Een rustige schaakavond zonder echt grote uitschieters. Maar zo hier en daar kon toch genoten worden van leuk spel en verrassende wendingen. Er werd bijvoorbeeld iemand mat gezet eigenlijk midden op het bord terwijl anderen al snel inzagen dat ze niets meer te zoeken hadden in hun partij.
Ernst-Jan Pluim Mentz nam het nu op tegen Ben Blakmoor. Ze probeerden een, op clubniveau, niet zoveel opening uit en Ernst-Jan bleek die het beste te beheersen. Ben kreeg een soort aanvalslawine over zich heen en vond al snel, dat het niet zijn avond zou gaan worden. Dat ingezien hebbend gaf hij meteen maar op.
Een totaal ander geval werd het tussen Fred van Wieringen en Jan van Huizen. Na al het materiaal op de gewenste plek neergezet te hebben ging het gevecht tussen hen ècht van start. Het strijdtoneel werd de damevleugel en daar kreeg Jan eigenlijk wel het beste van het spel. Nadat hij een paard over de middenlijn neer had laten ploffen wist Fred geen betere zet te vinden dan het geven van de kwaliteit. Jan verhoogde de druk tegen de a- en de b-pionnen van Fred en wist de a-pion buit te maken. Nu volgde dameruil, Fred koos echter juist het verkeerde veld om dat te laten gebeuren. Had hij het doen van de ruil aan Jan overgelaten, dan had hij op z'n minst de kwaliteit weer terug verdiend en ook 2 verbonden vrijpionnen gekregen. Dan had het er erg somber uitgezien voor Jan! Nu ruilde Fred zelf de dames en kon enkele zetten later opgeven. Bovenstaande mogelijkheid werd hem, meteen na de partij, fijntjes uit de doeken gedaan.
Al voor de tweede keer binnen een week zaten Peter Derrez en Bonne Faber tegenover elkaar en ook nog eens met dezelfde kleuren. Dat wakkert eigenlijk niet meteen vechtlust aan maar er werd toch een leuke pot opgezet. Hierin leek Bonne het betere van het spel te krijgen maar na de verkeerde poging om een pion te winnen wist Peter goed in de partij terug te komen. Na dameruil leek het hem verstandig om remise aan te bieden, een aanbod, waar Bonne nog even over na wilde denken. Maar na tot de conclusie gekomen te zijn dat Peter nog een gevaarlijke vrije a-pion achter de hand had werd het aanbod aangenomen.
Wim Noordermeer trof in Leo Stelloo eigenlijk een gewillig slachtoffer. Hun gevecht ontspon zich in het centrum, vooral ook, omdat Leo nog niet tot de rochade was gekomen. Dat dit vaak gevaarlijke consequenties kan hebben, daar is Leo inmiddels ook achter gekomen. Hij wist het uiteindelijke vonnis nog wel een aantal zetten uit te stellen, op een gegeven moment wist ook hij geen uitkomst meer te vinden en feliciteerde Wim dan ook met de overwinning.
Ook tussen Jan van Baardwijk en Michiel Landman leek het vrij gelijk op te gaan. Maar de koning van Jan had zich niet op zijn eigen vleugel in veiligheid gebracht, nee, de snoodaard ging zijn geluk zoeken in het centrum!? Op een gegeven moment dacht Jan een stuk te kunnen winnen, helemaal over het hoofd ziend, dat Michiel schaak kon bieden met minstens kwaliteitswinst. Echter, na nog beter gekeken te hebben bleek Jan zelfs mat te staan, midden op het bord!
Sheila de Jonge en Frits Wilschut maakten er ook een fraaie strijd van en Frits meende zich daarbij redelijk veilig te kunnen houden. Maar Sheila zag goede mogelijkheden om vervelend te gaan doen, waar Frits blijkbaar geen verweer tegen wist te vinden. Zo eindigde deze partij tenslotte in een mooie overwinning voor Sheila.
Dan speelden Trudy Angeneind en Arie Bliek weer eens tegen elkaar. Zoals zo vaak in haar partijen wist Trudy ook nu een goede stelling op te bouwen. Maar zo langzamerhand raakte ze de draad een beetje kwijt, waarbij ze, na afloop van de partij, een diepzinnige uitspraak deed. Ze had namelijk een pionnetje kunnen slaan, wat ze dus niet deed. Gevraagd naar de reden daarvoor zei ze: "Dat is zo definitief!" Maar nu werd de overwinning voor Arie ook wel definitief.
De nieuwe stand is ook weer bekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten