Het nieuwe jaar begon met een voor beide teams belangrijke wedstrijd. Gelukkig voor De Pionier is één van haar leden gezegend met penvriendelijke vingers (misschien zijn ze ook nog wel groen?!).
We kijken dus met z'n allen naar het gebeuren tussen De Pionier 1 en Krimpen aan den IJssel 2:
Nu alle oliebollen op zijn (of echt niet meer eetbaar) en de kerstboom weer naar zolder of de brandstapel is gegaan, is het weer tijd om andere zaken op te pakken, zoals de 4e ronde in de RSB-competitie. Hierin kreeg De Pionier 1 de nummer 2 van de tussenstand op bezoek, namelijk het tweede team van Krimpen aan den IJssel. Vooraf hadden we al tegen elkaar gezegd dat het een zware tegenstander zou worden. Het basisteam was aanwezig; echter Ben Blakmoor had te kennen gegeven liever niet te spelen; door lichamelijk malheur is het voor Ben niet mogelijk een hele avond op volle kracht te spelen. Jan van Baardwijk was de invaller.
Onder de leiding van Ger Croonenberg werd er even over achten vol goede moed begonnen. En na de eerste standaardzetten in de opening was het eigenlijk al binnen 3 kwartier dat er een beslissing viel en aan bord 1 nog wel! Hier speelde Ernst-Jan Pluim Mentz. Met zwart nam hij wel heel snel het voortouw: zijn tegenstander speelde een onnauwkeurigheid en door een “simpel” schaakje met de dame kon een loper van hem in het doosje. De dame van Ernst-Jan had wel een aantal zetten nodig om weer een veilig heenkomen in de eigen stelling te vinden maar de Krimpenaar kon geen gebruik maken van de zetten die Ernst-Jan daarvoor nodig had en in no-time had deze het initiatief weer terug en kon de partij op techniek snel tot een einde brengen. Ernst-Jan heeft nu 4 uit 4 aan het eerste bord, nog 3 partijen winnen en we kunnen bij Ronald Damhuis een fles whiskey gaan ophalen! (Als eveneens lid van Ontspanning heeft schrijver dezes natuurlijk de smaak te pakken gekregen bij Willem-Jan Tanis, die deze prijs ook al eens in ontvangst mocht nemen).
Aan alle andere borden stonden we op zijn minst beter of gelijk, behalve aan bord 7, waar Alex van Wieringen een tegenstander had getroffen met een elo-rating die meer dan 100 punten hoger was. Die tegenstander kreeg, beetje bij beetje, steeds meer ruimtevoordeel en Alex kwam gedrongen te staan en moest zijn stukken steeds op slechtere plaatsen neerzetten om de zwakke plekken in de stelling te dichten. Maar ja, eens houdt het op en Alex kon hem feliciteren. De stand was toen 1–1.
Er was zeker geen reden tot paniek in het Hellevoetse. Volgens een kaartje in het Algemeen Dagblad waren de Krimpenaren al vanuit de donkere wolken vanuit Moerdijk naar Hellevoetsluis getogen maar in de sporthal kwamen ook donkere wolken boven het 2e van Krimpen te hangen. Aan de borden 2 en 3 stonden Frank Sträter en Rik Verheij allebei twee pionnen voor, Ad van der Ree kreeg aan bord 4 prachtige aanvalskansen, Jan van Dam stond aan bord 5 een kwaliteit voor en de beide Jannen aan bord 6 en 8 stonden gelijk.
De beslissing viel als eerste aan bord 4, bij Ad van der Ree. Zijn Krimpense opponent zette zijn aanval op door het centrum maar kwam er niet door. Ad had de boel potdicht gespijkerd en nam brutaalweg het initiatief over. Over de flank viel Ad binnen en kon op een gegeven moment uitzoeken waar toe te slaan. Na materiaalwinst en een dreigende dodelijke aanval gaf de Krimpenaar op, 2-1 voor de Pionier 1.
De volgende partij die eindigde was de partij van Jan van Huizen (bord 6) tegen Paul van der Lee. De opening was gelijkwaardig verlopen maar Jan had net wat meer vrijheid. Misschien was het alleen maar optisch en hebben de beiden spelers ondertussen via Fritz een heleboel gemiste kansen en mogelijkheden gezien. Maar Jan kwam zich melden tegen het einde van de partij, dat er misschien een remise door zetherhaling/eeuwig schaak kon komen en of hij remise mocht maken. Gezien de stand op de andere borden kon dit helemaal geen kwaad en de remise kwam er ook een tijdje later.
Snel daarna kwam er een beslissing op bord 3, waar Rik aan het spelen was. Geheel in Riks stijl werd het een open partij en het verliep heel voorspoedig voor hem: hij kwam twee gezonde pionnen voor te staan en de optimisten hadden het punt al geteld voor hem. Jammer genoeg gaf Rik een pion terug en in het eindspel, met alleen dames en pionnen op het bord, had hij weliswaar nog wel een pion voorsprong maar het was allemaal een stuk onzekerder geworden. Beide spelers konden leven met het remiseaanbod en 3-2 werd de tussenstand.
Aan het laatste bord werd het opeens tumultueus. Jan van Baardwijk speelde tegen de tweede P.van der Lee, Patrick, een solide partij. De Krimpenaar had wel wat meer initiatief maar dat kostte veel tijd. Hij kwam in de laatste 5 minuten en hoefde niet meer te noteren; Jan nog wel, maar vergat dit in het heetst van de strijd, wat eigenlijk niet mag. Door de wedstrijdleider werd Jan erop gewezen te noteren en na het bijwerken van het notatieboekje werd heel snel de remise bekrachtigd met een handdruk. 3,5-2,5!
We hadden bijna de twee punten binnen. Echter, nu waren de kansen aan het keren op de andere borden. Op bord twee had Frank, via krachtig combinatiespel, de koningsvleugel qua pionnen opgerold en stond twee pionnen voor. Echter, zijn tegenstander wilde toen niet meer meewerken en had een houding van "tot hier toe en nu niet verder". Frank ging te geforceerd te werk om een extra pion te bemachtigen maar moest na enkele minder geslaagde zetten er in berusten dat het moeilijk werd om te winnen. Met allebei nog twee minuten op de klok wilde niemand het risico nemen om te verliezen en werd tot remise besloten. Dit had ook te maken met wat er ondertussen op het 5e bord aan de hand was. Hier had de derde Jan van (Dam) tot en met het middenspel het beste van het spel gehad, wat resulteerde in een materiële voorsprong van een kwaliteit. Echter, de Krimpenaar dacht er het zijne van en ging met zijn pionnen over de flank als een haas naar de overkant. De kwaliteit voorsprong bleek niet beslissend. Twee ver opgerukte verbonden pionnen, ondersteund met een paard en later de koning, bleken veel sterker dan de twee torens. Na promotie was het over voor Jan. Ergens onderweg ging het mis bij hem.
Vooraf hadden we, denk ik, getekend voor de eindstand van 4-4 en achteraf zijn we hier ook best tevreden over maar het gevoel blijft, dat er meer in had kunnen zitten. Maar ja, dan maar tegen Overschie 2, op vrijdag 11 februari en als er dan gewonnen wordt hebben we 5 punten en zijn we bijna veilig!
Nog ter samenvatting:
De Pionier 1 1804-Krimpen a/d IJssel 2 1847 4 -4
1. Ernst-Jan Pluim Mentz 2027-Frits van Duin 1904 1 -0
2. Frank Sträter 1948-Henk Greevenbosch 1819 ½ - ½
3. Rik Verheij 1797-Hans van Nieuwenhuizen 1876 ½ - ½
4. Ad van der Ree 1758-Bert ten Wolde 1924 1 -0
5. Jan van Dam 1823-Remko Moerkerken 1792 0 -1
6. Jan van Huizen 1754-Paul van der Lee 1798 ½ - ½
7. Alex van Wieringen 1709-Bert van Brussel 1815 0 - 1
8. Jan van Baardwijk 1618-Patrick van der Lee 1846 ½ - ½
(met dank aan Frans Troost)
In de interne competitie dus niet de grootste kopstukken, hoewel Tim van der Hart en Fred van Wieringen er wel wat leuks van wisten te brouwen. Met zijn derde zet al zette Tim Fred op een been, waarop hij liever niet wilde staan, dat voordeeltje raakte hij echter wel weer kwijt gaande de verdere opening en na zo'n 15 zetten leek Fred het lek boven water te hebben. Maar net later liet hij zich het loperpaar afsnoepen, waar hij eigenlijk middels een schaakje zijn zwartveldige loper had moeten behouden. Dan maar meteen ook mijn andere loper in het doosje, zal hij toen gedacht hebben en ruilde deze loper tegen Tim's tweede paard. Door dat verkeerde been in de opening had Fred echter de gedachte gekregen zijn koning in z'n blootje te zetten en was opgerukt met al zijn koningsvleugelpionnen. Tim zag daardoor nog meer spoken op zijn weg en ging zijn koning ook ontbloten. Dat had hij dus beter niet kunnen doen, in plaats daarvan was het opspelen van zijn d-pion een betere optie geweest. Nu kostte het hem een kwaliteit. Maar hij was niet de enige die een fout maakte want nu had Fred door moeten drukken op de koningsvleugel, waar hij probeerde voordeel te krijgen op de damevelugel. Tim was er dan ook als de kippen bij dat doordrukken de kop in te drukken met het verder opspelen van zijn g-pion. Fred wilde de partij blijkbaar nog spannender maken door de kwaliteit terug te geven, waar hij de aangevallen pion beter een extra dekking had gegeven. Maar dat hield dan wel veel geduld in en daar had hij op het moment zeker niet de beschikking over. Enkele zware stukken werden geruild en er ontstond een toreneindspel met een pion meer voor Fred. Enig gemanoeuvreer en de laatste toren werd geruild (hiervoor waren twee mogelijkheden en de eerste was beter geweest dan de tweede). Maar uiteindelijk maakte het niet meer zoveel uit, Tim had veel te weinig tempo, Fred haalde een dame en ook de partijwinst binnen.
Frans Troost is dus niet alleen goed met de pen, ook achter het bord staat hij zijn (in dit geval) Jan Straatmannetje. Hij leek dan ook groot voordeel te hebben gekregen tegen de Pioniervoorzitter, wist dit uiteindelijk toch niet te verzilveren (te veel naar Frank gekeken??) en mocht tenslotte blij zijn dat Jan "tevreden" was met remise.
Ook remise werd het tussen Bonne Faber en Ben Blakmoor (wist Bonne van de lichamelijke malheur van Ben?) want, na het spelen van de nodige openingszetten en het beiderzijds constateren van het redelijk beheersen van de gespeelde opening, werd al snel de vrede getekend.
Ook redelijk vredig ging het er aan toe tussen Sheila de Jonge en Frits Wilschut. Maar Frits maakte een foutje en Sheila strafte dat medogenloos af! Geen punt voor Frits derhalve.
Wim Noordermeer speelde tegen Wim den Heijer een spelletje, waar deze klaarblijkelijk niet goed weg mee wist. Langzaam maar zeker werd laatstgenoemde Wim steeds meer met zijn rug tegen de muur gedrukt, waar hij niet meer van los wist te komen en dus leverde hij het punt in.
Nog een remise, deze echter na veel denken en zuchten, tussen Dik Roeffel en Leo Stelloo. Leo leek het Dik heel moeilijk te maken, veroverde een kwaliteit, wist deze echter niet te verzilveren. Na diep gepeins en veel gemanoeuvreer werd ook hier tenslotte de vrede getekend.
Maar daar bleek Jannes van Halen niet tevreden mee tegen Sidney Noordijk! Deze maakte enkele foutjes, die genadeloos door Jannes werden afgestraft. Daardoor bungelt Sidney nu troosteloos onder aan de ranglijst. Maar hij volgt de training door Ad van der Ree, hopelijk werpt dat voor hem wat vruchten af.
Locatie "Petrakerk" | Cornelis van Kleiburgstraat 4 | 3222 CD Hellevoetsluis | Telnr. 0181-317821
Geen opmerkingen:
Een reactie posten