Ronde 23

De weergoden wilden niet meewerken om de opkomst geslaagd te doen zijn. Het werd zelfs qua opkomst het dieptepunt van het seizoen tot zover. Maar ook de voetbalgoden deden hun duit in het zakje, terwijl het aantal weer eens oneven was. Er staat trouwens al een stoel klaar voor een nieuwe bezoeker!

Zit men ingespannen te kijken of er nog meer leden aankomen? Of staan er onverwachte zaken op het publicatiebord en moet dat nauwkeurig worden bekeken? Hoe dan ook, het was wel een gemis dat driekwart van de mannen, die redelijk regelmatig kopij willen leveren, ook afwezig was. Hopelijk doet dat nauwelijks afbreuk aan dit verslag! Voor de volgende keer wel de vraag of men de moeite wil nemen iets over de eigen partij in te sturen. Bijv. de hele notatie!? 

Thomas Ammerlaan moest, zoals ze in Vlaanderen graag zeggen, zijn tenen uitkuisen voor zijn partij. Hij werd namelijk aan Ernst Jan Pluim Mentz gekoppeld. Maar hij wist wel lang stand te houden. Toch overkwam het hem, dat hij een pion kwijtraakte en dan is - tenminste volgens zijn tegenstander - de

winst wel zo goed als binnen. Hier werd Df2 gespeeld, om de mogelijkheid h4 in de stelling te brengen waarschijnlijk. Maar Thomas overzag waarschijnlijk dat zijn toren op f1 nu geen velden meer had. Er volgde ...;La6 - Pe2;Tad8 - h4;Dg4 - De3;Dxh4 en Thomas raakte een pion achter. Dat is dan wel vaak  - tenminste volgens zijn tegenstander - een reden voor verlies. Dat wilde Thomas zich echter nog wel laten bewijzen en hij kwam met een vrije e-pion opzetten tot de zesde rij. Daar werd dit kleinood gestopt door een toren en de dame. Maar zelf had hij ook dat zware materiaal ter verdediging aanwezig. Zodoende leek het een beetje op remise af te stevenen, totdat Ernst Jan zijn dame bij die pion weghaalde om een broertje (of zusje??) er van in beslag te nemen. Dat werd nu heel snel het einde van het verhaal, met dus verlies voor Thomas, hoewel hij de partij nog wel wat had kunnen rekken. Maar dan wel zonder serieuze mogelijkheden tot een resultaat.

De tweede debutant in het eerste team dit seizoen, Tim van Huizen, kreeg ook een moeilijke opponent, hij kreeg Jan van Dam tegenover zich. Ook hij wist er een lange partij van te maken en wist het zelfs zo ver te krijgen, dat Jan een stuk moest geven om een gepromoveerde pion van het bord te halen. Nu stond Tim dan wel een stuk voor, de overmacht aan pionnen - vooral op de damevleugel - voor Jan was heel groot. Tot overmaat van ramp voor Tim had Jan ook nog eens een vrijpion op de h-lijn. Die pion was tegen te houden met koning en paard (dat stuk voorsprong) maar de koning moest dan wel naar de andere kant van het bord. Daar koos Tim wel voor, hoewel dat dan wel kat in het bakkie leek voor de eindspelspecialist die Jan is. Hoe dat verder precies afliep werd niet gezien, feit is echter wel, dat Tim de partij remise wist te houden tegen zijn teamleider.

Maurits Leentvaar leek weinig moeite te hebben met tegenstandster Sheila de Jonge. Tenminste. al vrij snel liepen ze al rond om de andere partijen te bekijken. Sheila verloren dus.

Veel langer duurde het tussen Martijn van Dam en Jan van Huizen. Martijn wist Jan wel in hoekjes te dwingen waarin hij liever niet wilde zijn. Zo raakte de partij steeds verder naar een einde en dat einde ging er steeds positiever uitzien voor Martijn. Hij mocht dan tenslotte ook dit punt het zijne noemen.

Reinier van der Wende heeft niet zo vaak tijd en gelegenheid om naar de club te komen. Nu trof hij dan Bonne Faber tegenover zich, iets, wat al vaker was gebeurd toen Ontspanning nog bestond in Ouddorp. Er kwam een stelling op het bord waarbij Bonne voordeel dacht te zien, maar een sterk antwoord

overzag. Hij speelde ...;Da5, daarmee het paard twee keer aanvallend en ook pion a2. In zijn optiek had het paard geen verdere velden en zouden de dames evt. geruild kunnen worden als het paard weggespeeld werd. Dat gebeurde ook maar hij overzag dus het sterke Pd5, waarna de dame weer terug moest naar d8 en veel slechter kwam te staan. ...;Dc7 was stukken beter geweest. Nu kwam Reinier op de koningsvleugel opzetten en werd Bonne steeds verder teruggedrongen totdat hij tenslotte een stuk zou gaan verliezen. "Beter opgeven dan dat" was zijn conclusie en zo geschiedde!

Ivan Jansen kreeg het steeds moeilijker tegen Julian Krabbendam. Zijn koning werd vastgezet op f8 en het vijandelijk materiaal werd op dat punt gericht. Maar Julian wist in eerste instantie de voor hem verlossende zet niet te vinden. Uiteindelijk offerde hij zijn f-pion om ruimte te krijgen en dat lukte dan wel. Ivan ging materiaal verliezen en gaf op.

Van de partij tussen Bart Westdijk en Michael Smalheer werd niets gezien en de uitslag moest later worden geconstateerd. Die was, dat Bart had gewonnen.

Zoals al gezegd, er was een oneven aantal en Leo Stelloo werd bereid gevonden om het tegen al de andere aanwezigen op te nemen. Hij maakte van te voren nog wel de nodige opmerkingen, zoals bijv. dat niemand meer dan twee zetten achter elkaar mocht spelen. Bij eerdere confrontaties had hij daar al ervaring mee opgedaan, spelers uit het eerste team hadden hem op die manier al dwarsgezeten als ze klaar waren met hun eigen partij. Maar nu ging het geweldig voor Leo omdat één van de anderen al vrij vroeg de Pionierdame (nee, niet Sheila!?) wegblunderde. Met een dame tegen een toren voorsprong zou het voor Leo niet meer moeilijk hoeven te zijn om de winst binnen te halen. Maar niets bleek minder waar en op een gegeven moment kwam er een lachsalvo uit de richting van die partij. Nee, niet van Leo want die blunderde op dat moment ook zijn dame weg! Toen was het voor de anderen niet meer zo moeilijk om de partij naar zich toe te halen. "Ja", zie Leo. "nu willen ze allemaal wel een zet komen doen!" Dat is in het begin van een dergelijke partij ook wel een probleempje, niemand wil graag zijn eigen partij in de steek laten om een zet te gaan doen, zodat het vaak richting grote achterstand op de klok gaat. Dat is natuurlijk wel prima voor een speler als Leo!?

Als laatste partij komt dan die tussen Wim Noordermeer en Kees Breen aan de beurt. Daarin bleek Kees niet opgewassen tegen de grappen die Wim op het bord bracht en dat betekende al relatief snel verlies voor Kees.

Dit betekent ook een nieuwe tussenstand.