Jan van Huizen zal van plan zijn geweest zijn blazoen nog wat meer op te poetsen. Maar hij kwam een beetje van een koude kermis thuis tegen Maurits Leentvaar. Wel wist hij diens koning in een vervelende hoek te drijven, dit kostte hem echter wel een stuk. Maurits wist toch onder die druk vandaan te komen, hoewel het wel vaak langs het uiterste randje ging. Hij meende een goede opening te forceren met het offer van een loper op g2. Dit bracht "slechts" een kijkje door de dame richting de koning van Jan. Er werden hierna nog de nodige stukken geruild, waardoor het voor Maurits steeds makkelijker leek te gaan wegens zijn stuk meer. Maar Jan wist alle ingangen voor de dame van Maurits te blokkeren en tenslotte met zijn dame nog eens schaak te geven en tegelijkertijd remise aan te bieden. Dat aanbod werd geaccepteerd.
Een beetje een herhaling van de bekerstrijd van enkele weken geleden kwam er tussen Jan van Dam en Martijn van Dam. Ook hier werd, vooral door Jan, naarstig gezocht naar mogelijkheden om zijn opponent pijn te doen. Bijvoorbeeld met een toren langs de open h-lijn. Maar Martijn wist alles binnen de perken te houden en er ontstond een situatie op het bord waarbij de mindere goden waarschijnlijk al lang remise aan zouden hebben geboden. Maar deze spelers gaan graag zoveel mogelijk tot het gaatje en zijn wars van het aanbieden van remise. Totdat Martijn zijn voorsprong in tijd - die hij langzamerhand had opgebouwd - meer en meer kwijtraakte en ook geen mogelijkheden zag om iets te forceren. Daarom bood hij remise, wat werd geweigerd, ondanks de achterstand in tijd en het ontbreken van stevige mogelijkheden. Toch werd er niet echt meer iets schrikbarends op touw gezet en ging het steeds meer richting remise. Dat vond Martijn ook en hij bood dit voor de tweede keer aan. Met een bijna mopperend "er zit inderdaad verder niks meer in" ging Jan akkoord.
Een ander verhaal werd het toch enigszins tussen Thomas Ammerlaan en Sheila de Jonge. Thomas wist haar behoorlijk onder druk te zetten. Sheila is echter niet het type dat daar snel onder zal bezwijken. Ze probeert steeds een mogelijkheid te vinden het haar tegenstander moeilijk te maken. Toch liet ze het wel gebeuren dat ze een kwaliteit kwijtraakte. Nu kwam Thomas via de damevleugel met zijn toren roet in Sheila's eten gooien. Dat smaakte niet zo geweldig en er verdwenen steeds meer manschappen zodat Sheila tenslotte wel gedwongen werd om op te geven.
Tegen Jan van Baardwijk speelde Franka de Jong één van haar betere partijen. Toch wist Jan haar flink onder druk te zetten, wat haar tenslotte een aantal pionnen kostte. Met een dergelijke achterstand wordt het natuurlijk steeds moeilijker een goed resultaat uit de bus te slepen. Ze had dan weliswaar een toren tegen een loper weten te winnen, toen de resterende paarden echter tegen elkaar waren afgeruild moest even later ook de kwaliteit weer worden ingeleverd. Nu kwam Jan op de koningsvleugel opzetten met zijn plus-pionnen en daar kon de tenslotte alleen achtergebleven koning van Franka niet tegen op. Winst voor Jan dus.
Al weer de zoveelste partij van het seizoen tussen Leo Stelloo en Bonne Faber. De opening verliep zonder al te veel soelaas, totdat Leo minder nauwkeurig ging spelen door eerst een tempo te verliezen met het redelijk onnodig terughalen van een paard en even later ook nog met z'n witveldige loper. Maar zijn grootste fout maakte hij toen hij niet die loper afruilde tegen een op c4 verschenen paard maar de door dat paard aangevallen pion op b2 ging dekken met de dametoren. Die pion was de enige dekking van paard c3 en daar richtte Bonne zijn pijlen nu op. Die pion werd even later ook daadwerkelijk veroverd en het spel van Bonne richtte zich nu vooral op ruilen van materiaal. Dat lukte goed en er bleven tenslotte nog voor elk een paard en pionnen over. Ook de paarden werden geruild, nadat wat eerder een remiseaanbod van Leo was afgewimpeld, gezien het stellingsvoordeel en het grote verschil in bedenktijd dat was ontstaan. Door die afruil van de laatste paarden had Bonne een dubbelpion op de g-lijn gekregen. Wat tenslotte overbleef waren beide koningen en die dubbele g-pion. Dat werd voor Bonne een technische zaak, waar hij aan het eind als winnaar uit tevoorschijn kwam.
Bart Westdijk en Kees Breen waren samen naar de club gekomen en mochten nu tegen elkaar spelen. Bart wist daar een voordelige stelling uit op te bouwen, waar Kees te weinig antwoord op wist te vinden. Het lukte Bart tenslotte ook dat voordeel naar winst uit te bouwen.
Wilco Baartmans en Ivan Jansen waren zo snel klaar dat er niets van hun stelling is gezien. Het werd al heel snel winst voor Ivan.
Als laatste te bespreken partij die tussen Frits Wilschut en Wim Noordermeer. Eerstgenoemde is de laatste tijd blijkbaar in zijn oude vorm teruggekeerd, tenminste, hij wist steeds een resultaat te boeken. Zo ook tegen Wim, die niet echt een katje is om zonder handschoenen aan te pakken. Frits had zijn handschoenen bij de hand, wat uiteindelijk een remise betekende!
Dan de nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten