Tussen Michiel Landman en Reinier van der Wende konden de laatste partijen uit de tweede ronde van de interne beker worden gespeeld. De eerste daarvan zag Reinier achter de witte stukken plaatsnemen en hij speelde daarbij de openingszet waarmee hij jaren lang veel succes had gehad. Vooral bij het onlangs ter ziele gegaan zijnde Ontspanning uit Ouddorp. Michiel leek het er maar moeilijk mee te hebben en gaf Reinier al snel de half-open f-lijn. Maar even later leek het finaal verkeerd te gaan voor Reinier, hij wist het - toch wel - verkregen voordeel niet verder uit te diepen en Michiel kwam steeds prettiger te staan. Dat prettige bestond dan vooral in twee doorgebroken vrijpionnen op de d- en de e-lijn. Ze werden voldoende ondersteund en zouden Michiel op wat langere termijn groot voordeel hebben geleverd. Zover liet Reinier het echter niet komen, hij koos nu eieren voor zijn geld en gaf op. Nu had Michiel dus voldoende aan remise om naar de volgende ronde door te gaan. Maar hij was daar niet tevreden mee en zette Reinier opnieuw onder druk. En nogmaals wist deze daar onvoldoende mee om te gaan en al redelijk snel in deze partij gaf hij opnieuw op zodat Michiel de laatste plek in de derde ronde op gaat vullen. Vanaf donderdag a.s. kan hij proberen weer een ronde verder te komen maar daar zal zijn volgende tegenstander (Martijn van Dam) vast wel een stokje voor willen steken.
Voor de interne competitie was het aantal aanwezigen weer eens oneven en daardoor kreeg Bonne Faber geen partij. Maar Thijs van Dam was wel weer aanwezig en hij kreeg daar Dik van der Pluijm (die daar al een aantal ronden een beetje op had gerekend) als tegenstander bij. De partij toonde een beetje het wel te verwachten beeld: Thijs speelde zo op het eerste gezicht de gezonde zetten, wat Dik ook probeerde te doen alhoewel hij daar wel - vergeleken met Thijs - veel meer bedenktijd voor nodig bleek te hebben. Maar Dik is wel een speler, die veel tijd voor zijn zetten gebruikt, dus werden er niet direct vervelende dingen voor hem verwacht. Maar die kwamen er langzamerhand toch wel en Dik wist daar niet meer veilig uit te komen. Dat bleek tenslotte naar opgave voor en door hem te leiden.
Ook voor een hoge plaatsing ging het tussen Martijn van Dam en Jan van Huizen. Ook hier het enigszins te verwachten beeld, hoewel dit niet direct een gevolg was van meer of minder verbruikte tijd. Toch wees de klok van Martijn langzamerhand een lager aantal minuten aan dan die van Jan. Maar daar lijkt Martijn zich als een vis in het water bij te voelen en ook in deze partij leek het weer zijn kant op te gaan. Jan had wel een sterke stelling op weten te bouwen maar Martijn maakte het hem best wel moeilijk. Zo nu en dan wees zijn klok minder dan 10 seconden aan, steeds echter wist hij daar weg mee. Beider bedenktijd kwam steeds dichter bij elkaar, wat er wel op wees dat Jan het moeilijk had, echter wel steeds de goede zetten wist te vinden. Dat deed ook Martijn maar beider materiaal slonk regelmatig, wat het spel wel moeilijker maakte. Tenslotte kwam het toch zo ver, dat Martijn op moest gaan geven en Jan mooi dicht in de buurt van de eerste plek - bezet door Thijs - bleef.
Een moeilijke partij voor beiden ontspon zich tussen Maurits Leentvaar en Alex van Wieringen. Vaak weet laatstgenoemde een partij naar het einde toe zijn kant uit te spelen, nu slaagde hij daar niet goed in. Hij kreeg een dreigende aanval over zich heen, wat Maurits echter wel de nodige zweetdruppels ging kosten. Alex echter werd steeds verder tegen zijn eigen achterlinie gedrukt, waarbij ook hij voorzien raakte van de nodige zweetdruppels. Maurits kreeg een voor Alex vervelende toren op de voor hem laatste rij, die dar een paard vastklemde en meteen ook een pion dreigde te winnen. Alex kon eigenlijk alleen maar lijdzaam toezien hoe Maurits er nog een paard bij haalde en dat paard bleek tenslotte de druppel die de emmer deed overlopen. Alex moest opgeven.
Jacques Kokshoorn speelde een ongelukkige partij tegen Leo Stelloo. Hij kwam prima uit de opening, in tegenstelling tot Leo. Maar in een florissante positie overschatte Jacques zijn mogelijkheden grandioos, wat hem een stuk kostte. Hierdoor leek het heilige vuur in Leo te ontvlammen, waardoor hij zijn tegenstander geen enkele kans meer bood dan opgeven. En dat deed Jacques dan ook, hoewel met weinig plezier.
Pech qua indeling trof Sheila de Jonge eigenlijk. Hans van Calmthout, die zijn schaakheil een poosje elders had gezocht, had beloofd weer eens te komen. Op de ranglijst stond hij echter te laag voor zijn sterkte omdat hij nog geen partij had gespeeld. Maar Sheila ging er, met een verbeten trek om haar mond, vol voor en kreeg een leuk uitziende aanval op de koningsvleugel. Maar toen bleek die sterkte van Hans, hij wist "moeiteloos" een oplossing te vinden en die oplossing kostte Sheila haar aanval. Hans drukte nu door, won met zijn dame een belangrijke pion in het centrum en het enige, wat Sheila kon doen was afwachten hoe ze zou worden "afgeslacht". Dat gebeurde dan ook en het eerste winstpunt was er voor Hans.
Dan twee relatief nieuwelingen tegen elkaar. Althans, dat gold zeker voor Bart Westdijk want voor tegenstandster Franka de Jong kan dat "relatief" wel worden weggelaten. Voor beide spelers gold een beetje dat je weinig wist van hun schaaksterkte, hoewel Bart daar al enige kijk op had gegeven door een winstpartij en een ongelukkige nederlaag. Hun partij leek er eentje "van dik hout zaagt men planken" te zijn want vooral Franka leek daar goed mee op de hoogte. Maar ze sprong toch een beetje slordig met haar materiaal om, wat Bart misschien het idee gaf dat hij wel een loper zou kunnen offeren op a6. Zo gezegd zo gedaan, Franka durfde niet teerug te nemen, anders zou haar koning in grote problemen kunnen komen. Wat later sloeg Bart ook (met schaak) met die loper op b7 en - na terugslaan met de koning, wat ook gebeurde - kon hij de zwarte dame winnen met een familieschaak. Helaas voor hem zag hij dat pas toen het niet meer kon en even later ging hij zelf die soort van fout in door een toren op paardafstand van z'n koning te spelen. Franka zag het wel, wat haar een kwaliteit en de partij opleverde. Voor haar een prima begin bij De Pionier met hopelijk nog vele (winst)partijen!?
Voor Ivan Jansen werd het een - achteraf - leuke partij tegen Wim Noordermeer. Beiden wisten gevaar te stichten voor de ander en op een gegeven moment kregen beiden ook een pion op de voorlaatste rij. Dan was het een kwestie wie er als eerste z'n pion mocht laten promoveren. Dat was Ivan, tevens met schaak, dus hij kon zijn nieuwe dame nog net naar de overkant brengen om daar die pion van Wim tegen te houden. Dat betekende tenslotte winst voor Ivan.
Frits Wilschut opende zijn partij tegen Kees Breen weer zoals het hoort. Dat leverde een betere stelling voor Frits op, hij wist daar echter geen vervolg aan te geven en zo kwam Kees steeds beter te staan. Dat bracht hem tenslotte voldoende voordeel op om de partij op te eisen. Zo gebeurde dan ook met een Frits die enigszins ontevreden was maar toch ook wel het goede gevoel had van het spelen van een mooie partij en daar weer tevreden mee bleek.
Dit alles geeft dan weer een nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten