Het is heel normaal als er tijdens een schaakavond handen worden geschud, bij deze ronde echter schudden allen iedereen de hand om, niet slechts een prettige partij, maar ook het allerbeste voor het nieuwe jaar te wensen! Dat geldt hierbij ook voor onze lezers!
Voor Ernst-Jan Pluim Mentz ging het nieuwe jaar maar moeizaam van start want Ad van der Ree bood naar beste kunnen weerstand. Dat betekende, dat Ad lange tijd gelijke tred hield en als de overblijvende lopers van ongelijke kleur zouden zijn geweest had remise ook best wel eens de uitslag kunnen zijn. Maar Ernst-Jan had er wel voor gewaakt, dat er geen eindspel met ongelijke lopers zou ontstaan! Nu werd het dus een eindspel met beiden een (zwartveldige) loper en een stuk of vijf pionnen. Daarin werd juist dat ene tempootje weer uiterst belangrijk, hoewel Ad nog een vingerfoutje maakte door een achtergebleven witte pion aan te gaan vallen en daarmee de dekking van zijn eigen rijtje in de steek latend. Maar Ernst-Jan zag daar blijkbaar geen heil in en haalde de pion uit de aanval om aldus tenslotte via genoemd tempootje de winst binnen te halen.
Voor Ernst-Jan Pluim Mentz ging het nieuwe jaar maar moeizaam van start want Ad van der Ree bood naar beste kunnen weerstand. Dat betekende, dat Ad lange tijd gelijke tred hield en als de overblijvende lopers van ongelijke kleur zouden zijn geweest had remise ook best wel eens de uitslag kunnen zijn. Maar Ernst-Jan had er wel voor gewaakt, dat er geen eindspel met ongelijke lopers zou ontstaan! Nu werd het dus een eindspel met beiden een (zwartveldige) loper en een stuk of vijf pionnen. Daarin werd juist dat ene tempootje weer uiterst belangrijk, hoewel Ad nog een vingerfoutje maakte door een achtergebleven witte pion aan te gaan vallen en daarmee de dekking van zijn eigen rijtje in de steek latend. Maar Ernst-Jan zag daar blijkbaar geen heil in en haalde de pion uit de aanval om aldus tenslotte via genoemd tempootje de winst binnen te halen.
Bonne Faber wilde het nieuwe jaar goed beginnen tegen Ben Blakmoor en leek hem in de opening voorzichtig een beetje te overspelen. Dat leverde hem zelfs een pion en een open lijn op. Maar Ben verdedigde zich naar behoren en Bonne vond de goede voortzetting niet en bood daarom in een redelijk vroeg stadium remise. Gezien de snelheid waarmee dit aanbod werd aangenomen was Ben er heel tevreden mee! Maar hij wees Bonne nog wel even fijntjes op de juiste voortzetting.
Fred van Wieringen had een ingewikkelde avond tegen Michiel Landman want, hoewel hij langzaam maar zeker een betere positie opbouwde op de damevleugel, ook Michiel kwam aanvallend opzetten op de koningsvleugel. Er werd een pionnetje verdiend op de damevleugel, er werd echter ook mat gedreigd op de koningsvleugel. Dus moest Fred bijzonder op z'n tellen gaan passen om niet in dat net te zwemmen. Dat werd ook wel een beetje zichtbaar op de klok. Maar middels herhaald schaak bieden kon de witte dame verhuizen naar de koningsvleugel, waar ze het mat ontkrachtte. De dames werden geruild en nu werd die extra pion belangrijk. Fred creëerde een vrijpion op de c-lijn maar die kon door Michiel tegen worden gehouden. Hoewel verder misschien niet helemaal zo sterk mogelijk gespeeld, toch wist Fred af te dwingen dat de pion kon promoveren, wat uiteraard meteen het einde van de partij betekende.
Tegen de lusten en lagen van Wim Noordermeer moest Sheila de Jonge zich gaan verdedigen en ze had daarbij het geluk, dat de jeugd nog met vakantie was en ze dus rustig kon beginnen. Maar, ondanks die rust wist ze op een gegeven moment toch een stuk van Wim buit te maken. Maar Wim had daarbij wel de open f-lijn veroverd en als hij de druk op -vooral - zijn h-pion het hoofd wist te bieden zou hij misschien nog kansjes hebben. Inderdaad bood hij het hoofd aan de druk en wat later, een beetje tot verrassing van de kijkers, gaf Sheila de partij op, misschien nog enigszins gedwongen door haar gezondheidsproblematiek.
Frits Wilschut zat Jan van Baardwijk, ondanks het krachtverschil tussen beiden, behoorlijk in het vaarwater. Dat uitte zich in een kansrijke positie, hoewel hij daarvoor wel een pion in moest leveren. Toen echter uitte zich de (te) geringe eindspelkennis van Frits want, in plaats van z'n paard een plekje op de g-lijn te geven speelde hij het edele dier naar e5, waar de eigen dame in de weg werd gestaan. Nu kon Jan het gevaar afwenden door dameruil af te dwingen, waarbij hij ook het remiseaanbod van Frits afwees. De pionnenmeerderheid van Jan op de damevleugel bleek nu beslissend voor zijn overwinning, hoewel Frits dichtbij een grote verrassing is geweest!
Verder mocht Rob van Wijgerden proberen zich Leo Stelloo van het lijf te houden. Maar Leo lijkt zich voorgenomen te hebben zijn gedachten wat sneller op het bord over te brengen en toonde dat aan Rob. Maar zo makkelijk als het hier geschreven kan worden, zo makkelijk ging het niet op het bord. Leo's koning verzeilde in een moeilijk parket, echter ook die van Rob kreeg het niet gemakkelijk want via torenverdubbeling op de open h-lijn bracht Leo zijn tegenstander in problemen. Die konden nog voor een poosje redelijk worden afgewend, tenslotte bracht het, door doordacht spel, uiteindelijk de overwinning aan Leo.
De nieuwe ranglijst is hier te zien.
Fred van Wieringen had een ingewikkelde avond tegen Michiel Landman want, hoewel hij langzaam maar zeker een betere positie opbouwde op de damevleugel, ook Michiel kwam aanvallend opzetten op de koningsvleugel. Er werd een pionnetje verdiend op de damevleugel, er werd echter ook mat gedreigd op de koningsvleugel. Dus moest Fred bijzonder op z'n tellen gaan passen om niet in dat net te zwemmen. Dat werd ook wel een beetje zichtbaar op de klok. Maar middels herhaald schaak bieden kon de witte dame verhuizen naar de koningsvleugel, waar ze het mat ontkrachtte. De dames werden geruild en nu werd die extra pion belangrijk. Fred creëerde een vrijpion op de c-lijn maar die kon door Michiel tegen worden gehouden. Hoewel verder misschien niet helemaal zo sterk mogelijk gespeeld, toch wist Fred af te dwingen dat de pion kon promoveren, wat uiteraard meteen het einde van de partij betekende.
Tegen de lusten en lagen van Wim Noordermeer moest Sheila de Jonge zich gaan verdedigen en ze had daarbij het geluk, dat de jeugd nog met vakantie was en ze dus rustig kon beginnen. Maar, ondanks die rust wist ze op een gegeven moment toch een stuk van Wim buit te maken. Maar Wim had daarbij wel de open f-lijn veroverd en als hij de druk op -vooral - zijn h-pion het hoofd wist te bieden zou hij misschien nog kansjes hebben. Inderdaad bood hij het hoofd aan de druk en wat later, een beetje tot verrassing van de kijkers, gaf Sheila de partij op, misschien nog enigszins gedwongen door haar gezondheidsproblematiek.
Frits Wilschut zat Jan van Baardwijk, ondanks het krachtverschil tussen beiden, behoorlijk in het vaarwater. Dat uitte zich in een kansrijke positie, hoewel hij daarvoor wel een pion in moest leveren. Toen echter uitte zich de (te) geringe eindspelkennis van Frits want, in plaats van z'n paard een plekje op de g-lijn te geven speelde hij het edele dier naar e5, waar de eigen dame in de weg werd gestaan. Nu kon Jan het gevaar afwenden door dameruil af te dwingen, waarbij hij ook het remiseaanbod van Frits afwees. De pionnenmeerderheid van Jan op de damevleugel bleek nu beslissend voor zijn overwinning, hoewel Frits dichtbij een grote verrassing is geweest!
Verder mocht Rob van Wijgerden proberen zich Leo Stelloo van het lijf te houden. Maar Leo lijkt zich voorgenomen te hebben zijn gedachten wat sneller op het bord over te brengen en toonde dat aan Rob. Maar zo makkelijk als het hier geschreven kan worden, zo makkelijk ging het niet op het bord. Leo's koning verzeilde in een moeilijk parket, echter ook die van Rob kreeg het niet gemakkelijk want via torenverdubbeling op de open h-lijn bracht Leo zijn tegenstander in problemen. Die konden nog voor een poosje redelijk worden afgewend, tenslotte bracht het, door doordacht spel, uiteindelijk de overwinning aan Leo.
De nieuwe ranglijst is hier te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten