HHC r.9

Weer een ronde tussen externe wedstrijden in en zonder oneven aantal. Ook weer een flinke opkomst, hoewel er altijd meer bij kunnen! Maar er zijn altijd redenen waarom iemand verstek laat gaan. Ook weer interessante partijen, hoewel daar in een verslag vaak weinig van te merken is. Jammer, dat er niet meer zijn die er aan meewerken.

Nu ging de toppartij tussen Ernst Jan Pluim Mentz en Jan van Dam. Het ging hier niet direct om de eerste plaats, daar staat Ernst Jan te stevig op die bovenste plek. Toch zal het de bedoeling zijn om hem daar zoveel mogelijk te bestoken. Dat probeerde Jan natuurlijk wel, Ernst Jan bleek daar goed tegen opgewassen en won de partij dan ook. Nog een partij uit de bovenste regionen en daar vinden we dan Jan van Huizen en Thomas Ammerlaan. Daar heeft Thomas het nodige over te vertellen en hij begint met "zeker mijn beste partij in een erg lange tijd" en daar is weinig aan gelogen: In de opening probeerde ik Jan al goed te verrassen. Hij speelt vaak dezelfde zetten in de opening en ik heb al vaker verschillende dingen er tegen gespeeld, vaak zonder succes. Dit keer was echter anders, want al snel kwam zijn paard vast te zitten zodat hij het moest offeren voor twee pionnen:

Na Pxf7;Kxf7 en fxe5 speelde ik Pdf6 om de loper in het spel te krijgen. Jan pende dan mijn paard door te rocheren, waarna ik Kg8 speelde. De zet e5 was daarna een grote fout, want na Pe4 lijkt Df3 een erg leuke zet, je valt het paard aan en dreigt om Df7+ te spelen. Le6 is echter een erg simpele oplossing en is het nu zwart die veel actiever komt te staan. Wit verdedigt hier taai door en op het oog lijkt hij er mee weg te komen:

Hier speelde ik c5 om Db5+ te geven en om het centrum meer open te krijgen. Een goede poging om in het spel te blijven was b3, maar Df4 was de gekozen zet. Na Db5+ en Ke1 konden de offers voor mij beginnen:

...;Lxh3 en deze kan natuurlijk niet terug worden genomen, g2 en promotie is dan niet meer te stoppen. Jan nam dan maar de e4 pion met de dame, waarna ik mat dreigde met Lg4 zodat mijn toren op g6 kan blijven staan en de h-lijn nu open is. Jan maakte het echter niet makkelijk en speelde c4 waardoor zowel mijn toren als dame aangevallen staan. Dxb2 valt dan ook zijn toren aan en na Tb1 lijkt het dat mijn aanval eindigt en dat ik een stuk zou verliezen:

Gelukkig had ik van tevoren al gezien dat Dc3 en Da3 hier goede zetten zijn, ik koos voor Dc3. De toren kan dan nog steeds niet worden genomen, Dxe3 zou mat zijn en de toren op b1 kan de eerste rij niet verlaten, dan zou Dc1 mat zijn. Een laatste poging werd geprobeerd met d5, waarna ik veel opties had. Ik koos hier voor Lg5. Th6 en Ld8 waren ook goede opties, wat zowel mijn toren als loper offert. Jan nam de loper om in het spel te blijven:

Hierna offerde ik voor de laatste keer mijn toren met Lxe3. Na De2 was het mat in zeven na Th6. Jan speelde in plaats daarvan Dd1. Jan speelde Dd1, waarna ik …;Lf2+ - Ke2;De3+ - Kf1;Th1 mat speelde.

Dan lijkt Jan van Baardwijk op de weg terug vanuit een toppositie. Hij speelde nu tegen Martijn van Dam en liet daarbij wat steekjes vallen want Martijn kon op zeker moment inslaan op a1 met zijn dame, zodat de positie van de koning van Jan - die nog niet aan de rochade was toegekomen - op het spel kwam te staan. Jan wist daar geen oplossing voor te vinden, zodat Martijn - na enig speurwerk - de winst naar zich toe wist te trekken.

Bart Westdijk daarentegen lijkt op de weg omhoog. Hij speelde nu tegen Michiel Landman, die nu wat van zijn pluimen lijkt te laten schieten. Kwam hij in eerste instantie materiaal voor te staan, tegen het eindspel stond hij "plotseling" een stuk achter. Bart had nog wel enige moeite met de winstvoering maar slaagde daar tenslotte toch in, hoewel dat wel iets makkelijker had gekund.

Een hele moeilijke partij kwam tot stand tussen Sheila de Jonge en Bonne Faber. Daarin ging het eerst goed tegen elkaar, totdat Bonne in de fout ging in de volgende stelling:

Hier had Bonne met ...;Lb7 z'n e-pion een beetje in de steek gelaten en daar meende Sheila gebruik van te kunnen maken. Ze speelde - Lxe6 en liet Bonne daarmee schrikken. Eigenlijk was dit geen goede zet, ze gaf een loper voor twee pionnen na - Lxe6;fxe6 - Dxe6+;Tf7 - Le3;Dd6 maar Bonne zag beren op z'n weg en speelde ...;Tae8. Dat was pionverlies maar nog geen ramp (als je goed kijkt), dat deed Bonne echter niet, hij ging al snel weer de fout in na - La2;Ld8 - Lxf6;Lxf6 - Dd2;b4 - Pe2;Dxb2 - Tfb1 en speelde nu zonder nadenken ...;Dxa3. Uiteraard verloor dit de dame na - Lxf7+. I.p.v. ...;Dxa3 had er natuurlijk ...;De5 gespeeld moeten worden. Maar als je eenmaal op de foute weg zit dan verander je dat niet zo snel. Opnieuw was er niet zo veel aan de hand maar na ...;Td8 was dat wel zo. Er had veel beter ...;Ld5 kunnen volgen, waarmee de diagonaal a2-g8 zou worden afgesloten. Dus speelde Sheila - Da2, waarmee de loper op b7 in moeilijkheden kwam. Dat werd met ...;Ld5 wel opgelost, kostte echter wel een pion. Er werden nog een paar keer zetten herhaald en Sheila leek de winst niet te kunnen vinden. Dat duurde een poosje, waarbij uiteindelijk de f- en de a-pion werden geruild en de volgende stand op het bord kwam:

Nu dreigde Bonne zelfs mat in één, wat eigenlijk simpel met - h4 opgelost had kunnen worden. Maar Sheila zag dit niet en speelde - Da8+;Kg7 - Da1+;Kg8 - Da8+;Kg7 - Da1+;Kg8 en bood "ten einde raad" maar remise. Dat aanbod werd natuurlijk meteen aangenomen, voordat ze - h4 zou zien!? Soms voelt een dergelijke remise wel als een winst!

Mede door deze partij kom je in een fase, dat je weinig van andere partijen ziet, dus niet al te veel commentaar verder.

Julian Krabbendam is toch wel sterker dan Leo Stelloo, vooral als het tijdsgebruik in het spel is. Dat bleek ook nu weer want Leo verloor op tijd met een ontevreden gevoel.

Voor Frits Wilschut was er een fase in de competitie aangebroken dat hij te maken heeft met op zich hoger aangeslagen spelers. Daar is Jaap Santifort er eentje van en deze partij was al snel afgelopen met winst voor Jaap.

Weer een verrassing. Kees Breen zit blijkbaar in een moeilijke periode qua mogelijkheden om op de donderdagavond te komen spelen. Deze avond lukte dat dan wel en dat had hem klaarblijkelijk goede moed gegeven. Zo goed zelfs dat hij van Jacques Kokshoorn wist te winnen!

Baris Kinis kwam te spelen tegen een andere "afzakker" en dat is Albert Bijzitter. Albert was nu eens in staat weer een partij te winnen.

Voor beiden een op het oog moeizame partij tussen Frits van der Veeke en Michael Smalheer. Daarin wist Frits de c-lijn te bezetten met twee torens, terwijl Michael zijn beide lopers ongedekt op de tweede rij had staan. Het laat zich dan raden, dat Frits één van ie lopers van het bord sloeg en zich wat later ook de partij toeëigende.

Duncan Peltenburg weet zijn weg nog niet goed te vinden, zeker niet tegen een speler als Wim Noordermeer. Dat betekende dus verlies voor Duncan.

De laatste partij ging tussen Hans Maagdenberg en Ellen Akershoek en betekende, na een verbeten strijd, verlies voor Ellen.

Dit alles brengt dan weer een nieuwe tussenstand.