Het deed deze donderdagavond denken aan een complete viertallenavond: 4 partijen RSB, 4 partijen bekercompetitie en 4 partijen huishoudelijke competitie.
Hoewel er op de Pioniersite een perfecte routebeschrijving naar de speelzaal is te vinden hadden ook enkele spelers van de gasten voor de viertallenwedstrijd tussen De Pionier en Erasmus moeite met het vinden van de locatie! Uit sportief oogpunt werd gewacht tot ze (rond kwart over acht) binnenkwamen.
Hierna startte de wedstrijd en al snel bleek, dat minstens de eerste ronde van de nieuwe RSB-competitie geen succes zou brengen voor welk team dan ook. Aan bord 3 startte Ger Croonenberg een soort wild-west offensief maar trapte daarbij - ook in wild-weststijl - in een paardvork. Daarbij blesseerde hij zichzelf in zoverre dat verder spelen in zijn optiek nutteloos werd, meer nog echter blesseerde hij zijn team, dat dus al snel tegen een achterstand aan moest kijken. Die achterstand werd niet teniet gedaan door Frits van der Veeke aan bord 2, slechter nog, hij vergrootte die. Vaak (intern althans) wil zijn Haagse bluf hem nog wel eens te hulp schieten, zijn Erasmiaanse tegenstander bleek daar ongevoelig voor. Maar hierna ging het toch anders lopen, aan bord 4 nam Frits Wilschut rustig zijn tijd om aan een fraaie koningsaanval te werken. Hierbij wist hij zijn tegenstander dermate in het nauw te brengen dat deze van verder spelen afzag. Dus moest het van eerste bord speler Wim den Heijer komen of er een eerste wedstrijdpunt voor een Pionierteam genoteerd mocht worden. Het ging er steeds meer op lijken, dat dit ook zou gaan gebeuren, de voorsprong voor Wim leek doorslaggevend. Maar zijn vrije a-pion kon tegengehouden worden, terwijl de vrije f-pion van die tegenstander wèl doorstoomde. In het strijdgewoel raakte Wim ook nog eens zijn laatste toren kwijt en mocht derhalve wat later gedesillusioneerd opgeven.
Het wedstrijdformulier zag er als volgt uit:
De Pionier 1322 - Erasmus 1486 1-3
1 Wim den Heijer 1366 - Ron Ansem 1561 0-1
2 Frits v.d.Veeke 1367 - Alik Tchavelachvili 1518 0-1
3 Ger Croonenberg 1302 - Peter Hurkmans 1449 0-1
4 Frits Wilschut 1251 - Rens Hesselmans 1414 1-0
In de bekerpartijen werden de bekende krachtsverschillen niet doorbroken, hoewel het hier en daar toch moeilijker ging voor de sterkeren. Dat bleek in de eerste partij tussen Ad van der Ree en Tim van der Hart. Hierin kwam Tim op voorsprong, waarvan aan het eind nog één pion overbleef om het Ad moeilijk te maken. Die kon echter geëlimineerd worden en de remise werd een feit. In de tweede partij echter zette Ad alles recht en verkreeg daarmee toegang tot de tweede ronde.
Relatief hetzelfde gebeurde tussen Ben Blakmoor en Michiel Landman. Ook hier werd het eerste gevecht een remise en moest dus de tweede de beslissing brengen. Daarin leek Michiel lange tijd het snelschaken te kunnen forceren met een tweede remise, Ben liet echter in het eindspel zien dat hij vond meer recht op de tweede ronde te hebben dan Michiel. Dat erkende Michiel zelf tenslotte ook.
Van te voren leek Jannes van Halen als kanonnenvoer te gaan dienen voor Frank Sträter. Maar in de eerste partij bleek dat geweldig mee te vallen, althans voor Jannes. Frank had het er behoorlijk moeilijk mee om in de hem toebedeelde tijd een goed plan te bedenken en te ontwikkelen. Zelfs toen hij nog slechts een drietal minuten over had, tegen Jannes een dikke 20, leek de verrassing steeds groter te worden. Maar, helaas voor hem, het verzet van Jannes hield geen stand en alsnog won Frank de partij. In de tweede partij was het eigenlijk snel met onze nestor gedaan en leek de voorspelling uit de eerste zin in vervulling te gaan. Ook deze partij won Frank dus en ook hij kan zich op gaan maken voor ronde 2.
Tenslotte kijken we bij Leo Stelloo en Alex van Wieringen. Alex gaf meteen blijk geen ruimte te willen geven aan onderschatting en benaderde Leo op dezelfde manier als hij een week eerder zijn tegenstander had gedaan bij zijn debuut in de eerste klasse RSB. Hieruit volgde wel een vrij grote tijdsachterstand voor hem, dat deerde hem achter niet. Hij maakte het Leo dus zo moeilijk, dat deze besloot de partij op te geven. Ook de tweede partij kende hetzelfde resultaat en Leo werd, vooral nadat het meeste materiaal van het bord was verdwenen en hij een stuk achter bleek te staan, onder de voet gelopen.
De resterende interne partijen gingen voornamelijk tussen de resterende toppers en daarin kreeg lijstaanvoerder Ernst-Jan Pluim Mentz te maken met Jan van Huizen. Jan had in het afgelopen seizoen al enkele keren laten zien, dat hij een waardige tegenstander voor Ernst-Jan kon zijn en dat toonde hij in deze partij ook weer aan. Maar hem werden toch zo zoetjesaan de duimschroeven aangedraait en daar wist hij geen weerstand aan te bieden. Het werd tenslotte een gevecht in het eindspel tussen het loperpaar van de clubkampioen en loper en een enigszins mank paard van de jeugdleider. Jan probeerde nog wel te ontsnappen, toen hij echter zijn pionnen op de damevleugel ging verliezen terwijl Ernst-Jan daar nog zo'n vrije vogel kreeg huppelen, vond hij het voldoende.
Ook Jan van Dam kreeg een moeilijke tegenstander voorgeschoteld in Jan van Baardwijk. Eerstgenoemde Jan bouwde echter wel aan een sterke stelling, moest wel de nodige tijd zteken in onderzoek naar de beste weg om het punt binnen te halen. Dat kwam via pionwinst op de koningsvleugel, waarna de "andere Jan" een gaatje meende te vinden met matdreiging. Overzien of niet, de oplossing bleek te liggen in eerst schaak geven en daarna de ondersteuning van de matdreigende dame - een paard - weg te slaan. Zo werd de dame verloren, werd nog wel een paard terug veroverd, maar was het voordeel van Van Dam dermate groot dat hij het punt binnen mocht halen.
Rick Verheij speelde zijn eerste competitiepartij van het seizoen en bleek helemaal hersteld van wat hem een week eerder was overkomen. Eigenlijk al in de opening zette hij tegenstander Bonne Faber op het verkeerde been, die daardoor een verkrampte stelling voor zich kreeg. Rick bouwde dat uit en kreeg een schitterend en onaantastbaar paard op veld d5 te staan. Bonne leek nog even tegenspel op de damevleugel te kunnen gaan ontwikkelen, toen hij echter pionverlies in het centrum overzag vond hij het ook meteen welletjes en feliciteerde Rick met een mooie overwinning.
Tenslotte dan Sheila de Jonge, die deze avond eigenlijk een driedubbele functie verrichtte. Ze startte de avond als wedstrijdleider voor de strijd bij de viertallen, fungeerde daarbij ook als teamleider en moest zelf nog een partij spelen tegen Sidney Noordijk. Wat haar het beste afging is toch moeilijk te beoordelen, wel kan worden nagegaan, waarin ze het beste resultaat boekte. Dat was in haar partij tegen Sidney, hoewel ze zelf niets aan het verlies als teamleider kon doen. Ook het wedstrijdleiderschap verliep vlekkeloos, hoewel ze wel met een snik in haar stem het wedstrijdformulier ondertekende!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten