Ronde 24 en De Pionier 1-Shah Mata 1

Opnieuw een belangrijke wedstrijd in klasse 1A van de RSB. De bezoekers konden een belangrijke stap richting een hogere klasse maken, terwijl de thuisploeg op de tenen moest lopen gezien het verschil in gemiddelde rating. Maar ze hadden dan wel weer de speler met de hoogste rating. Ook intern speelden weer een twaalftal de pannen van het dak?!

De teamleider van het Pionierteam had enige aanpassingen gedaan wat de opstelling betreft. Hij had zichzelf aan het eerste bord gezet, als het ware geruild met de gekende eerste bord-speler. Ook was er een invaller nodig. Maurits Leentvaar maakte aan bord 7 zijn debuut in het eerste team, dit door absentie van Jaap Santifort. Theo van der Sluis was zijn tegenstander. Maurits trof het niet. Ook Theo had een veel hogere rating. Maurits voerde brutaal een aanval op de koningsstelling. Deze aanval werd echter afgeslagen. Maurits werd hierna zelf onder vuur genomen. Hij had ook lang gerocheerd. Door een afruil kwam de koningsstelling open. De b-lijn werd door Theo benut om een niet te voorkomen schaakmat uit te voeren. Toch goed gespeeld, Maurits. De eerste nul dus en de tweede volgde al snel. Lijstaanvoerder intern Jan van Huizen speelde nu aan bord 2 en kreeg het meteen al moeilijker dan meestal in zijn interne partijen. Als je, als commentator, goed commentaar wilt leveren op partijen dan moet je die partijen steeds blijven volgen en zelf eigenlijk geen partij spelen. Dus leek de opgave door Jan te snel te gebeuren. Jan is echter geen speler die snel opgeeft, alleen als het niet anders kan, dus de 0-2 zal niet uit de lucht zijn komen te vallen. Nu moest er dus eigenlijk uit een heel ander vaatje worden getapt maar dat zou moeilijk worden. Dat bleek - wel een hele poos later - aan bord 3, waar Ernst Jan Pluim Mentz, als speler met de hoogste rating van de thuisploeg, de speler met de hoogste rating van de tegenstanders tegenover zich kreeg. Maar deze speler staat "slechts" zesde in hun interne competitie, Ernst Jan echter speelt alleen maar RSB-partijen, wat toch in zijn spel te merken moet zijn. Hij liet zich dan ook een beetje insluiten en moest op een gegeven moment een beetje va-banque spelen. Ook voor iemand met een 2000+ rating is dat een niet al te gemakkelijke opgave en Ernst Jan slaagde daar dan ook niet in (0-3). Toch kwam er, ook in deze wedstrijd, nog een lichtpuntje voor de Pioniers. Aan bord 4 kreeg ook Rik Verheij te maken met een speler met een hogere rating, net als alle andere Pioniers, behalve Ernst Jan. Rik speelde, misschien een beetje tegen zijn normale spel in, een gambiet en stond dus bijna vanaf het begin een pion achter. Maar hij wist keurig stand te houden en zijn tegenstander wist er niet doorheen te komen. Zo kwam er hier een toch wel vriendschappelijke uitslag op het bord en was meteen ook de hatelijke nul voor de Pioniers verdwenen, het werd nu ½-3½.

De verdere borden leken hierna zeker geen voldoende punten op te gaan leveren voor hooguit één wedstrijdpunt. Dat bleek ook aan de borden 5 en 6 bij vader en zoon Van Wieringen. Eerst was het de beurt aan zoon Alex. Hij speelde aan bord 5, met de zwarte stukken, tegen John Onderdelinden die circa 300 ratingpunten meer had en in hun interne competitie op de eerste plaats staat. Gelukkig wist Alex dat pas na zijn partij. De opening werd goed gespeeld, echter, na een ruil van lopers, kwam de h-lijn open. Dus werd er een aanval op de zwarte koningsstelling opgezet. Alex verbruikte veel tijd om de juiste voortzetting te vinden. Een tegenaanval op de vijandige koningsstelling leek het meest logische doel. Maar de druk werd groter. Dame, twee torens en een loper zorgden voor een pionwinst. Terwijl Alex in tijdnood raakte lukte het toch om de pion terug te winnen en zelfs een extra pion. De tijdsdruk was echter te hoog, Alex maakte een foutje en de partij werd helaas verloren. Toch knap gedaan, Alex! Hiermee was ook meteen de wedstrijdwinst binnen voor de Rotterdammers. De aan bord 6 spelende Fred van Wieringen vond het bijzonder, om tegen de schaakclub te spelen, waar hij circa 50 jaar geleden was begonnen. Hij speelde tegen Paul de Freytas, die achteraf zei dat hij niet tevreden was over zijn opening. Nou, Fred heeft daar niets van gemerkt. Wat wel mooi was, was het feit, dat hij links en rechts van zich zo nu en dan naar z'n buurpartijen kon kijken en daar wat commentaar op wilde geven! Het middenspel was voor Paul, met druk op de f-lijn. Fred wist zich goed te verdedigen, maar kon niet onder de druk uit komen. De pion op de h-lijn ging verloren. Daar had Paul nu twee vrijpionnen. De koning kwam er ook nog bij en de toren van Fred werd ingesloten. Fred kon niet anders dan opgeven. Nu was het dus ½-5½ met alleen nog teamleider Jan van Dam aan bord 1 en naamgenoot Martijn van Dam aan bord 8 bezig. Maar zij beiden wisten bijna het maximale uit hun partij te halen! Vooral Jan deed hele goede zaken, hoewel het daar lange tijd niet naar uitzag. Zijn tegenstander echter zal "ergens" een fout gemaakt hebben want "plotseling" kon Jan een pion laten promoveren en stond hij een dame voor. Ook de tegenstander had een vrijpion, opgerukt tot de derde rij en die kon Jan afstoppen met zijn "nieuwe" dame, waardoor het onmogelijk werd voor de speler van Shah Mata 1 om nog iets te doen aan een verlies. Hij gaf dan ook op (1½-5½). Aan bord 8 kwam Martijn van Dam oude bekende en ook clubgenoot Dik van der Pluijm tegen. Dik speelt de interne partijen voor De Pionier, maar had aan Shah Mata beloofd om de externe partijen voor Shah Mata 1 te spelen. Voor hem werd het dus zonder meer een speciale avond, waarbij vreugde en verdriet waarschijnlijk vlak bij elkaar hebben gelegen. Beiden wisten van elkaar hoe ze spelen en het werd een gelijk opgaande partij. Uiteindelijk hadden beide spelers een dame, paard en twee pionnen. De dames werden nog geruild en Martijn bood drie keer remise aan maar dat aanbod werd steeds afgewezen. Bij de vierde keer echter werd het door Dik geaccepteerd. De eindstand, tenslotte ingevuld door wedstrijdleider Sheila de Jonge, is op onderstaand wedstrijdformulier te zien.

Dan nu verder met de interne partijen. Hierbij was de toppartij die tussen Hans van Calmthout en Thomas Ammerlaan. Daarin was Hans behoorlijk voorzichtig bezig en Thomas droeg zijn ervaring als eerste bord-speler van het tweede team mee. Dat mondde tenslotte uit in een remise, waar Thomas wel het meest tevreden mee zal zijn geweest. Dan Bonne Faber tegen Leo Stelloo en daarbij vergat Bonne blijkbaar hoe hij de gespeelde opening vroeger benaderde. Nu verzandde de partij, vooral omdat Leo (die sterker leek te spelen dan "vroeger") niet inging op de intentie van Bonne om hem een tripelpion op de c-lijn te bezorgen. Het spel bleef toch wel iets beter staan voor Bonne, echter onvoldoende om er echt profijt van te krijgen. Het eindigde in een herhaling van zetten en dus remise.

Johan Seinen was nu ruim op tijd aanwezig en hielp met plezier mee met het opzetten van het materiaal voor de RSB-wedstrijd. Voor het interne gebeuren kwam hij tegenover Ivan Jansen te zitten en tussen hen bestaat toch wel een behoorlijk verschil in schaakkracht. Dat viel vooral te merken aangezien Johan
met dame en paard druk uit ging oefenen op de zwarte koningsstelling, die hij eerst al had weten te versplinteren. Daar wist Ivan geen antwoord meer op te vinden, zodat hij op moest geven.

Dan leerde Franka de Jong ook de listen en lagen van Wim Noordermeer kennen! Maar daar wist ze wonderwel mee om te gaan, wat uiteindelijk eindigde in een toreneindspel met voorsprong van een pion voor Wim. Maar hij wist die pion niet naar de overkant te brengen, zodat ook deze partij in een toch wel verdiende remise eindigde. De laatste partij ging nog tussen Kees Breen en Bart Westdijk. Dat werd geen groot genoegen voor Bart, Kees wist hem goed onder de duim te houden en tenslotte de partij ook te winnen. Dit alles geeft dan een nieuwe tussenstand.