Ronde 8

Na RSB-geweld weer een rustige ronde met enkele leuke partijen.

De eer om de koploper van scoren af te houden was ditmaal aan Michiel Landman overgelaten. Maar ook hem lukte het niet om Ernst-Jan Pluim Mentz van een zege af te houden. Michiel wist wel enige tijd goed stand te houden, als je tegenstander normaliter zijn kruit droog houdt tot de eindspelfase, dan wil dat nog wel eens lukken. Er werd dus langzaam maar zeker aan een gewonnen stelling gebouwd en daaraan wist Michiel geen halt toe te roepen.
Door van Wim Noordermeer te winnen is Frank Sträter nu de eerste achtervolger geworden. In tegenstelling tot wat Wim normaliter op het bord pleegt te "smijten" wachtte hij nu rustig af wat zijn opponent zou spelen. Maar desondanks werd hij in een hoek gedreven, waaruit hij niet meer wist te ontkomen.
Heel verrassend ging het er eigenlijk aan toe tussen Jan van Baardwijk en Jan van Huizen. Dit was de derde ontmoeting al tussen een speler van team 1 en eentje van team 2. Zoals dan enigszins hoort waren de andere beide partijen door team 1 gewonnen. Hier ging dat echter wat minder makkelijk, zelfs tot sluitingstijd werd aan de uitslag gewerkt. In die fase schijnt Jan van Huizen echter een foutje gemaakt te hebben want plotseling ontstond in hun hoek enig geroezemoes en bleek de andere Jan gewonnen te hebben! Dus toch enig succes voor team 2!?
Een onderling team 2 gevecht leverden Fred van Wieringen en Tim van der Hart. Fred wist een pionnetje buit te maken en leek, met een vrije centrumpion, op winst af te stevenen. Maar het lukte Tim om een eindspel voor elkaar te boksen met ongelijke lopers en daarmee eveneens die vrijpion af te stoppen. Voor hem een verdiende remise.
Nog een onderling gevecht, nu van team 1 spelers: Ben Blakmoor en Alex van Wieringen waren aan elkaar gekoppeld en ook zij bouwden rustig aan hun stelling. Op een gegeven moment vond één van beiden dat hij zijn stelling voldoende had opgebouwd en er, zonder gevaar voor eigen leven, geen voldoende resultaat uit zou kunnen halen. Dus werd remise aangeboden en de ander bleek hetzelfde idee te hebben, dus het aanbod werd geaccepteerd.
De uitslag werd hetzelfde, de partij heel anders! Tegen Sheila de Jonge kreeg Bonne Faber een weinig gespeelde openingsvariant voorgeschoteld en hij leek daar garen bij te spinnen. Even verder in de partij won hij weliswaar een pionnetje, gaf Sheila echter ook de kans via een open torenlijn zijn stelling onder druk te zetten. Daar profiteerde ze optimaal van, Bonne kon alles nog net keepen. Redelijk noodgedwongen (voor Bonne althans) werden de dames geruild en bood Sheila ruil van de laatste lopers aan, dit vergezeld doen gaan van een remiseaanbod. En dat werd aangenomen.
Leo Stelloo lijkt er steeds meer zin in te krijgen en dat valt ook aan zijn spel te zien. Voor het goede resultaat heeft hij echter wel veel tijd nodig. Als dat dan goed gaat, dan gaat hij er met het punt vandoor, zo ook deze avond tegen Frits Wilschut. Maar soms gaat het ook fout voor Leo.
Frits van der Veeke probeerde ook een goede stelling op te bouwen tegen Ger Croonenberg. Echter, het wilde niet echt goed lukken, hij verspeelde twee keer een kwaliteit. Dus stond Ger gewonnen, hij maakte echter weer een vingerfoutje, wat Frits aanzette tot een remiseaanbod. Dat werd geaccepteerd, je weet immers nooit welke vingerfoutjes nog gemaakt kunnen worden!
Jannes van Halen blijkt het spelletje nog steeds niet verleerd te zijn, alleen wordt zijn concentratievermogen wat slechter. Dan vergeet hij wel eens, wie er aan zet is, mede, omdat hij vergat de laatste zet te noteren. Maar tegen Dik Roeffel bleek dit alles niet onoverkomenlijk, m.a.w., Jannes wist de partij winnend af te sluiten.
Dan tenslotte de klassieker uit de Pionierkelder: Sidney Noordijk tegen Trudy Angeneind. Vaak wordt dit een partij, waarbij je in je hart denkt: "Jongens, ruil al je materiaal tot je beiden nog een kale koning hebt, dat is wel zo leuk voor beiden". Ook nu werd het een partij, waarin dan de ene en - na een zet gespeeld te hebben - dan weer de andere winnend voordeel kreeg. Maar uiteindelijk wist Trudy haar tegenstander toch op de knieën te krijgen, met een pion op f3 kreeg ze haar dame op g4 en een toren op h4 (de witte pionnen waren opgesoupeerd). Voor zijn opgave gebruikte Sidney bijna meer bedenktijd dan gemiddeld voor zijn verdere zetten. Maar, je weet maar nooit, wat je nog zou kunnen vinden.