zaterdag 14 januari 2023

Ronde 18 en Fianchetto 2-De Pionier 1

Het zat in eerste instantie een beetje tegen. De op voorhand bedachte constructie kon helaas - wegens ziekte - niet doorgaan. Er zou iemand met het team meegaan om o.a. commentaar te leveren maar de griep kreeg hem te pakken. Nu dan summier commentaar, gedistilleerd uit de verhalen van een enkeling die nog naar het clublokaal kwam. Dus niet al te volledig. Wel zo goed mogelijk over de interne partijen.

Eerst naar de, in eerste instantie rustige, grote zaal van de Petrakerk, waar nog een viertal partijen kon worden gespeeld. De belangrijkste partij ging tussen Dik van der Pluijm en Maurits Leentvaar. Het was bij Dik een beetje het oude liedje, hij gebruikte veel tijd voor zijn zetten en zo kwam Maurits lekker ruim in zijn tijdsvoorsprong. Maar dat niet alleen, ook zijn stelling zag er sterker uit dan die van Dik. Hij maakte het Dik steeds moeilijker en winst op tijd leek in de lucht te hangen. Dik probeerde nog wel van alles maar Maurits bleek niet te vermurwen en Dik moest tenslotte wel opgeven. Hiermee werd hij de enige in de top-tien die punten verloor. De tweede partij ging hierna tussen Sheila de Jonge en Jacques Kokshoorn en Jacques wist Sheila langzaam maar zeker in het nauw te drijven. Vaak is dat bij haar niet onoverkomelijk, vaak weet ze, net als de spreekwoordelijke kat, rare sprongen te maken maar tegen Jacques lukte dat haar niet en ze moest dan ook in verlies berusten. Jammer was eigenlijk, dat Michiel Landman nu eens toevallig niet aanwezig was, anders had hij mooi de laatste loting van de IBC kunnen spelen want tegenstander daarin, Reinier van der Wende, was wel aanwezig. Nu mocht hij het opnemen tegen Wim Noordermeer, wat in principe een verschil in sterkte betekent. Maar Reinier leek het allemaal wat simpel op te vatten en er ontstond tenslotte een eindspel met beiden nog vijf pionnen resterend met Wim een dubbelpion op de b-lijn. Dat hangt dan vaak af van de positie van de koning en daar ging Wim toch beter mee om. Hij wist daardoor z'n c-pion te laten promoveren en het leek nu op verlies voor Reinier uit te draaien. Hij wist echter zijn beide nog overgebleven pionnen steeds verder op te laten rukken, terwijl Wim niet helemaal uit de weg leek te kunnen met de situatie. Maar met tenslotte een fraaie damezet trok hij dan toch de partij naar zich toe door z'n dame te offeren voor die beide pionnen. Omdat Wim's koning veel beter stond t.o.v. z'n beide b-pionnen dan die van Reinier gaf deze de partij op. De vierde partij ging tussen Frits Wilschut en Leo Stelloo en Frits leek goed partij te geven. Maar op een gegeven moment dacht hij een loper gepend naar de dame te kunnen zetten, hopend die loper te veroveren, hij overzag daarbij echter dat die toren op de diagonaal van Leo's andere loper kwam te staan, wat hem dus de toren en even later de partij kostte. Dan was er nog de late komst van Johan Seinen, al ruim nadat de indeling had plaatsgevonden. Maar omdat Bonne Faber geen partij had speelde hij tegen Johan, hoewel de partij niet meer in de stand werd opgenomen wegens die late komst van Johan. Hij bewees echter wel het schaken nog lang niet verleerd te zijn en won - met redelijk gemak - van Bonne. Ook hierna kon een nieuwe tussenstand worden opgemaakt.

Een zo sterk mogelijk team ging deze avond naar Schiedam om daar te proberen een zo goed mogelijke positie in klasse 1A van de RSB-competitie te kunnen krijgen. Beide teams stonden, gezamenlijk met nog vier andere teams, op een gedeelde tweede plaats, met het Pionierteam met de meeste bordpunten van de zes. Maar het team uit Schiedam had in de vorige ronde wel ruim van het sterke Spijkenisse 1 gewonnen, men was dus gewaarschuwd! De eerste score kwam op naam van Jaap Santifort, met zwart aan bord 6, waar hij een gedegen remise wist te scoren. Hierna was het de beurt aan Rik Verheij, met wit spelend aan bord 5, om hetzelfde te doen met 1-1 als gevolg. De verdere volgorde is niet zo belangrijk, laten we dus maar de bordvolgorde volgen. Aan bord 1 speelde Jan van Huizen met wit een moeilijke partij met een - in materieel opzicht - gelijke positie. Zelf had hij het gevoel wat slechter te staan en hij was dus een beetje opgelucht met het remiseaanbod dat hij kreeg en (dus) ook accepteerde. Bij analyse in het thuishonk bleek dat ook wel de juiste uitslag, maar dan wordt er wel door een aantal schakers naar gekeken. In zo'n positie kan er gemakkelijk een foutje worden gemaakt en dat kan de reden voor het Schiedamse aanbod zijn geweest (1½-1½). Bord 2 werd bemand door de tegenwoordig door omstandigheden weinig aan achter het bord spelen toekomende Ernst Jan Pluim Mentz. Hij leek de overwinning, die hier voor hem klaar lag, toch enigszins in de schoot te krijgen geworpen. De reden daarvoor was - mede - het (witte) opspelen van de a-pion naar a4 en het daarna lang rocheren. Ernst Jan kreeg de lange zwarte diagonaal in handen plus de f-lijn en kon zodoende druk zetten, mede door de tempowinst dankzij het opjagen van de witte dame. Met enkele doordachte combinatoire zetten wist hij nu de winst binnen te halen (1½-2½).

Dan naar Thijs van Dam, die, tussen zijn studie door, een keer de gelegenheid had gevonden mee te spelen. Hij speelde aan bord 3, met wit en kwam vrij moeilijk te staan. Maar zijn opgedane ervaring voor de KNSB-competitie (spelend voor het zwalkende team van Spijkenisse) kwam hem nu goed van pas en hij wist zijn tegenstander te verschalken, zodat tenslotte winst zijn deel werd (1½-3½). Naast hem, aan bord 4, zat zijn vader, teamleider Jan van Dam. Bij hem liep het juist net andersom! Hij kwam gewonnen te staan maar raakte de draad toen kwijt. Wegens dat gevoel van gewonnen gestaan te hebben speelde hij misschien wat langer door dan nodig, tenslotte ging het punt toch naar zijn tegenstander (2½-3½). De borden 5 en 6 werden al eerder behandeld, dus nu naar bord 7, waar Alex van Wieringen, met wit, te maken kreeg met de speler met de hoogste rating van de tegenstanders. Maar dat verhinderde Alex niet om een mooie remise - en het eerste wedstrijdpunt - binnen te slepen (3-4). Dan werd het tenslotte de beurt om aan bord 8 het volgende wedstrijdpunt binnen te slepen. Die beurt was aan Martijn van Dam, die met zwart weer eens in hoge tijdnood raakte. Ook zijn tegenstander raakte daarin en die leek daar meer last van te hebben dan "ervaringsdeskundige" Martijn. Want met zelf nog zo'n vier minuten op de klok (tegen Martijn slechts eentje) leek de paniek toe te slaan en ging hij blunderen. Daar profiteerde Martijn ten volle van en haalde dus een punt binnen (3-5), zoals te zien op het wedstrijdformulier:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten