Ronde 18

Het werd weer een gezellige avond en dat is wel te zien aan de spelers op de voorgrond! Maar hoe lang ging hun voorpret duren, hoewel er bij de analyse achteraf toch ook nog wel een lach af kon. Nauwelijks verrassingen te melden, wel leuke partijen!

Uiteraard werd er met spanning gekeken naar de partij tussen Jan van Dam en Ernst-Jan Pluim Mentz! Zou Jan het nog eens weten te herhalen, winst op de clubkampioen? Om nou te zeggen, dat het er op een zeker moment alle schijn van had gaat te ver, toch kreeg Jan duidelijk wel een kans en dan geen waterkans. Jan kwam op een gegeven moment materiaal voor te staan, tegen een Ernst-Jan in vorm is dat echter zeker nog geen garantie voor partijwinst. Want hij wist de partij in bedwang te krijgen en ging daarna bouwen aan de partijwinst. Ook al deed Jan vanaf dat moment nog zo z'n best, hij werd steeds meer met de rug tegen de muur gedrukt. Ook de bedenktijd ging steeds meer in zijn nadeel werken, op zeker moment stond hij dik 3 kwartier achter. Maar Ernst-Jan is er de man niet naar om daar misbruik van te gaan maken, ook hij ging tijd gebruiken en stond aan het slot van de partij nog minder dan een half uur voor. Maar toen had hij de partij wel gewonnen!

Wegens de huidige grootte van de vereniging kan het best gebeuren dat je de ene partij tegen iemand uit de lagere regionen speelt en de volgende ronde tegen een topper moet. Zo overkwam het nu Wim Noordermeer een beetje, hij mocht (of moet je in een dergelijk geval zeggen "hij moest"?) tegen de tweede op de ranglijst aantreden, tegen Jan van Huizen. Was hij daardoor onder de indruk geraakt of kostte het hem gewoon moeite om zijn wel bestaande vorm meteen te vinden? Hoe het ook zij, binnen 10 zetten was hij al een stuk kwijtgeraakt en dan zou je in het tweede deel van de avond misschien wel opgeven in zo'n geval. Maar het is natuurlijk verre van leuk om, een kwartier na aanvang van de partijen, al rond te lopen om aan iedereen te moeten vertellen dat je al verloren hebt. Dus ook Wim deed dat niet en speelde door alsof er niets aan de hand was. Zodoende gaf hij Jan toch nog handenvol werk om de partij daadwerkelijk met winst te kunnen besluiten. Uiteindelijk arriveerde Jan met beide torens op de achterste rijen, waar hij het voor elkaar kreeg om die torens te ruilen tegen de twee van Wim. Toen was de kou als het ware meteen uit de lucht voor hem en Wim gaf nu dan ook op, lang niet als eerste in ieder geval!

Bonne Faber kreeg te maken met Fred van Wieringen, die een opening gebruikte, waar Bonne al wel eens over gezegd had een hekel aan te hebben. Was dit een vooropgezet doel? Hoe dan ook, de opening verliep niet helemaal volgens de boekjes en Bonne probeerde voet aan de grond te krijgen op de koningsvleugel. Daar had Fred geen zin in en hij dreef Bonne's dame weer terug. Misschien had hij het daarbij beter anders kunnen doen, nu ging hij bouwen aan spel op de damevleugel. Er kwam in deze partij bij geen van tweeën een rochade aan te pas en beiden lieten de koningsvleugel een beetje voor wat 'íe was. Fred kreeg op zich een sterk paard op c4, hij wist er echter eigenlijk geen gebruik van te maken. Bonne hield met een loper Fred's koningsvleugel onder bedwang en dit alles bij elkaar gaf hem het idee wel eens remise aan te kunnen bieden. Na hier een poosje over na te hebben gedacht accepteerde Fred.

Een leuk gevecht ontspon zich tussen Michiel Landman en Ad van der Ree. Zoals van hem gewend ging Michiel meteen vanaf de start in de aanval, Ad wist hem echter overtuigend in bedwang te houden. Dit resulteerde op zeker moment in een ietsje betere stelling voor Ad en daar wist hij uitstekend misbruik van te maken. Michiel probeerde nog wel de zaken wat rechter te trekken, slaagde daar echter niet in en Ad wist z'n voordeel steeds meer uit te bouwen, zodat er voor Michiel niets anders over bleef dan opgave.

Ook voor Sheila de Jonge en Alex van Wieringen begon de avond dus vol plezier. Sheila herinnerde zich blijkbaar de aanval van de watergeuzen ooit op de poorten van Den Briel en ging ook aan het hameren. Als een echte nazaat van Lumey ramde ze op de stelling van Alex, zij had daarbij echter minder geluk dan genoemde "Overste Langnagel" want Alex wist, dit in tegenstelling tot Alva, wel zijn poort op slot te houden. Helaas voor haar was Sheila in dit gevecht enkele pionnen kwijtgeraakt en dat noopte haar tot opgeven op het moment dat Alex dameruil aanbood. Afruil zou voor haar ook nadelig uitvallen namelijk.

Lange tijd leek het er veel op, dat Leo Stelloo voor een, toch wel enigszins daverende, verrassing zou kunnen zorgen tegen Jan van Baardwijk. Leo kwam namelijk, eigenlijk zeer tegen het van hem bekende, redelijk in tijd voor en had een aanval op Jan's koningsvleugel op weten te bouwen, die er bijzonder veelbelovend uitzag. Maar hij wist die aanval op de een of andere manier niet tot een succes te smeden en zodoende kreeg Jan de gelegenheid zijn ding te doen op de damevleugel. Dat ding bestond uit een ver opgerukte centrumpion en - vooral - een paard, dat dreigde Leo's stelling binnen te galopperen. Zou Leo zich daar toch op hebben verkeken? Want wat later raakte hij plotseling zijn dame kwijt dankzij dat paard en een familieschaakje!

Tot slot nog een vrij snelle partij tussen Frits Wilschut en Ger Croonenberg. Want bijna op hetzelfde moment als het eerder genoemde "geval Noordermeer" pootte Ger een toren op de achterste rij van Frits neer, waar diens koning rustig achter z'n pionnenfront in veiligheid dacht te staan. Maar de daadkracht van de dametoren van Frits was geblokkeerd door een paard, zodat Frits plotseling mat bleek te staan.

De stand na ronde 18 is hier te vinden.