een aantal beren op z'n weg en durfde de beslissende voortzetting niet op het bord te brengen. Zijn dame bleef maar enkele velden overhouden en dat zou best wel eens op termijn de partij kunnen kosten. Dan moet je, als tegenstander, echter wel je materiaal goed onder controle houden. En dat deed de speler van Shah Mata niet ècht en Leo kon, voor hem bijna als een donderslag bij heldere hemel, een loper extra in het doosje doen. De Shah Mata-speler had nu eigenlijk weinig trek meer in een vervolg en gaf hierna ook vrij snel op (0-2), zat later echter nog ontroostbaar lange tijd naar de stelling van het moment dat hij ..... te kijken.
In die tijd was het aan bord 4 heel vreemd gegaan. Trudy had daar een kwaliteit gewonnen en kwam met haar beide torens (de dames hadden inmiddels het veld geruimd) binnendringen. Ze zette beide torens op een loperdiagonaal en haar tegenstander dacht weer een kwaliteit terug te kunnen winnen. Maar daarbij had hij buiten de waard gerekend (Trudy echter niet) en de loper kon gepend worden door één van beide torens. Met ook de andere toren er bijgehaald zou winst een fluitje van een cent kunnen worden, Trudy bleek echter niet op de hoogte van deze fluitmogelijkheid en leverde wat later zelfs één van haar torens in. Het werd zelfs zo erg, dat ze duidelijk verloren kwam te staan, er gebeurde echter nog een soort van gerechtigheid bij haar! Want toen het meeste andere materiaal al lang was verdwenen overzag de speler van Shah Mata een röntgenschaakje en verloor daarmee zijn overgebleven toren en meteen ook de partij: 0-3 en de eerste overwinning in lange tijd was binnen voor het Pionierviertal.
Het zou nog mooier worden. Aan bord 1 kwam Bonne Faber eigenlijk slecht uit de opening, hij wist niet adequaat te reageren op de opening, die door zijn tegenstander niet volgens het boekje werd gespeeld. Dat betekende, dat deze tegenstander een sterk paard op e5 kreeg en mooie lijnen voor zijn torens. Toch kon Bonne vervelende dingen doen met zijn paarden en wist daarmee de d-pion te veroveren, gepaard gaande met ruil van een stel torens. Zodoende ontstond een stelling met beiden een loper, een paard en een toren en 6 pionnen voor Bonne tegen 5 voor zijn tegenstander. Loper en toren werden nog geruild en beiden waren druk aan het zoeken naar een mogelijkheid voor een doorbraak. Het gevechtsterrein werd verlegd van konings- naar damevleugel en de zwarte koning werd helemaal naar de a-lijn gelokt. Dit werd te veel voor de zwartspeler en het Pionierviertal mocht naar huis vertrekken met een totaal onverwachte 0-4 overwinning!
Op het wedstrijdformulier stond het volgende:
In eerste instantie echter ging de strijd aan alle borden gelijk op, hoewel er hier en daar toch al wel leuke mogelijkheden waren. Bijna alle Pioniers ondervonden duidelijke tegenstand en overal kon het dus alle kanten op gaan, behalve eigenlijk bij Frits Wilschut aan bord 3. Ook hier was er eerst sprake van gelijk op gaan, Frits nam echter vrij snel het heft in handen en heeft dat daarna niet meer afgegeven, dit eigenlijk in tegenstelling tot zijn teammakkers. Op zeker moment (het was toen al ruim na tienen) wist Frits de dame van zijn tegenstander te pakken te krijgen tegen een toren want, zo zei Frits, de tegenstander was niet op de hoogte van de regel "een gepend stuk is een slechte verdediger". Met zijn dame viel Frits de dame aan van de tegenstander, die gedekt werd door een toren, die alleen kon spelen door het slaan van een toren van Frits. Zo had Frits een dame en z'n tegenstander een toren, waarna de partij vrij snel over was en de 0-1 genoteerd kon worden.
Inmiddels had teamleider Leo Stelloo aan bord 2 een kwaliteit gewonnen, echter stond zijn dame een beetje in een penibel parket. Leo had wel een pion kunnen laten doorbreken op de d-lijn en deze pion leek het pleit te kunnen gaan beslissen. Maar Leo zag weer een aantal beren op z'n weg en durfde de beslissende voortzetting niet op het bord te brengen. Zijn dame bleef maar enkele velden overhouden en dat zou best wel eens op termijn de partij kunnen kosten. Dan moet je, als tegenstander, echter wel je materiaal goed onder controle houden. En dat deed de speler van Shah Mata niet ècht en Leo kon, voor hem bijna als een donderslag bij heldere hemel, een loper extra in het doosje doen. De Shah Mata-speler had nu eigenlijk weinig trek meer in een vervolg en gaf hierna ook vrij snel op (0-2), zat later echter nog ontroostbaar lange tijd naar de stelling van het moment dat hij ..... te kijken.
In die tijd was het aan bord 4 heel vreemd gegaan. Trudy had daar een kwaliteit gewonnen en kwam met haar beide torens (de dames hadden inmiddels het veld geruimd) binnendringen. Ze zette beide torens op een loperdiagonaal en haar tegenstander dacht weer een kwaliteit terug te kunnen winnen. Maar daarbij had hij buiten de waard gerekend (Trudy echter niet) en de loper kon gepend worden door één van beide torens. Met ook de andere toren er bijgehaald zou winst een fluitje van een cent kunnen worden, Trudy bleek echter niet op de hoogte van deze fluitmogelijkheid en leverde wat later zelfs één van haar torens in. Het werd zelfs zo erg, dat ze duidelijk verloren kwam te staan, er gebeurde echter nog een soort van gerechtigheid bij haar! Want toen het meeste andere materiaal al lang was verdwenen overzag de speler van Shah Mata een röntgenschaakje en verloor daarmee zijn overgebleven toren en meteen ook de partij: 0-3 en de eerste overwinning in lange tijd was binnen voor het Pionierviertal.
Het zou nog mooier worden. Aan bord 1 kwam Bonne Faber eigenlijk slecht uit de opening, hij wist niet adequaat te reageren op de opening, die door zijn tegenstander niet volgens het boekje werd gespeeld. Dat betekende, dat deze tegenstander een sterk paard op e5 kreeg en mooie lijnen voor zijn torens. Toch kon Bonne vervelende dingen doen met zijn paarden en wist daarmee de d-pion te veroveren, gepaard gaande met ruil van een stel torens. Zodoende ontstond een stelling met beiden een loper, een paard en een toren en 6 pionnen voor Bonne tegen 5 voor zijn tegenstander. Loper en toren werden nog geruild en beiden waren druk aan het zoeken naar een mogelijkheid voor een doorbraak. Het gevechtsterrein werd verlegd van konings- naar damevleugel en de zwarte koning werd helemaal naar de a-lijn gelokt. Dit werd te veel voor de zwartspeler en het Pionierviertal mocht naar huis vertrekken met een totaal onverwachte 0-4 overwinning!
Op het wedstrijdformulier stond het volgende:
| Shah Mata | 1252 | - | De Pionier | 1318 | 0-4 | |
| 1 | Gerard Blom | 1399 | - | Bonne Faber | 1689 | 0-1 |
| 2 | Ger Schraa | 1323 | - | Leo Stelloo | 1342 | 0-1 |
| 3 | Jos de Rooij | 1191 | - | Frits Wilschut | 1275 | 0-1 |
| 4 | Marcel Batist | 1093 | - | Trudy Angeneind | 996 | 0-1 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten