De Pionier 2-De IJssel 1 en ronde 21

Op extern gebied de strijd om de eerste plaats in de groep van klasse 3A. Het eerste team van de schaakvereniging uit Moordrecht moest daarvoor de lange reis van bijna de noordelijkste punt van de RSB-regio maken naar ver in het zuiden er van. Bij de thuisclub werd tegelijkertijd de competitie voor de interne beker vervolgd, terwijl ook een aantal interne partijen werden gespeeld.

Er werden in totaal 17 partijen gespeeld en dan is het moeilijk om van al die partijen een goed beeld te geven. Gelukkig zijn er ook enkelen, die daarbij de helpende hand (pen) willen aanreiken, waar dan ook met genoegen gebruik van wordt gemaakt. Kijken we dan eerst naar de externe wedstrijd, die ging om de leiding in klasse 3A. De situatie aan het begin van de wedstrijd was, dat beide teams evenveel wedstrijdpunten hadden terwijl de bezoekers over één bordpunt meer beschikten. Een spannende situatie derhalve met de bezoekers als lichte favoriet gezien de geschiedenis van beide teams. Maar, zoals men weet, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst! Wegens het belang van de wedstrijd had de teamleider van het Pionierteam een soort van fantasieopstelling gedaan, waarbij de speler van bord 1 normaliter aan één van de lage borden speelde, net als de speler aan bord 3. Graag verder over die wedstrijd het woord aan Fred van Wieringen!

Donderdag moest De Pionier 2 het opnemen tegen koploper De IJssel 1 die 1 bordpunt voor stond. Beide teams hadden 6 punten uit drie ronden. Het beloofde een spannende schaakavond in onze speelzaal in de Petrakerk te gaan worden. De IJssel had te maken met invallers volgens hun teamleider. De opstelling van De Pionier 2 was aangepast door teamleider Sheila de Jonge. Ivan Jansen aan bord 1 en Leo Stelloo aan bord 3.

Circa 20.10 uur vroeg wedstrijdleider Ernst Jan Pluim Mentz, na een korte inleiding, de klokken te starten. Dit onder belangstelling van de overige Pionierleden, die weer in grote aantallen aanwezig waren om voor de huishoudelijke- en bekercompetitie te spelen. Dan over naar de wedstrijd.

Zoals vaak gebeurde er het eerste half uur nog niets bijzonders. Maar aan bord 7, waar Maurits Leentvaar speelde was, een stukkenruil bezig. Maurits kwam hier het beste uit en wist twee aaneengesloten pionnen voor de koning vast te zetten. Met dame en torens in de aanval resulteerde de aanval in een schaakmat, dus bij Maurits begon de victorie! (1-0).

Michiel Landman, aan bord 6, had een gelijkwaardige tegenstander tegenover zich. Ze kwamen beiden goed uit de opening en alle stukken (op de dames na) werden geruild. Michiel probeerde nog wat, maar, na eeuwig schaak, werd de partij remise (1½-½). Naast Michiel speelde Martijn van Dam aan bord 5 een sterke partij. In het middenspel wist hij twee pionnen te winnen. Dit materiaaloverwicht was genoeg voor Martijn om het punt binnen te halen en de tussenstand op 2½-½ te zetten. Alex van Wieringen verkeerd in een goede vorm. Dat bewees hij weer aan bord 2, waar hij eerst een aanval moest afslaan. Hierna wist hij een pion, op a6, te veroveren. Het centrum was nu ook voor hem. Met een vrijpion, ondersteund door dame en toren, werd het steeds lastiger voor zijn tegenstander. Intussen was de pion op de zevende rij aangekomen. Toen deze tot dame promoveerde was ook hier het punt binnen (3½-½). Maar nu de overigen nog!

Ivan Jansen had aan bord 1 de taak, om zo goed mogelijk tegenstand te bieden. Ivan had een beduidend lagere rating. Maar dat was tijdens de opening en het begin van het middenspel niet te merken. Ivan speelde uitstekend. Uiteindelijk moest hij bezwijken onder de zware tegenstand en moest dapper opgeven (3½-1½). Sheila de Jonge had aan bord 8 een gelijkwaardige tegenstander. Beiden kwamen ze goed uit de startblokken. Na wat dreigementen van beide kanten bleef de stelling gelijk en was een remise de juiste uitslag (4-2). Fred van Wieringen, aan bord 4, had de witte stukken. Hij speelde een voor hem bekende opening. Echter, de zwarte stukken deden anders dan wat Fred graag wilde en na pionnenafruil in het centrum, bleef hij met een achtergebleven pion zitten. Ook de ruimten waren klein voor zijn stukken. Beide spelers vochten om het centrum. Na het dichtzetten van de koningsstelling kwam het paard op veld d4, nadat een pion naar d5 was geschoven. Het paard kon hierdoor gevaarlijk kijken naar e6. Met het oog op de klok (beiden nog circa 5 minuten) bood zijn tegenstander remise aan. Precies na de remise overeenkomst van Sheila de Jonge! Fred bedacht zich geen moment en accepteerde het voorstel en de wedstrijdpunten waren binnen!! (4½-2½). Restte nog het knappe spel van Leo Stelloo aan bord 3. Ook hier was het ratingverschil hoog, maar Leo ging pas in het eindspel ten onder, waardoor de einduitslag 4½-3½ werd en De Pionier 2 de trotse koploper in 3A! Kijk maar eens naar het wedstrijdformulier: 

De interne bekercompetitie kon ook verder vervolgd worden want zowel Thijs van Dam als Thomas Ammerlaan waren beiden aanwezig. Het relatief vreemde feit deed zich voor, dat Thijs het laagste op de actuele ranglijst stond en dus met wit mocht beginnen. Dat heeft Thomas dan ook geweten want op een gegeven moment werd zijn koning in het nauw gebracht door een toren op de zevende rij. Zijn eigen stukken stonden daarbij in de weg, hij kon niet naar de beschermende achtste rij. Nu kwam de dame van Thijs ook nog meehelpen en de arme koning moest steeds verder naar voren. Op een gegeven moment is die mars natuurlijk afgelopen en dat werd ook het moment voor Thomas om op te geven. Nu moest Thomas dus met de witte stukken een punt scoren wilde hij kans op de beker houden. Hij staat zo langzamerhand bekend om het spelen van niet zo bekende openingszetten, dat leek hij tegen Thijs niet aan te durven en er ontspon zich een normaal lijkend gevecht. Maar ook daarin is Thijs heel goed en Thomas kreeg ook nu verder niet veel kansen meer. De enige kans, die hij kreeg, was het opgeven van de partij. Hierdoor kwam Thijs in de halve finale, waar hij het dan op moet nemen tegen zijn vader.

Op het programma stond onder andere de partij tussen Jan van Dam en Jaap Santifort. Op papier zijn ze redelijk aan elkaar gewaagd en de resultaten in het verleden geven ook zo’n beeld. Na een Siciliaanse opening kwam wit (Jan) iets beter te staan. In het diagram staat de zwarte pion op d6 onder druk. Deze lijkt niet genomen te kunnen worden omdat dan de loper op d2 hangt. Daarom speelt zwart de loper

naar f5. Niet de beste zet maar het geeft wel de toren op e8 beter zicht. Wit speelde hier toch het schijnoffer Txd6! Het lijkt slecht omdat deze toren in de penning komt net als de eerder genoemde loper op d2 maar het kan allemaal net. Er volgde: … - Txd6, Txd6 - Kh7 (omdat Txd7 leidt tot Txg6+ met dameverlies. Kf1 - De7, De2 en de zwarte dreigingen zijn geneutraliseerd. De partij verliep verder vrij rustig waarbij wit zijn pluspion niet kon verzilveren. Op zet 72 werd de vrede getekend nadat beide spelers alleen een dame en koning over hadden. 

Ook een toppartij was het tussen Hans van Calmthout en Tim van Huizen. Laatstgenoemde is tegenwoordig vaste speler in het hoogste RSB team en doet het steeds beter. Zijn rating laat een mooie lijn omhoog zien. Tegenstander Hans wilde met wit meteen afwijken door de openingszet Pf3! Maar Tim verblikte niet en antwoordde met … - Pc6. Er ontstond een mooi duel om het centrum waarbij Hans de overhand leek te hebben. Maar Tim concentreerde zich op de damevleugel met twee torens op één lijn richting het achtergebleven witte pionnetje op b2. Hans kon alles prima dekken maar kwam daardoor niet meer aan aanvallen toe. Hij moest verdedigen en gaf daarmee Tim de gelegenheid om aan te vallen. De dame kwam ongewenst binnen in de stelling van Hans. Tegenwoordig noemen we dit grensoverschrijdend en ongewenst gedrag. Maar gelukkig mag zoiets nog in het schaken. De dame van Tim werd op een gunstige manier geruild tegen de verdedigende dame van Hans en daarmee kwam eindelijk de pion op b2 echt in de problemen. In plaats van deze pion te pakken deed Tim een nog betere zet waarmee hij nog meer materiaal won. Reden voor Hans om de partij op te geven. De stukken konden in het doosje.

Ook hier kwam een vader weer aan bod, hoewel Jan van Huizen het de laatste tijd een beetje moeilijker lijkt te hebben. Tegen Albert Bijzitter probeerde hij een zo goed mogelijk vervolg aan zijn eerste zet te geven en dwong Albert dan ook tot lang nadenken. Maar dat bleek onvoldoende. op zeker moment wist Jan een stuk te slaan, wat meteen ook de reden was voor Albert om de partij op te geven.

Wilco Baartmans kreeg de moeilijke opdracht om het tegen Jan van Baardwijk op te nemen. Wat daarbij opviel was dat Jan ook nu weer veel tijd in het vinden van goede zetten stopte. Maar het hielp wel want op zeker moment had hij het voor elkaar dat Wilco de partij opgaf.

Naast hen gaven Bart Westdijk en Julian Krabbendam acte de présence en speelden een interessante partij, waarbij het meeste materiaal werd afgeruild tot op elk nog een toren, die xich beiden bevonden op de vijfde rij. Ze hadden geen zin in afruil van deze torens en zo werd vooral met de koning heen en weer gespeeld. Zoiets heeft vaak een remise tot gevolg en dat werd het ook tussen hen tweeën.

Jacques Kokshoorn wil nog wel eens moeilijk uit de hoek komen en zo deed hij het ook tegen Baris Kinis. Op een gegeven moment probeerde hij Baris tot dameruil over te halen, daarbij helemaal niet ziend dat Baris een loper kon slaan, die alleen door een - gepende - pion werd gedekt. Baris had dus nu een mooie voorsprong kunnen nemen, ook hij voelde zich blijkbaar geroepen de dames te ruilen! Ook in het verdere spel staken dergelijke situaties de kop op, steeds echter werd het door de aan zet zijnde speler niet gezien. Totdat tenslotte Baris een bepaalde zet wel zag en deze ook speelde, wat tot gevolg had dat Jacques de partij opgaf.

Ook zo'n typische partij ontstond tussen Kees Breen en Frits Wilschut. Kees had voordeel kunnen halen op de damevleugel maar zag niet hoe. Zo ontstond er een toreneindspel met voor beiden nog enkele pionnen. De torens waren inmiddels afgeruild en de koning van Kees was verplicht de laatste pion van Frits op de damevleugel in beslag te nemen terwijl de koning van Frits mooi komaf kon maken met de pionnen van Kees op de koningsvleugel. Hierdoor leek het helemaal gewonnen voor Frits. Maar hij zag niet hoe dit op te lossen en de koning van Kees kon weer te hulp schieten. Toen echter zag Frits wel hoe hij de vijandelijke koning in het hoekje moest houden om zodoende zijn f-pion naar dame te brengen en Kees tot opgave te dwingen.

Het was een hele volle zaal en zodoende moest er elders nog een tafel worden bijgehaald waar Wim Noordermeer en Michael Smalheer hun partijtje konden blazen. Van nieuwelingen is het altijd afwachten wat hun werkelijke sterkte is, zo ook met Michael. Zijn debuut was de vorige ronde geweest tegen Jan van Baardwijk en daarin had hij - ondanks verlies - laten zien wel een beetje te weten waar Abraham de schaakmosterd haalt. Ook tegen Wim was hij goed bezig en bracht hem op de rand van een verlies. Maar dan weet Wim het beste in zichzelf naar boven te halen en hij kwam nu met een er gevaarlijk uitziende vrijpion op de d-lijn opzetten. Michael wist deze pion nog wel te blokkeren met een loper op het promotieveld, maar hoe hij zou moeten winnen werd nog een grote vraag. Toch wist hij die vraag op te lossen en Wim te dwingen de partij op te geven.

Dit alles heeft weer een nieuwe tussenstand tot gevolg.