Ronde 30 en Erasmus 2-De Pionier 1

Een relatief rustige bedoening in de speelruimte van de club. Want het eerste team speelde een belangrijke uitwedstrijd in Rotterdam. Ook mocht er opnieuw een in schaken geïnteresseerde worden verwelkomd. Er waren hem dit seizoen al diversen voorgegaan, ze laten zich echter nog (te) regelmatig niet op de clubavond bewonderen.

Fred van Wieringen speelde mee met het eerste en schreef daar nog een verslag over. Wegens zijn grote aandacht voor de eigen partij is dit verslag relatief kort: Het eerste team van De Pionier moest donderdag een wedstrijd spelen tegen Erasmus 2. Files in en nabij de Beneluxtunnel zorgden ervoor dat de teamleden pas om 20.15 uur konden starten. De wedstrijdleider was gelukkig een geduldig man. Dank hiervoor. Het doel was om minimaal 4-4 te spelen. Hierdoor zouden we genoeg punten hebben om ons te handhaven.

Gelukkig kon Thijs van Dam zich vrij maken voor deze wedstrijd. Rik Verhey was verhinderd. Aan bord 3 speelde Thijs, als vanouds, heel sterk. Kwam een pion voor. Dit was voldoende voor Thijs om het eindspel te winnen (0-1). Naast Thijs zat Ernst Jan Pluim Mentz aan bord 2. Ook Ernst Jan speelde zeer sterk. Een prima opening en direct erna damewinst tegen toren en loper. Hier wist Ernst Jan wel raad mee. Een half uur later was de buit binnen (0-2). Aan bord 8 was Martijn van Dam, aan het eind, in tijdnood gekomen. Ook had Martijn onderweg materiaal verloren. Martijn kon verder geen potten breken in het eindspel en verloor (1-2). Teamleider Jan van Dam had zichzelf aan bord 4 geplaatst. Zo kon Jan ook de andere borden overzien. Echter, in zijn partij, moest Jan een kwaliteit geven (toren tegen loper). Dan zie je de kracht van twee torens als ze met elkaar samenwerken. Jan verloor met schaak van een toren een paard en gaf meteen op (2-2).

Dan een opmerkelijke en prima prestatie van Jan van Huizen aan bord 1. Jan's tegenstander had een rating van dik 2000. Gelukkig wist Jan dat niet voor de wedstrijd. Met prima spel kwam er een eindspel met ieder een toren en twee pionnen. Beide spelers besloten tot remise (2½-2½). Alex van Wieringen aan bord 7 toonde zich de laatste weken uit vorm. Maar deze avond had Alex deze weer terug. Tegen een speler met meer dan 100 ratingpunten meer hield Alex prima stand. Een wel verdiende remise voor Alex (3-3). Nu werd het steeds spannender. Aan bord 5 speelde Fred van Wieringen een moeilijke maar toch sterke partij. Het ging tot aan het eind gelijk op, echter moest Fred goed uitkijken voor een combinatie met dame en toren. De dame van Fred werd door de b-pion aangevallen. Fred zette de dame op het verkeerde veld en kon hierna niet voorkomen dat hij mat “achter de paaltjes ging”….. drama.. Fred zag helaas de juiste voortzetting niet en verloor de partij (4-3). Naast Fred zat Jaap Santifort aan bord 6. Daar ging de partij gelijk op. Jaap kon niets anders doen dan remise accepteren. De eindstand werd 4½-3½. Dit was dus een gemiste kans.

Dan een blik op het wedstrijdformulier:

Intussen gebeurde het volgende in de grote zaal van de Petrakerk bij de overige leden: daar speelde Hans van Calmthout met het jeugdtempo tegen Tim van Huizen. Maar Tim wist de prestatie van zijn vader, zoals hiervoor vermeld, niet te evenaren. Hans wist zijn formatie uit elkaar te slaan en viel daarna de overgebleven brokstukken het één na het ander aan en wist Tim zodoende tot overgave te dwingen. Een agressieve Thomas Ammerlaan had geen kind aan Bonne Faber. Eigenlijk meteen al vanuit de opening kwam Thomas Bonne op z'n huid zitten, wat deze in eerste instantie nog redelijk wist te pareren. Daarna echter, na de lange rochade van Thomas, werd het zwarte materiaal veel te erg bij elkaar gespeeld, bleef de zwarte koning op zijn startpunt staan wegens de agressief oprukkende witte koningsvleugelpionnen en kon Thomas a.h.w. uitzoeken waar hij toe wilde slaan. Dat werd via de damevleugel, waar de zwarte dame helemaal in het nauw kwam te staan. Toen deze niet meer te houden was gaf Bonne op, dame en pion tegen toren en paard met nog steeds een veel slechtere stelling was voor hem te veel van het goede. Een spannende partij werd het tussen Jan van Baardwijk en Sheila de Jonge, waarbij Jan net op tijd zijn koning naar het hoekveld h1 speelde wegens dreigend stukverlies. Toen werd het moeilijk voor Sheila om een goede oplossing te vinden. Uiteraard probeerde ze nog wel het een en het ander maar Jan bleef onvermurwbaar doorzetten met zijn zetten. Dat was tenslotte genoeg voor de overwinning. Dan de partij van Jacques Kokshoorn tegen Ivan Jansen. Die partij ging eigenlijk vrij gelijk op, zodat Ivan op zeker moment remise bood, wat op zich, qua stelling van dat moment, niet zo vreemd was. Maar Jacques wilde toch liever nog even doorspelen, hij zag nog enkele mogelijkheden. Daar bleek hij later ook gelijk in te hebben, een zwakte op de damevleugel werd Ivan fataal en hij moest opgeven. Leo Stelloo moest het opnemen tegen Wim Noordermeer, tegen wie het vaak moeilijk spelen is. Maar Leo wist eigenlijk wel raad met hem, hoewel het wel een hele poos duurde voordat hij dat zelf in de gaten had. Maar toen ging hij ook planken zagen van dik hout, hij had inmiddels een paar pionnen buit weten te maken. Toch bood Wim nog even fikse tegenstand door met beide torens op de e-lijn te verschijnen en daarlangs mat te dreigen op e1. Leo ging er nu even recht voor zitten en vond tenslotte de oplossing. Hij ging met z'n koning een stapje opzij, wat kon omdat hij in een vroeger stadium al zijn h-pion had opgespeeld. Hierna wist hij de torens te ruilen en kwam zo in een stelling terecht van loper en pionnen tegen paard en minder pionnen. Aangezien zijn pionnen op de damevleugel allemaal een vrij veld voor zich hadden was het niet meer zo moeilijk voor hem om de winst binnen te halen.

Baris Kinis kreeg de nieuwe geïnteresseerde Cevahir Akdeniz tegenover zich en daar ontspon zich ook een leuk gevecht met het jeugdtempo. Maar Baris bleek toch net iets te laks met zijn materiaal, kwam met zijn koning naar het centrum toe en werd daar tenslotte mat gezet. Een goed begin voor een hopelijk nieuw lid. Bart Westdijk nam het op tegen Wilco Baartmans en wist een prettige stelling te bereiken. Wilco bleek niet op zijn best en raakte enkele pionnen kwijt. Toen was Bart zo handig om het overige materiaal zoveel mogelijk af te ruilen en kreeg daardoor een winnende positie, 1-0 dus. Als laatsten komen dan Frits Wilschut en Kees Breen aan de beurt. Met kleine middelen wist Kees een pion voorsprong te krijgen en werd de rest van het materiaal, het één na het ander, afgeruild. Wat overbleef waren twee pionnen voor Frits en drie voor Kees, alles op de koningsvleugel. Ook beide koningen hadden daar een plekje gevonden en het zag er dus vrij somber uit voor Frits. Maar hij wist het slim te spelen en het zover te krijgen dat er nog een laatste pion voor Kees overbleef en dat was dan een randpion. Nu zat Frits al voor zichzelf uit te fluisteren "dat red je niet, dit is remise", Kees wilde het toch zover mogelijk uitspelen. Tenslotte werd het ook hem duidelijk: remise.

Dit alles breng weer een nieuwe tussenstand.