Ronde 4

Voor het RSB-geweld ook voor De Pionier gaat losbreken nog één "rustige" avond, die begon met hoopgevende medede-lingen over de toestand van penningmeester Frans Troost! Het "rustige" was niet direct van toepassing op de partij van Jan van Huizen en de bekerpartij van Jan van Baardwijk. Het kostte deze in totaal liefst 6 partijen en de beslissing viel pas in de kleine uurtjes.

Ook kon er nog een tweede deelnemer voor de tweede ronde IBC bekend raken want Ad van der Ree (eerst helemaal niet van plan om te spelen maar met de bedoeling om "slechts"wat sfeer op te snuiven) vond zijn indeling tegen Ben Blakmoor interessant genoeg om niet vrij snel weer naar huis te gaan. En dat heeft Ben geweten!? In de eerste partij werd het dikke hout in ruime mate aangevoerd, was men in het bezit van een zaag en rolden de planken uit de schaakfabriek. Tenslotte trok Ad hier aan het langste eind. Ook in de tweede partij wist hij op een gegeven moment de betere stelling te krijgen, vooral wegens het veroveren van een kwaliteit. Ben kwam gedrukt te staan en Ad kreeg, hoewel hij daar veel bedenktijd in had moeten steken, winstkansen. Zijn beide torens oefenden druk uit via de centrale lijnen en steunden daarbij een vrijpion op de e-lijn. Ben moest ook nogal wat tijd in zijn verdediging steken, waardoor aan zijn kant van de klok op zeker moment minder overbleef dan bij Ad. Maar omdat Ad in wezen genoeg had aan remise ging hij in op herhaling van de zetten en werd de vrede alsnog getekend.

Tussen Sheila de Jonge en Jan van Baardwijk leek het snel beslist te gaan worden, niets bleek echter na afloop minder waar! In de eerste partij verbruikte Jan veel tijd, wat echter wel terecht was, hij bleek aan de goede kant van de uitslag te zitten. Ook de tweede partij leek hij naar zich toe te gaan trekken tot hij in eern ondoordachte bui zijn dame op een verkeerd veld plaatste en Sheila - middels nog enkele fraaie zetten - de hierdoor verkregen kansen verzilverde. Nu moesten dus 2 snelschaakpartijen de beslissing brengen. Geen van beiden wist na afloop hoe het precies was gegaan, wel stond het opnieuw 1-1! Nu dan dus een sudden-death partij, waarin Jan weer door leek te mogen gaan stomen. Toch wist Sheila haar hoop levend te houden met de uiteindelijke remise. Nu zou het dus de halve nacht kunnen gaan duren tot er een beslissing ging vallen. Jan vond het echter genoeg en wist zijn goede zetten niet meer te vinden en met een zucht (zeg maar een kreet) van verlichting mocht Sheila door naar de volgende ronde.

Voor de interne competitie stond een belangrijke partij voor een toppositie op het programma. Rik Verheij en Jan van Dam mochten daarin gaan beslissen wie in de buurt van de eerste plaats mocht blijven. Daarin deed Jan hele slechte zaken, hij kon zijn notatie beperken tot het linker rijtje van zijn notatieformulier en Rik hield dus het punt aan zijn kant.

Nu is het dan de beurt aan Jan van Huizen om zijn kunnen te tonen. Tegen Simone 't Mannetje moest hij optornen tegen haar geliefde openingssysteem, wat hem vrij goed afging. Er kwam een moeilijke stand op het bord met beiden de e-lijn maximaal bezet met torens, gescheiden door één van beider paarden. Deze knollen kregen dus een moeilijke periode voorgeschoteld, waarin de druk op hun welzijn enorme proporties aan ging nemen. Simone vond dat voldoende en bood remise aan, Jan echter vind een partij in een dergelijke situatie nou juist interessant worden en weigerde het aanbod. Maar toen begon voor hem het grote probleem, waarin ook veel advocaten heel moeilijk hun weg weten te vinden: bewijs het maar eens! Jan toonde zich echter een goed jurist op de 64 velden en bewees aan Simone dat zijn weigering (in hun geval) terecht was.

Vorige week uit de beker geknikkerd door Wim Noordermeer mocht Bonne Faber het in deze ronde in een "serieuze" partij nogmaals proberen. Hierin probeerde Wim al heel snel middels een schijnoffer voordeel te krijgen. Maar Bonne offerde schijn terug, waarna de posities vooral op de koningsvleugel grote gaten gingen vertonen. Er werd het meeste van het materiaal geruild, waarna nog slechts aan beide kanten (gelijke) lopers overbleven. Wim had het nadeel van een dubbelpion op de d-lijn, die later wel werd opgelost, maar daarbij veranderde in 2 zwakkere broeders. Maar Bonne had eigenlijk de fout gemaakt om de f-pion van Wim in een vroege fase af te stoppen, waardoor later bleek, dat Wim kon gaan forceren op de koningsvleugel. Zo gedacht, zo gedaan en Bonne kon dit slechts afstoppen met zijn loper, die daardoor zijn fraaie positie in het centrum op moest geven, waarna remise eigenlijk het enige resultaat bleek zonder te gaan forceren.

Arie Bliek wist het Wim den Heijer behoorlijk moeilijk te maken. Wim dacht daar nog aan te kunnen ontsnappen, hij had daarbij echter buiten de waard gerekend en kreeg dus een fikse rekening gepresenteerd. Dat werd te veel voor zijn mogelijkheden en Arie mocht zijn eerste winstpunt in dit nog prille seizoen te noteren.

Dat deed ook Rob van Wijgerden tegen Leo Stelloo. Leo wist daarbij geen raad met het agressieve aanvalsspel van Rob en kon (dat was hij nauwelijks gewend in zijn optreden tot nu toe) een vroegertje noteren.

Tenslotte maakte Ger Croonenberg het heel moeilijk voor Trudy Angeneind. Trudy probeerde al het voor haar mogelijke, gebruikte daar erg veel tijd voor, wat dan ook weer resulteerd in weinig bedenktijd als het echt nodig is. Ger profiteerde daar rustig van en streek tenslotte het volle punt op.