Ronde 4 en RSB-perikelen

Het belangrijkste deze avond was uiteraard het heroptreden van het eerste team in de eerste klasse. Daarnaast enkele interne partijen en een voortgang met de eerste ronde IBC. We kijken echter eerst naar wat Frans Troost bij het eerste team constateerde.

Na de promotie vorig seizoen naar de de 1e klasse van de RSB kon op 30 september door het eerste team de borst nat gemaakt worden: RSR Ivoren Toren 3 kwam op bezoek. Dat team had een aantal jaren in de promotieklasse gespeeld en na een 4-tal 4,5-3,5 nederlagen in het laatste seizoen waren zij naar de 1e klasse gedegradeerd. Een zware kluif dus voor de gemotiveerde Hellevoeters. Teamcaptain Jan van Dam kon het sterkste achttal in de strijd gooien. Maar de aftrap kon niet direct beginnen; een viertal RSR Ivoren Torenaars had moeite om de speelzaal te vinden. Na een tiental minuten wachten werd, op initiatief van RSR, begonnen met de wedstrijden. Gelukkig verschenen, gedurende het inleidende praatje van wedstrijdleider Ger Croonenberg, de overige 4 spelers en kon er door iedereen tegelijk worden begonnen.
Als eerste viel er een resultaat aan het 7e bord te noteren. Ben Blakmoor speelde daar en na wat omspelen van zijn paard kon Ben een pionnetje winst maken. Echter, de tempi, die dit kostte en de open lijn, die zijn tegenstander kreeg, werden gedurende de partij veel meer van waarde dan de gewonnen pion. Na een aanval op de koningsstelling kon Ben niets anders doen dan die tegenstander te feliciteren.
Daarna duurde het een hele tijd voordat er verandering in de stand kwam, op de meeste borden was het nog onduidelijk wat er kon gebeuren. Zeker stonden de meeste RSR-ers niet slechter maar zie het maar eens te winnen! Ook had het merendeel van de Pioniers flink wat meer tijd verbruikt dan RSR.
Dit was zeker het geval bij de debutant in het eerste team, Alex van Wieringen. Op basis van heel goed spel had hij terecht een plaats verworven in het 1e en hij kon aan de slag aan bord 8. Alex investeerde zeer veel tijd in het middenspel en kwam dit tamelijk ongeschonden uit. Wel werd hij steeds meer teruggedrongen en het initiatief kwam meer en meer bij zijn tegenstander te liggen. Deze twee factoren (tijd en stellling) noopten Alex, met nog één minuut aan bedenktijd over, om hem te feliciteren.
Aan de hogere borden had Ad van der Ree een soortgelijke partij. Ad’s commentaar na afloop was, dat hij misschien te passief had gespeeld, beetje bij beetje kreeg zijn tegenstander aan bord 3 meer en meer ruimte en cruciale lijnen in zijn bezit en voerde de druk op net zolang totdat Ad niets anders kon doen dan de partij opgeven.
Bij de aangrenzende borden van Ad werden anderssoortige partijen gespeeld; helaas wel met hetzelfde resultaat. Rik Verheij mocht het tegen een bekende RSR-speler opnemen aan bord 4 en dit werd een open partij. Rik kwam een kwaliteit achter maar kreeg er een gedekte vrijpion voor terug die nog behoorlijk ver in de stelling van de Rotterdammer kwam. Deze, echter ook niet van gisteren, speelde heel secuur en kon tegendruk zetten en de gevaarlijke pionnen voor hem neutraliseren en zodoende de partij naar zich toe trekken. Nog een Pionier die de stelling open gooide was Frank Sträter aan bord 2. Hij investeerde veel tijd in de opening en begon een gevaarlijk uitziende opmars met de pionnen, waarachter hij gerocheerd had. De computer zal best wel een aantal betere zetten voor Frank vinden, maar de partij was leuk en er dreigde van alles. Alleen het eindresultaat voor de Pionier viel tegen, het kwartje viel net de verkeerde kant op en de nederlaag voor het Pionierteam was een feit.
Aan de borden 5 en 6 waren de Flakkeese Pioniers, Jan van Dam en Jan van Huizen, nog druk doende. Jan van Dam liet zich in zijn partij zeker niet wegdrukken en in zijn bekende stijl ging hij aan de slag. In het middenspel moest Jan echter steeds meer zijn verdedigende zaken in de gaten gaan houden en kwam hij slechter te staan met als resultaat dat de tussenstand 0-6 werd.
Er waren dus nog twee partijen bezig en hier stonden we zeker niet slechter. Zoals zo vaak is er goed nieuws en slecht nieuws. Eerst het slechte nieuws dan maar: Jan van Huizen ging heel lang gelijk op. Jan moest secuur spelen maar dat moest zijn tegenstander ook. In het zeer verre middenspel had Jan, zoals in de analyse bleek, “simpel” de dames moeten ruilen en er resteerde dan een eindspel met voor ieder een toren en 5 pionnen, dat zelfs een klein tikje beter voor Jan kon zijn. Maar ja, na zo'n 3,5 uur spelen denk je soms anders dan lekker relaxed met een biertje bij de analyse, opeens was mat onafwendbaar of er moest een toren gegeven worden.
En dan nu het goede nieuws: aan het 1e bord speelde Ernst-Jan Pluim Mentz tegen iemand, die 5 dagen geleden nog gewonnen had aan het 9de bord in de eerste klasse KNSB! Deze gaf in de opening heel snel een kwaliteit en Ernst-Jan accepteerde deze. Hij kwam daarna toch nog wat in de verdrukking te staan. Zijn opponent kwam opzetten en lanceerde een koningsaanval, die Ernst-Jan noopte om goed op te letten. Na verloop van de partij kon Ernst-Jan de aanval overnemen en daarna, met het materiële steuntje in de rug, werd de hatelijke “0” voor het Pionierteam weggewerkt.
Een 1-7 verlies. Een beetje geflatteerd, dat wel, maar feit is dan wel, dat we de favoriet in deze groep - qua rating - gehad hebben en dat we, zeker niet in eerste instantie, gaan voor het kampioenschap maar dat handhaving voor elkaar gebracht moet gaan worden. Op de website van RSR-Ivoren Toren stond dezelfde avond al dat RSR gewonnen had van de “taaie” Pioniers. We zijn dus, ondanks de uitslag, zeker niet weggespeeld.
Op 27 Oktober wacht de uitwedstrijd tegen Oostflakkee, waar we voor een nieuwe ronde en nieuwe kansen gaan!
Tot slot nog de details:

De Pionier 1          1815-RSR Ivoren Toren 3 1890 1-7
Ernst-Jan Pluim Mentz 2027-Paul Tromp         2012 1-0
Frank Sträter         1948-Leo de Jager       1945 0-1
Ad van der Ree        1758-Alek Dabrowski     1946 0-1
Rik Verhey            1797-Herman Keetbaas    1907 0-1
Jan van Dam           1823-Dik van der Pluym  1883 0-1
Jan van Huizen        1754-Michael Fung       1835 0-1
Ben Blakmoor          1702-Floris Zoutman     1830 0-1
Alex van Wieringen    1709-Arend Bongers      1765 0-1

Na deze, eigenlijk toch wel debacle, kijken we naar de interne zaken. Ondanks het ene oog, dat Frans Troost gericht hield op "de" wedstrijd speelde hij ook nog eens een mooie partij tegen Jan Straatman. Hij had uiteindelijk een kleine voorsprong in materiaal op weten te bouwen, Jan verheugde zich echter in een vrijpion, die tot a3 op kon marcheren. Maar dat bleek onvoldoende voor een verhoging van zijn puntentotaal en dat lukte Frans dus wel.
Net als Jan had ook Michiel Landman het moeilijk. Hij speelde tegen de slimme Wim Noordermeer en zag zijn stelling steeds meer ineen storten. Dat resulteerde in kwaliteitsverlies en een koning, die heel slecht was geposteerd om zijn pionnen te verdedigen. Dat lukte dan ook niet, met verlies tot gevolg.
Onverwacht moeilijk had ook Tim van der Hart het, tegen Sidney Noordijk. Liefst zo'n 50 zetten had Tim nodig om Sidney tenslotte te doen inzien dat ook hij zijn score niet zou verbeteren.
Ook mocht Jannes van Halen weer worden verwelkomd en dat wist hij te vieren tegen Trudy Angeneind. Het kostte nog even wat moeite om hem van het nieuwe speeltempo op de hoogte te brengen, daarna echter "was hij niet meer te houden" scoorde zijn eerste punt van het seizoen.
Ook werd nog gespeeld voor de IBC en daarin ging Bonne Faber naar de volgende ronde, mede omdat tegenstander Frits Wilschut de hem veelvuldig geboden kansen niet wist te verzilveren. Datzelfde gold enigszins voor Sheila de Jonge, die Fred van Wieringen in hun tweede partij een halfje af wist te snoepen. Volgens Fred had hij die partij dienen te verliezen.
De bijna verrassing van de avond kwam op naam van Wim den Heijer. Tegen Jan van Baardwijk had hij alle kansen om de eerste partij te winnen gezien de weinige tijd, die Jan restte voor zijn eindspel. Maar hij haalde het en Wim's verzet leek gebroken in de tweede partij. Maar niets was minder waar en hij wist nu de gerechtigheid te laten zegevieren door Jan onverwacht mat te zetten. Snelschaken dus en het bleef verrassend want Wim won de eerste partij. Maar Jan zette alles recht in de tweede partij en in de erop volgende sudden-death partij. Maar Wim was er dichtbij!