Veler gedachten zullen voor de strijd nog wel eens terug zijn gegaan naar de ontmoeting tussen beide teams in het vorige seizoen. Ook toen was het de start van de competitie, toen echter als thuiswedstrijd voor de Pioniers. Het werd een (cijfermatige) afstraffing van 1-7 en de verwachtingen zullen die uitslag weinig ontlopen hebben. Mede omdat het Pionierteam danig verzwakt is, vergeleken met toen. Degene, die toen voor het redden van de eer had gezorgd was er nu niet bij, terwijl de tweede man zijn heil elders heeft gezocht. Verder was er nog iemand afwezig (hoewel, hemelsbreed gerekend niet eens zo ver want de afstand tussen de Kuip en het NIVON-centrum is eigenlijk niet zo groot).
Met twee invallers dus naar het centrum van Rotterdam getrokken, waar het team gastvrij werd ontvangen. Gelukkig werd er in een zaaltje op de begane grond gespeeld..........!
Zoals normaliter te doen gebruikelijk werd het eerste speeluur in stilte doorgebracht, slechts zo nu en dan verstoord door "wat wilt u drinken" en het schuiven van stoelen. Ook was er niet zo ontzettend veel over de verschillende stellingen te zeggen, hoewel teamleider Jan van Dam het aan bord 4 wat moeilijk leek te hebben en niet helemaal tevreden leek met wat hij voor zich zag. Hij zou het uiteindelijk toch nog het langste volhouden.
Het eerste, voor De Pionier negatieve, resultaat viel te melden aan bord 5, waar Bonne Faber naar zijn gevoel vrij snel na de openingsfase met de rug tegen de muur kwam te staan. Althans, zijn tegenstander leek goed doordacht met een plan bezig te zijn, waarin open lijnen richting de witte koning een grote rol zouden kunnen gaan spelen. Maar dat ging uiteindelijk meevallen en - zonder op het oog grote kleerscheuren - werd een positie bereikt waarin al het materiaal (behalve uiteraard een aantal pionnen en aan beide kanten een paard) was afgeruild. Dat bracht Bonne er toe een remiseaanbod te doen. Z'n tegenstander ging overleggen en kreeg als advies mee "doe maar wat jezelf het beste lijkt", waarbij dan eigenlijk aangenomen mag worden dat het aanbod wordt geaccepteerd. Maar nee, er werd verder gespeeld en dan vraag je je eigenlijk af "waarom dan overleggen?". Het verder spelen bleek tenslotte terecht want Bonne verslikte zich in het resterende pionneneindspel, nadat de paarden waren geruild.
De eerste nul dus een feit en de tweede liet ook niet lang meer op zich wachten want Ben Blakmoor wist het ook niet te redden aan bord 7. Wel typisch dus dat de twee invallers ook als eersten met een nul opgescheept raakten. Een goede keuze dus van de Pionierkeuzecommissie?
Voor het gevoel ging het toen nullen regenen, hoewel niet allemaal aan Pionierkant! Want Rik Verheij zat relaxed achter bord 3 te kijken naar zijn stelling met veld f6 als brandpunt. Op dat veld bevond zich een (zwarte) toren, door Rik aangevallen met paard en loper terwijl die toren gedekt werd door de andere zwarte toren. Daar werd de dame aan toegevoegd en nu ruilde Rik af, wat hem eigenlijk 2 kwaliteiten opleverde. Maar hij had ook een (gedekte) toren naar veld e6 kunnen spelen om f6 voor de derde keer aan te vallen, waarbij ook die dame werd aangevallen. Deze combinatie leek dreigender dan de zekerheid, waar Rik voor koos. Maar het punt was tenslotte wel voor hem! Je zou hem een beetje "man of the match" aan Pionierkant kunnen noemen.Een lichtpuntje dus maar dat werd bijna meteen teniet gedaan door de opgave van Ad van der Ree aan bord 2. Ad had zich urenlang geweerd als een tijger, hem restten op dat moment nog slechts minder dan 10 minuten om de zaken ten goede te keren terwijl zijn tegenstander nog meer dan het dubbele aan tijd over had. Gecombineerd met zijn slechte positie was dit voldoende voor Ad om de pijp aan de meekijkende Maarten te geven.Een 3-1 achterstand dus en de resterende borden gaven niet de indruk dat daar nog minstens 3 punten zouden worden gescoord, laat staan 3½ punt.
Ook Jan van Baardwijk aan bord 6 stond moeilijk op dat moment. Dat resulteerde in materiaalverlies en ook Jan vond dat opgave de beste oplossing moest zijn. Zo gedacht zo gedaan dus.
De volgende nederlaag was voor Alex van Wieringen aan bord 8. Alex ging ten onder aan overbelasting van (vooral) zijn dame, wat ook hem tenslotte materiaal en het volle punt kostten.
Toen Fred van Wieringen aan bord 1 merkte wat bij zijn zoon gebeurde staakte hij direct zijn strijd voor het behalen van eventueel een punt en bood remise. Dat aanbod leek terecht zodat zijn tegenstander er akkoord mee ging.
Nu was dus alleen nog Jan van Dam bezig, ook hier leek het vrijwel onmogelijk nog iets aan de score toe te voegen. Dat bleek ook wel want Jan's koning werd opgejaagd naar de andere vleugel om daar mat te worden gezet.
Een verpletterende nederlaag dus, als je echter het gemiddelde ratingverschil van liefst 200 punten in ogenschouw neemt dan is het toch geen schande. Het Pionierteam had al een verschil met 100 punten, vergeleken met die vorige wedstrijd, wist nu toch een halfje meer te scoren, dus de hoofden bleven opgeheven bij het naar huis gaan.
Het wedstrijdformulier toonde het volgende beeld:
RSR Ivoren Toren 3 | 1916 | - | De Pionier 1 | 1716 | 6½-1½ | |
1 | Wil Sparreboom | 1901 | - | Fred van Wieringen | 1696 | ½- ½ |
2 | Marco Starmans | 2070 | - | Ad van der Ree | 1774 | 1 -0 |
3 | Alek Dabrowski | 1995 | - | Rik Verheij | 1805 | 0 -1 |
4 | Joop Klijn | 1960 | - | Jan van Dam | 1784 | 1 -0 |
5 | Michael Fung | 1855 | - | Bonne Faber | 1653 | 1 -0 |
6 | Herman Keetbaas | 1875 | - | Jan van Baardwijk | 1628 | 1 -0 |
7 | Pim Uytdewilligen | 1844 | - | Ben Blakmoor | 1705 | 1 -0 |
8 | Floris Zoutman | 1826 | - | Alex van Wieringen | 1686 | 1 -0 |
Als RSR niet dezelfde fouten maakt in de loop van het seizoen als vorig seizoen dan gooit men hoge ogen om volgend seizoen de overstap naar de promotieklasse te maken. Als je de verdere uitlagen bekijkt dan ligt de concurrentie heel dicht bij elkaar met allemaal 4½-3½ resultaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten