Ronde 17

In deze eerste ronde in het nieuwe jaar werd de tweede ronde van de IBC bijna afgesloten. Er staat nog één loting open. Verrassend was ook de komst van iemand, die bij zichzelf de ontdekking had gedaan, dat hij schaken interessant vond. Dat resulteerde dan in het goede voornemen eens bij een schaakclub te gaan kijken. Hopelijk geeft hij hier wel een vervolg aan! (nu met ranglijst)

Voor de tweede ronde van de interne beker had heersend clubkampioen Thijs van Dam nog geen kans gezien de desbetreffende partijen te komen spelen. Deze avond lukte het hem wel aanwezig te kunnen zijn en aangezien tegenstander Ivan Jansen ook aanwezig was konden hun partijen worden gespeeld. Maar het was wel een ongelijke strijd gezien beider rating. Dat werd een beetje goed gemaakt door het verschil in bedenktijd (per 100 punten ratingverschil wordt de tijd vermeerdert c.q. vermindert met 5 min.). Voor Thijs werden het daardoor al een beetje snelschaakpartijen. Maar ook dan wist hij het Ivan moeilijk genoeg te maken. Vooral in de tweede partij (Thijs had de eerste al gewonnen) wist Ivan nog wat tegengas te geven, maar toen Thijs met een paard dame en toren aan wist te vallen (dat paard kon wel geslagen worden maar dan viel de toren ook dankzij een penning op de pion die het paard kon slaan) kwam het einde van deze partij ook snel in zicht. Mede hierdoor gaat Thijs met een 2-0 winst naar ronde drie.

De andere loting was tussen Bonne Faber en Jaap Santifort, met een wat kleiner tijdsverschil. Zoals op de foto is te zien zit Jaap zich al suf te prakkizeren hoe dit probleem aan te pakken! Hij kwam voor zichzelf tot de conclusie om het eens anders aan te pakken en slaagde daar ook vrij goed in, mede dankzij de "hulp" van Bonne. Die verzwakte zijn c-pion namelijk en daar ging Jaap vrij snel op drukken. Na een slagenwisseling in het centrum en een dameuitval naar de vijfde rij wist hij die pion dan ook in te pikken. Nu was het hek eigenlijk van de dam, vooral omdat Bonne de dames niet wilde ruilen en de zijne naar de verkeerde kant terugtrok. Nu ging de witte dame op stap op haar eigen vleugel en toen Bonne een toren van de verdediging van de koningsvleugel weghaalde was het direct uit. Nu had Jaap - met zwart - genoeg aan een remise en ging daarvoor naar zijn graag gespeelde opening. Hierin ging Bonne wat te voorzichtig te werk en liet Jaap het iets betere van het spel krijgen. Zijn spel was inderdaad wel iets beter, hij verhinderde als het ware de rochade van Bonne. Die ging op zoek naar aanval op de koningsvleugel maar vond ook daar te weinig. Toen Jaap ook ging dreigen op de koningsvleugel bood Bonne, na een schaakje op de damevleugel, remise en - hoewel Jaap iets beter stond - nam hij dit aanbod aan, daarmee ging hij immers naar de volgende ronde.

In de interne competitie kwamen de beide tijdnoodspecialisten van de club tegenover elkaar te zitten. Jan van Dam tegen Dik van der Pluijm werd een interessante partij, die inderdaad op het tijdnoodgebeuren ging eindigen. Maar daarin gebeurde nog wel veel en het leek er op dat Jan net wat te veel van zijn stelling vergde. Maar om dat er inderdaad uit te halen moest Dik wel tot het uiterste gaan en dat betekende dat zijn bedenktijd wel eens onder de minuut daalde. Maar ook Jan kwam daar zeker in de buurt. Toch leek Dik beter met het tijdnoodbijltje om te kunnen gaan en hij drukte de koning van Jan helemaal in diens eigen hoekje, waar hij hem tenslotte tot opgave dwong.

Dankzij zijn goede spel van de laatste tijd was Thomas Ammerlaan in de bovenste regionen beland en daar kreeg hij te maken met Fred van Wieringen. Die bleek later op de avond helemaal niet tevreden te zijn met zijn spel en op de vraag of dat was omdat hij slecht had gespeeld of omdat hij misschien had verloren was zijn antwoord kort en krachtig: "Beide!". Zo komt Thomas waarschijnlijk - voor even? - in de top drie.

Een tweede treffen tussen een jeugdig talent en een speler uit de jarenlange hogere regionen was dat tussen Martijn van Dam en Rik Verheij. Hierin was wel te zien, dat Martijn door Rik danig aan de tand werd gevoeld. Maar, zoals hij dat al meer had laten zien, z'n tanden zaten nog behoorlijk vast en Martijn gaf dus geen krimp! Het was overigens wel aan de snellere vermindering van zijn bedenktijd te zien dat het hem wel de nodige moeite kostte. Uiteindelijk echter was ook Rik aan het einde van zijn latijn gekomen en "vluchtte" hij in herhaling van zetten en werd de partij derhalve remise.

Dan was er het gevecht tussen Jacques Kokshoorn en Maurits Leentvaar. Door alle commotie bij andere partijen raakte deze partij een beetje ingesneeuwd qua commentaar. Dat beiden het beste van zichzelf hebben gegeven is echter wel zeker. Het beste van Maurits bleek echter wel beter dan het beste van Jacques. Met andere woorden, het punt was voor Maurits.

Het nodige geweld werd gebracht door Leo Stelloo en Michiel Landman. Dat had echter wel alles te maken met het gebruik van bedenktijd, Leo had daar nogal wat van nodig terwijl Michiel nog meer dan een uur over had toen de seconden al lang zichtbaar raakten bij Leo. In hun posities was dat echter niet al te veel te zien, ze hielden elkaar tamelijk goed in evenwicht. Maar dan moet je niet gaan spelen zoals Leo deed. Hij zal het wel gooien op gebrek aan bedenktijd, feit is wel, dat hij "plotseling" een paard weggaf zodat het makkelijker werd voor Michiel. Die maakte er dan ook dankbaar gebruik van om op die manier het punt te scoren.

Hierna weer een partij tussen Sheila de Jonge en Wim Noordermeer, nu eens niet als snelschaakpartij, zoals ze regelmatig doen na afloop van hun officiële partij. Ze blijken elkaar daardoor wel een beetje van haver tot gort te kennen. Of dat een reden is dat het vrij lang redelijk gelijk op ging is voor een buitenstaander natuurlijk moeilijk te zeggen maar het duurde redelijk lang tot er enige tekening in hun stelling kwam. Dat was dan enigszins in het voordeel van Sheila, die Wim op z'n huid zat, vooral langs de g-lijn. Daar wist ze al haar zwaardere materiaal naar te verplaatsen, waar Wim met pijn en moeite een verdediging wist op te stellen. Maar met een fraai torenoffer wist Sheila ook daar een eind aan te maken en haalde zodoende de winst binnen.

Ze waren beiden vol frisse moed uit Heenvliet gekomen om in Hellevoetsluis een partij te komen spelen. Dat was al vaker gebeurd, hoewel Jan van Baardwijk wel vaker aan het langste eindje trok dan Frits Wilschut. Ook hier weer een verschil in gebruik van de bedenktijd en dan vooral omdat Jan er heel zeker van wilde zijn dat hij de goede zet ging spelen. Toch ging het lange tijd gelijk op en er leek weer een soort van verrassing in de lucht te hangen. Maar bij Frits sloeg de vermoeidheid weer een beetje toe, wat hem er toe bracht enkele minder goede zetten te doen. Dat is geen goede strategie tegen Jan, wat ook in deze partij weer bleek, Jan ging er tenslotte met de winst vandoor.

Als laatste partij dan die tussen Wilco Baartmans en nieuwkomer Bart Westdijk. Ook bij hen ging het lang gelijk op en de kansen op een remise leken te stijgen. Ze hadden een dame-eindspel op het bord gebracht en daar bleek toch wel dat Bart er de meeste kaas van bleek te hebben gegeten want "plotseling" (voor buitenstaanders althans) had Bart de partij gewonnen. Een goed begin voor een nieuwkomer, waar hij hopelijk een vervolg aan wil geven!

Ondanks die korte vakantie is er toch een nieuwe tussenstand geleverd!