De schaakvereniging kende haar eigen Ajax-Feijenoord in de bekerstrijd! Het was alleen niet in de kwartfinale, het was nog een ronde eerder. Ook de andere aanwezige leden deden, voor zover in hun vermogen lag, van zich spreken.
De laatste, nog openstaande, paring van de derde ronde uit de bekerstrijd waren de partijen tussen Rik Verheij en Jan van Dam. Ze begonnen vol frisse moed aan het streven de ander voor verdere deelname aan het toernooi uit te schakelen. Daar leek Jan in eerste instantie het beste in te slagen. Hij wist Rik namelijk in de eerste partij met de rug tegen de muur te drukken dankzij z'n open c-lijn, waarlangs zijn beide torens verwarring in het witte kamp stichtten. Hierbij wist Jan een stuk buit te maken en de dagen van Rik in deze partij leken geteld. Maar Jan behandelde het nu ontstane eindspel niet helemaal correct want de nog aanwezige pionnen - en daarmee een groot deel van mogelijke winstkansen - verdwenen van het bord. Met nog wat meer dan een halve minuut aan bedenktijd (Rik zat er veel ruimer in) stelde Jan dan maar remise voor, wat door Rik werd aangenomen, wel met de opmerking "ik had het leuk gevonden je door je vlag te jagen"! In de tweede partij, nu met Jan aan het witte roer, werd een voor wit veelbelovende variant van een bekende opening van stal gehaald en inderdaad, de belofte aan Jan kwam uit. Hij kreeg weer het betere van het spel en ook deze partij ging steeds meer op de eerste lijken, althans wat het spelverloop betreft. Nu toonde Jan zich echter oplettender en trok tenslotte het punt en de volgende bekerronde naar zich toe. Vanaf de komende speelavond kunnen de partijen voor de kwartfinale dus gespeeld worden.
In de interne competitie bleek Ernst-Jan Pluim Mentz geen moeite te hebben met Wim Noordermeer. "Al na 3 zetten stond ik gewonnen" aldus onze clubkampioen. Toen gaf Wim namelijk al een pion weg en - nog steeds volgens Ernst-Jan - als je een pion voor staat moet je de partij ook winnen. Dat bewees hij ook in deze partij, de koning van Wim werd uiteindelijk helemaal klem gezet op de onderste rij. Tenslotte met mat tot gevolg.
Niet helemaal identiek, toch leek de partij tussen Ben Blakmoor en Sheila de Jonge hier wel wat op. Ben speelde een opening, waar hij wel vaker mee experimenteerd en Sheila ging er in mee. Er bleek al snel, dat ze niet goed op de hoogte was van de finesses, toen echter moest Ben wel het terechte van het gambiet bewijzen. Dat ging hem goed af en hij mocht dus een punt bij laten schrijven.
Een partij, die alles in zich had wat een partij vaak interessant maakt, was die tussen Jan van Baardwijk en Jan van Huizen. Ook hier was sprake van een gambiet, daar werd nu echter niet op ingegaan. Jan van Huizen leek vrij snel het betere van het spel te krijgen maar op een gegeven moment liep z'n aanval een beetje stuk op de witte verdediging. Sterker nog, Jan van Baardwijk nam de aanval een beetje over en nu kon je hem de beste winstkansen toedichten. Maar ook hij vond de inderdaad tot winst voerende zet niet. Nu gingen de vrijpionnen (eentje van wit op de b-lijn en zwart had er eentje op de c-lijn) een woordje meespelen. Die van zwart bleek doorslaggevender en ging zelfs meespelen in de slotconclusie van de partij. De witte vrijpion werd enigszins va-banque naar voren gespeeld, promoveerde zelfs ook nog, werd er echter meteen afgeslagen. Toen kwam de beurt aan zwart en hier bleek de promotie de eindbeslissing (winst voor de jeugdleider) te brengen.
Opnieuw een snelle partij voor Ger Croonenberg. Ook tegen Arie Bliek speelde hij te snel, waardoor hij op zeker moment in problemen kwam. Hij overzag het ongedekt komen te staan van zijn dame en gaf meteen op toen Arie hem die dame afhandig maakte.
Een heel andere en veel langzamer partij kwam er tussen Frits Wilschut en Leo Stelloo. Leo wist weer een mooie, aanvallende partij te spelen, Frits toonde zich echter een goed verdediger. Maar op zeker moment wist Leo toch binnen te dringen via de f-lijn met zijn dame. En dat stuk werd daar doorslaggevend en zelfs Frits wist er niets meer aan te doen.
Hierbij de nieuwe stand na ronde 19.
In de interne competitie bleek Ernst-Jan Pluim Mentz geen moeite te hebben met Wim Noordermeer. "Al na 3 zetten stond ik gewonnen" aldus onze clubkampioen. Toen gaf Wim namelijk al een pion weg en - nog steeds volgens Ernst-Jan - als je een pion voor staat moet je de partij ook winnen. Dat bewees hij ook in deze partij, de koning van Wim werd uiteindelijk helemaal klem gezet op de onderste rij. Tenslotte met mat tot gevolg.
Niet helemaal identiek, toch leek de partij tussen Ben Blakmoor en Sheila de Jonge hier wel wat op. Ben speelde een opening, waar hij wel vaker mee experimenteerd en Sheila ging er in mee. Er bleek al snel, dat ze niet goed op de hoogte was van de finesses, toen echter moest Ben wel het terechte van het gambiet bewijzen. Dat ging hem goed af en hij mocht dus een punt bij laten schrijven.
Een partij, die alles in zich had wat een partij vaak interessant maakt, was die tussen Jan van Baardwijk en Jan van Huizen. Ook hier was sprake van een gambiet, daar werd nu echter niet op ingegaan. Jan van Huizen leek vrij snel het betere van het spel te krijgen maar op een gegeven moment liep z'n aanval een beetje stuk op de witte verdediging. Sterker nog, Jan van Baardwijk nam de aanval een beetje over en nu kon je hem de beste winstkansen toedichten. Maar ook hij vond de inderdaad tot winst voerende zet niet. Nu gingen de vrijpionnen (eentje van wit op de b-lijn en zwart had er eentje op de c-lijn) een woordje meespelen. Die van zwart bleek doorslaggevender en ging zelfs meespelen in de slotconclusie van de partij. De witte vrijpion werd enigszins va-banque naar voren gespeeld, promoveerde zelfs ook nog, werd er echter meteen afgeslagen. Toen kwam de beurt aan zwart en hier bleek de promotie de eindbeslissing (winst voor de jeugdleider) te brengen.
Opnieuw een snelle partij voor Ger Croonenberg. Ook tegen Arie Bliek speelde hij te snel, waardoor hij op zeker moment in problemen kwam. Hij overzag het ongedekt komen te staan van zijn dame en gaf meteen op toen Arie hem die dame afhandig maakte.
Een heel andere en veel langzamer partij kwam er tussen Frits Wilschut en Leo Stelloo. Leo wist weer een mooie, aanvallende partij te spelen, Frits toonde zich echter een goed verdediger. Maar op zeker moment wist Leo toch binnen te dringen via de f-lijn met zijn dame. En dat stuk werd daar doorslaggevend en zelfs Frits wist er niets meer aan te doen.
Hierbij de nieuwe stand na ronde 19.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten