De vierde RSB-thuiswedstrijd alweer, nu dan voor de beker. In die competitie heeft De Pionier maar eenmaal de tweede ronde gehaald, toen ook nog wegens vrijgeloot voor de eerste ronde. Zou die spiraal eindelijk eens doorbroken kunnen worden? Daarvoor kwam wel een team met een hogere gemiddelde rating op bezoek, hoewel ze wel in dezelfde klasse spelen. Daarnaast nog een (interne) bekerpartij en een aantal huishoudelijke partijen. Ook nog concurrentie van het voetbal en de vakantie. (nu inclusief video)
Het aantal aanwezigen was wel even maar Sheila de Jonge, die als wedstrijdleider ging fungeren, koos er voor om zelf geen partij te spelen. Wat later op de avond bleek, dat dit niet eens zo'n slechte keuze was, ze had toen al haar aandacht nodig om de wedstrijd in goede banen te kunnen leiden. Maar hierdoor werd Jacques Kokshoorn wel oneven, hij koos er verder voor ook geen partij te spelen. Dus niet tegen alle verder aanwezige Pioniers. Gezien het overwicht in ratingpunten van de bezoekers was er gekozen voor een opstelling, niet op volgorde van rating. Aan bord 1 werd Jan van Huizen daarom a.h.w. opgeofferd tegen de speler met de hoogste rating van de tegenstanders. De anderen zouden dan eigenlijk de punten binnen moeten brengen. Het eerste daarvan kwam op naam van Thijs van Dam, spelend aan bord 3. Maar de manier, waarop dit punt werd behaald, was niet van het soort, dat zonder meer populair is om een partij te winnen. Door de bond zijn de regels voor het bezit van communicatieapparatuur flink aangescherpt en dat werd in het inhoudelijke praatje vooraf ook goed duidelijk gemaakt. Maar een speler moet dan zelf een constatering doen en ook zelf protest indienen bij de wedstrijdleider. Thijs had gemerkt, dat zijn tegenstander in het bezit was van een smartwatch en daarmee ook naar het toilet was gegaan. Hij protesteerde dan ook bij Sheila, die daardoor nu een behoorlijke portie werk op haar bordje geschoven kreeg. Want je moet dan wel de reglementen bij de hand hebben, ze goed weten te interpreteren en daarna (vooral) de tegenstander(s) kunnen overtuigen. Ze was overigens wel zo verstandig geweest, de klok aan bord 3 stop te zetten want, stel je voor, de klok zou doorgelopen zijn en de vlag van Thijs zou gevallen zijn!? Dan waren de protesten helemaal niet van de lucht geweest! Maar dat had ze gelukkig weten te voorkomen. Nu was ze tenslotte tot de conclusie gekomen, dat het protest van Thijs terecht was en ging dat aan de speler(s) vertellen. Sheila stond gelukkig heel stevig in haar schoenen en kon haar beslissing voldoende motiveren waardoor het Pionierteam dus met 1-0 voor kwam te staan. Toen de kruitdampen hiervoor enigszins waren opgetrokken kon ook de verdere strijd zijn beloop krijgen, waarbij het gevecht aan bord 1 als eerste een uitslag kreeg. Jan had daarbij toe moeten staan, dat zijn tegenstander z'n f-pion naar f7 door had weten te schuiven en daar schaak te geven. Die pion zou geslagen kunnen worden maar het gevolg daarvan zou behoorlijk materiaalverlies voor Jan hebben betekent en dus koos hij eieren voor zijn geld en gaf de partij op (1-1). Nu ging het dus aankomen op de beide overblijvende borden, waar nog niet direct een beslissing aanstaande leek te zijn. Aan bord 2 probeerde Ernst Jan Pluim Mentz een aanval te pareren. Hij had daarvoor de open h-lijn ter beschikking, waarlangs hij de vijandelijke stelling binnen wilde vallen. De zwarte koning werd alleen beschermd door de loper op g7 en had dus wel hulp nodig. Die hulp kwam door het oprukken van de e-pion, waardoor ook grote moeilijkheden in het witte kamp aanstaande waren. Die zouden vooral ontstaan op en via de derde rij, die nog verdedigd werd door de witte dame. Maar ook zelf zou die dame mee moeten helpen in de aanval op de zwarte koning. Dus de dame ging op stap (via de h-lijn) richting het centrum om daar mee te doen aan die aanval. Daardoor echter werd de derde rij minder verdedigd en daar wist zwart de witte koning dermate in het nauw te drijven dat wit geen mogelijkheid meer vond om zijn eigen aanval door te kunnen zetten en dus ook eieren voor zijn geld koos en opgaf, waardoor de tussenstand 1-2 werd. Nu dan de taak aan teamleider Jan van Dam aan bord 4 om de Pionierhoop nog levend te houden. Dat zag er wel een beetje penibel voor hem uit, hij stond redelijk achter in bedenktijd. Maar hij rechtte zijn rug en zette bijna alles op de aanval, hoewel er ook verdedigend werk te doen bleek. Een centrumpion van zijn tegenstander wilde namelijk graag naar de overkant en had daarvoor ruim baan in eerste instantie. Daar stak Jan echter een stokje voor in de vorm van een paard. Nu kreeg hij een aantal schaakjes met een toren te verwerken, kon daardoor zijn koning achter die centumpion krijgen en zo die door een loper nog gedekte vrijpion ook in de gaten blijven houden. Het werd een gevecht van jewelste, mede omdat op dat moment ook bord 2 nog in de running was en beiden (alle vier eigenlijk) in duidelijke tijdnood zaten. Daar bleek Jan het beste mee om te kunnen gaan, wat hem tenslotte winst opbracht en de stand naar een gelijkspel tilde, zoals te zien op het wedstrijdformulier:
Dit gelijke spel betekende dus snelschaken voor de meute. Volgens de reglementen moest dat gebeuren met verwisselde kleuren t.o.v. de reguliere partijen, alle borden werden dus omgedraaid. Ook dit werd weer een geweldig gevecht, waarvan beelden zijn want Jaap Santifort was zo vriendelijk daar een filmpje van te maken en dat op te sturen:
Het blijkt, dat de video via "meer lezen" normaal is te zien.
Dan verder met het snelschaken. Dat werd eigenlijk veel te snel beslist, Jan van Dam kwam relatief snel in een stelling, waarin hij een familieschaakje kreeg en met dameverlies bleek er voor hem geen eer meer aan te behalen. Er werd namelijk ook niet verwacht, dat de andere Jan een positief resultaat zou behalen en dat bleek een goede inschatting, snel hierna moest ook hij opgeven. Nu was het dus definitief voorbij voor het Pionierteam. Ook al zouden de beide andere borden nog winst opleveren dan zou Barendrecht/IJsselmonde toch doorgaan want het laatste bord van de reguliere partijen zou dan afvallen, waardoor de stand 1-2 zou worden. En inderdaad, dit gebeurde ook, want zowel bord 2 als bord 3 leverden winst voor het Pionierteam op. Bord 2 dankzij een betere stelling en bord 3 omdat daar te veel tijd aan het middengedeelte van de partij werd besteed (dat is mooi te zien op de video). Opnieuw dus geen tweede ronde voor De Pionier met het spelen van partijen. Het formulier voor het snelschaken zag er, zoals onderstaand aangegeven, uit:
Daarnaast werden nog twee partijen gespeeld voor de interne beker, tussen Wim Noordermeer en Jaap Santifort. Hier had het verschil in bedenktijd, veroorzaakt door het vrij grote verschil in rating, nog een relatief grote invloed. In hun eerste partij viel het in het voordeel van Wim uit, die, met een verschil van bijna een heel uur, rustig kon gaan zitten nadenken, terwijl Jaap al bijna meteen moest gaan snelschaken. Dat resulteerde tenslotte in een eindspel met een loper en twee pionnen voor Jaap en daar vier pionnen (twee koppeltjes) voor Wim tegenover. Maar twee daarvan hadden de zesde rij al bereikt en konden moeilijk worden tegengehouden. Jaap's loper kon alleen invloed uitoefenen op de voortgang van de beide pionnen op de damevleugel. Maar als Jaap's koning niet mee zou helpen, dan zou promotie niet zijn te vermijden. Maar die koning was ook nodig om de andere pionnen tegen te houden. Het eindresultaat werd dan ook winst voor Wim. Of Jaap in de tweede partij (die hij dus moest winnen) beter op heeft gelet is niet bekend. Wel bekend is, dat hij nu, met relatief weinig moeite (wat eigenlijk ook uit het ratingverschil zou moeten blijken), wist te winnen. Snelschaken dus, minstens twee partijen. Ook daar had Jaap de betere papieren en hij wist beide partijen te winnen met dus een kaartje voor de tweede ronde. Voor de interne competitie speelde Thomas Ammerlaan tegen Dik van der Pluijm en daar had laatstgenoemde er niet al te veel moeite mee om van Thomas te winnen. Nog een partij uit de top van de ranglijst speelde zich af tussen Martijn van Dam en Maurits Leentvaar. Beide spelers wisten elkaar goed tegenstand te bieden. Toch lukte het Martijn om een tweetal pionnen buit te maken. Die bleken heel belangrijk voor hem te zijn, ze brachten hem namelijk tenslotte (ze waren als laatsten nog bezig) de overwinning. Ook een overwinning was er weer eens voor Michiel Landman, die Leo Stelloo aan de andere kant van het bord zag gaan zitten. Zoals hem al veel vaker is overkomen, Leo "offerde" enig materiaal (of liever gezegd, hij raakte het te makkelijk kwijt) en moest constateren dat Michiel een pion op de voorlaatste rij kreeg, die de partij zou gaan beslissen. Ook van de partij tussen Jan van Baardwijk en Wilco Baartmans is weinig gezien. Wel de uitslag, die - verrassend - winst bracht voor Wilco. Een tweede niet gevolgde partij was die tussen Kees Breen en Ivan Jansen. Kees lijkt de laatste tijd goed in vorm te zijn, ook van Ivan wist hij te winnen. Dan de laatste partij en die ging tussen Bonne Faber en Frits Wilschut. Daarin ging Frits eigenlijk wat slordig om met zijn materiaal zodat Bonne al snel een pionnetje wist te verschalken. Het werd voor Frits nog erger toen hij pardoes een paard in liet staan. Maar hij probeerde nog een alles-of-niets poging door een loperoffer op h3 waardoor de witte koningsstelling helemaal open kwam te liggen. Frits had echter te weinig materiaal achter de hand zodat de aanval in schoonheid stierf. Er werden nog dames geruild, waarna het vet voor Frits helemaal van de soep was en hij vrij snel op kon geven.
Dit alles leidde tot de volgende tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten