Ronde 20 en ronde 3 IBC

De laatste ronde in de Tata-periode, nu gaat de RSB-competitie weer in volle hevigheid losbarsten. Wat ook losbarstte is de derde ronde van de bekercompetitie, waarvan meteen al twee paringen werden gespeeld. Ook het interne gebeuren kende zijn verdere verloop met enkele leuke partijen (wel leuk voor de winnaars!?). Ook kwam er nog een nieuwe belangstellende.

De eerste paring voor de bekercompetitie ging tussen Bart Westdijk en Jan van Dam. Die bekerpartijen werden vooral spannend vanwege het grote tijdsverschil. Jan zat in beide partijen algauw in tijdnood. Maar zoals zo vaak heeft Jan daar niet zoveel moeite mee. Zijn zetten worden niet slechter en Bart wist in beide partijen geen gebruik te maken van zijn extra tijd. In beide partijen stond Bart solide. Zeker in de eerste partij had hij remisekansen. Maar het is de kwaliteit van Jan om dan toch de winst te vinden. Jan van Dam is door naar de volgende ronde.

Martijn van Dam speelde tegen Sheila de Jonge voor de derde ronde van de bekercompetitie. Martijn begon met wit met de zetten a4 en h4, wat echt verassend is. Maar Sheila raakte niet onder de indruk van deze zetten. Waar ze zich wel zorgen om maakte was de aanval van Martijn op haar koningsstelling. Ze moest op f6 slaan en zo lag de g-lijn open. Ze had niet gerocheerd en haar koning stond verre van veilig. Hier wist Martijn van te profiteren en hij zette enkele penningen op. Na een foute paardzet van Sheila kon Martijn haar dame “slaan”. De partij was nu meteen klaar. Stand 1-0 voor Martijn.

Na een korte pauze begon Sheila met de witte stukken. Met de wetenschap dat ze moest winnen, ging ze vol in de aanval. Met dame, toren en loper viel ze de koningsstelling van Martijn aan. Martijn wist dat echter te pareren, door onder anderen de dames te ruilen. Hierna veroverde hij nog twee pionnen. Na de afruil van de laatste toren was het gedaan. De pionnenmeerderheid van Martijn was teveel voor Sheila. Met de stand van 2-0 gaat Martijn door naar ronde vier. Daar moet hij het opnemen tegen de winnaar van de partijen tussen Tim van Huizen en Rik Verheij.

De interne toppartij was ditmaal die tussen Jaap Santifort en Tim van Huizen. De partij ging lang volgens de theorie. Jaap opende een centrumaanval via e4 en kwam prettig te staan, met alle stukken centraal op het bord. Tim zag het gevaar en speelde al zijn zetten op afruil, zodat er steeds minder muziek in de stelling kwam. De handen werden geschud ten teken van remise.

De partij tussen Alex van Wieringen en regerend kampioen Jan van Huizen verliep vanaf het middenspel heel spannend. Op het eerste gezicht leek Jan sterker te staan. Alex moest goed nadenken en verbruikte meer dan 30 minuten voor één zet. Hierdoor had Jan op een gegeven moment circa 30 minuten en Alex nog circa 3 minuten. De diagonaal a1-h8 werd belangrijk voor beide spelers. Op die diagonaal stond een paard van Jan. Dat werd diverse malen aangevallen. Jan verraste door zijn loper op h6 te plaatsen. Hierdoor kon Alex zijn loper op het sterke veld f6 plaatsen en viel daarmee de toren van Jan aan. Nu was de strijd om de c-lijn het belangrijkst. Met een damezet wist Alex een paard van Jan op deze lijn aan te vallen. Dat was door Jan niet te dekken. Na veel nadenken en een enkele poging om uit deze situatie te komen, gaf Jan op. Hij kon geen uitweg meer vinden.

Het werd al de derde partij dit seizoen tussen Albert Bijzitter en Bonne Faber. Beiden hadden er daarvan eentje gewonnen. De partij begon met een gambiet, waar Bonne in arren moede op in ging. Albert plaatste nu beide lopers op dezelfde rij, waarmee hij het centrum duidelijk aanviel. Die aanval breidde hij nog uit, waardoor bijgaand diagram ontstond. De druk op pion d6 werd nu zo groot, dat

Bonne zich er in verslikte. Hij rocheerde hier kort, waar Dc7 de beste zet zou zijn geweest. Nu volgde "natuurlijk" e5, waarna Bonne Pe8 speelde, de zet, waarop hij alle hoop had gevestigd. Na afruil echter op d6 en de zet Pe4 van wit, verloor zwart een stuk en was eigenlijk alle muziek uit de stelling voor Bonne. Maar opgeven doe je na 15 zetten nog niet zo snel! Albert probeerde nu dames te ruilen, daar had Bonne echter weinig zin in, hoewel Albert het ook niet deed toen hij de gelegenheid kreeg. Even later miste Bonne nog een kans om goed spel te krijgen toen hij, na afruil, beide paarden van Albert met zijn toren kon aanvallen. Maar hij overzag die kans en probeerde het te mooi te doen. Wel vergat hij de witveldige lopers te ruilen, waardoor Albert nog groter voordeel kreeg door die ruil zelf aan te bieden. Albert kon nu het laatste paard van Bonne, dat geen velden meer had, aanvallen en nu had Bonne wel op moeten geven eigenlijk. Maar hij speelde nog even door, raakte dat paard ook nog kwijt en gaf pas op bij de keuze tussen mat op de volgende zet of nog een stukverlies.

Fred van Wieringen en Julian Krabbendam speelden voor het eerst tegen elkaar. De opening liep gelijk op. Julian zette een aanval in op de koningsvleugel en Fred op de damevleugel. De dreiging op de damevleugel was groter, dus moest Julian daar in de verdediging. Met een paard voor twee pionnen hield hij twee vrijpionnen. Fred moest goed nadenken hoe deze tegen te houden. Met een aanval op de b-pion werden de dame en toren van Julian op één lijn geplaatst. Fred profiteerde hiervan en kon met zijn beide torens de c-lijn bezetten. De beslissende aanval werd ingezet. Fred viel met toren en dame binnen op de zevende rij en wist Julian daar schaakmat te zetten.

Dan mocht nieuweling Michael Smalheer proberen war hij op schaakgebied waard was tegen Jan van Baardwijk. Lang leek die partij gelijk op te gaan met veel strijd om de bezetting van het centrum. Maar daarbij leek Michel zijn hand te overspelen en kwam Jan in het voordeel. Maar Michael had er duidelijk geen zin in meteen al met een nul te beginnen. Maar dan was hij bij Jan toch aan het verkeerde adres, die breidde zijn betere stelling langzaam maar zeker uit en bleek tenslotte niet genegen een eventueel nieuw lid iets beters dan verlies aan te bieden. Verlies werd het inderdaad voor Michael.

De partij tussen Wim Noordermeer en Leo Stelloo begon heel agressief. Wim speelde het Schots met uitstekende kansen. Leo verdedigde verkeerd en kon niet meer rocheren. Ook de dame van Leo kwam op de tocht te staan. Maar Wim verzuimde om gebruik te maken van de situatie. Hij verloor de focus en pakte een vijandelijke pion terwijl zijn stuk nog in stond. Leo nam het initiatief en drukte Wim terug. Hij moest nog wel uitkijken omdat Wim winst van een kwaliteit  dreigde, dat gevaar zag Leo echter en bracht Wim tenslotte tot overgave. Eindelijk weer een winst, na een aantal nederlagen voor Leo.

Frits Wilschut speelde tegen Baris Kinis met het jeugdtempo. Voor Frits geen probleem, want de opening werd snel gespeeld, zodat er meer tijd was voor het middenspel. Er werd gestreden om het centrum te bemachtigen. Baris leek dat te veroveren maar Frits gaf goed tegenspel. Hij had, na diverse afruilen, twee lopers en Baris twee paarden. Ook die werden afgeruild en er ontstond een pionneneindspel. Uiteindelijk wist Baris een vrijpion te creëren en die promoveerde tot dame. Frits gaf direct de partij op.
Dit brengt dan weer een nieuwe tussenstand.