Ronde 4 en De Pionier 2-Fianchetto 3

Een nieuw seizoen, dat hopelijk zonder problemen mag worden afgemaakt. Wat de opkomst betreft was er weer eens een oneven aantal. Maar een zekere JC zei het vroeger al: elk nadeel heb z'n voordeel! Het voordeel nu was, dat Fred van Wieringen zich helemaal kon wijden aan zijn taak als wedstrijdleider en ook een verslag wilde maken, hierna te lezen. Ook werd kennis gemaakt met het fenomeen armageddon, wat tenslotte veel belangstelling trok.

De Pionier 2 mocht de aftrap nemen voor de RSB competitie '22/'23. Teamleider Sheila de Jonge speelt met haar team in klasse 3A. Het zal een moeilijke opgave worden om zich te handhaven in deze klasse. Dit is echter wel de doelstelling. In het team ook een aantal nieuwe gezichten. Zij moesten wel wennen aan het spelen in een RSB competitie.

Wedstrijdleider Fred van Wieringen sprak voor de wedstrijd de beide teams toe en wenste beiden veel succes. De klokken werden gestart en het gepeins begon. Lopend langs de borden zag ik dat Ivan Jansen aan bord 8 een ongelukkige partij speelde. Hij verloor al gauw een paard. Ivan had zich vast wel een beter begin voorgesteld. Hij speelde toch nog verder. Ondertussen speelde Bonne Faber aan bord 6 een solide, maar erg open partij. Het ging vrij gelijk op, hoewel hij zijn vroegere kennis van de gespeelde opening wat kwijt bleek te zijn. Bonne kreeg een vrijpion, maar zijn koning stond erg open, met weinig verdediging. Uiteindelijk werd er, op voorstel van zwart, besloten tot remise (½-½). Terug naar Ivan. Het werd alsmaar erger. Pionverlies en daarna nog een stuk. Het werd Ivan teveel en hij gaf op. Volgende keer gaat het je lukken, Ivan! (½-1½).

Het was weer even geleden dat Maurits Leentvaar een partij had gespeeld. Maar dat was aan bord 3 niet te zien. Maurits speelde als vanouds een prima partij. Het middenspel zag er gecompliceerd uit. Maurits wist via een combinatie een volle toren te winnen. Na enige afruil bleek Maurits er nog een loper aan over te houden. Hij kreeg hierna de welverdiende felicitaties (1½-1½). Dan Thomas Ammerlaan. Na het goede spel in de afgelopen wedstrijden mocht hij plaats nemen achter bord 1. De opening liep goed, maar Thomas liet zijn pion op a6 slaan. Deze stond helaas ongedekt. Hij kreeg echter ook weinig ruimte om een goede aanval te beginnen. Een vijandige pion kwam op e6 te staan. Zijn tegenstander ruilde dames. Met e7 werd Thomas verrast. Beide torens stonden aangevallen, waardoor er een toren werd verloren…. Thomas speelde nog even door maar gaf uiteindelijk op (1½-2½).

Leo Stelloo had aangegeven in een achttal te willen spelen. Hij kreeg meteen een vuurdoop: Leo mocht plaats nemen aan bord 2. Na circa een uur spelen kwam hij een pion achter. Maar hij kwam sterk terug. Op de damevleugel rukten twee pionnen op, ondersteund door dame, toren en loper. Leo stond in een zeer goede positie. Helaas voor hem trad er, wat ze noemen “schaakblindheid” op. Leo viel met zijn toren de dame aan. Wat bleek, de toren stond niet gedekt, zodat deze zomaar van het bord werd geraapt. Een teleurgestelde Leo speelde nog wel verder maar gaf uit eindelijk toch op (1½-3½). De tweede speler, die voor het eerst meespeelde, was Wilco Baartmans. Wilco speelde aan bord 7 en deed dat zeer verdienstelijk. Hij kwam goed uit de opening, ruilde twee stukken af. Tot zijn schrik kwam zijn loper in de lijn van zijn koning te staan, waardoor de loper werd aangevallen door een toren. Die loper was niet te dekken. Met een stuk achter probeerde Wilco nog het materiaal terug te winnen. Dat lukte niet. Hij verloor nog meer materiaal en werd mat gezet (1½-4½). Helaas Wilco, volgende keer gaat het beter. Michiel Landman speelde aan bord 4 een prima partij. Na de opening zette hij druk op de koningsvleugel. De dames werden geruild en met een vrijpion en twee torens zette Michiel een aanval op. Echter, hij kwam net niet door de stugge verdediging heen. Michiel probeerde het nog op de damevleugel, maar het zat potdicht. Remise dus (2-5). Teamleider Sheila de Jonge speelde aan bord 5 een zeer goede partij. Ze kwam een pion voor te staan. Het werd een open partij, waarbij van beide kanten de aanval werd opgezocht. Na ruil van twee stukken wist Sheila de dame te pakken. Dit ging wel ten koste van twee torens. De stelling was nagenoeg gelijk. Sheila kreeg een remiseaanbod. Na enig nadenken werd dit geaccepteerd. De einduitslag werd hierdoor wat geflatteerd 2½-5½. Helaas verlies. Maar goede hoop voor de volgende wedstrijd. Het wedstrijdformulier van Fred zag er zo uit:

De verdere aanwezigen hielden zich onledig met een aantal bekerpartijen en enige interne partijen. Zo kon bijvoorbeeld Jan van Dam de eerste ronde voltooien tegen Remco van Amelsvoort.

Beiden zijn te zien achter het tweede bord op bijgaande foto. Veel bekerpartijen hebben, dankzij het loten er van, een op voorhand redelijk te voorspellen resultaat. Zo ook hier, hoewel Remco, vooral in de eerste partij, goed tegenstand wist te bieden. Toch bleek de grotere ervaring van Jan doorslaggevend, vooral in de tweede partij. Toen werd Remco's koningsvleugel helemaal open gereten en moest hij tenslotte voor de tweede keer opgeven, waardoor Jan in de tweede ronde mag uitkomen. Ook voor de beker waren Frits Wilschut en Martijn van Dam bezig. Ook hier dat krachtsverschil en zodoende moest ook Frits tweemaal opgeven en Martijn feliciteren met het bereiken van de tweede ronde. De derde strijd voor het bereiken van die tweede ronde ging tussen Reinier van der Wende en Dik van der Pluijm en bleek een vrij goed in evenwicht zijnd gevecht te laten zien. In de eerste partij kreeg Dik de overhand en wist dat ook goed uit te spelen, met winst tot gevolg. Nu moest dus Reinier flink aan de bak om zijn kansen gaaf te houden. Dat deed hij ook en nu was hij degene, die zijn tegenstander onder druk zette en wist te houden. Met opgave door Dik tot gevolg. Dan dus snelschaken en ook daarin hielden ze elkaar in evenwicht, met winst voor Dik in de eerste partij en - net als in de partijen met een tijdsverschil - winst voor Reinier in de tweede partij. Nu moest dus een derde snelschaakpartij tenslotte de beslissing brengen. Nu aan hen dus de keus tussen een derde "normale" snelschaakpartij of wilden ze het armageddon uitproberen? Na enig heen en weer gepraat werd dan voor armageddon gekozen, met aan competitieleider Martijn de taak om de regels nog even haarfijn uit te leggen. Het bleek dus zo te zijn volgens Martijn dat er geloot moest gaan worden voor wie de keuze zou krijgen met welke kleur hij wilde spelen. Die loting werd door Reinier gewonnen en - waarschijnlijk een beetje indachtig het voorgaande - koos hij voor zwart. Dat betekende dus wit voor Dik plus een minuut meer bedenktijd. Maar dan moest hij wel winnen, anders ging de winst naar zwart. Alle op dat late moment nog aanwezige leden stonden in een grote kring rond het bord, met spanning te kijken hoe dit af zou lopen. En ze kregen waar voor hun geld, voor zover dat bij snelschaken mogelijk is. Zo op het oog wist Reinier zijn zenuwen iets beter in bedwang te houden dan Dik, met als gevolg, dat de minuut van het begin van de partij steeds minder werd. Ook de stelling van Dik kende datzelfde resultaat, met als uiteindelijk gevolg dat hij opgaf en Reinier dus doorgaat naar de tweede ronde.

Dan nog een viertal interne partijen, met een eerste conflict tussen Jan van Huizen en Thijs van Dam. Jan deed weer zijn uiterste best, dat was echter nog steeds onvoldoende tegen Thijs. Hij speelde, zoals van hem gewend, rustig zijn zetjes met weinig mogelijkheid tot verrassing. De fouten worden dan vaak gemaakt door de tegenstander en zo ook hier, met tenslotte verlies voor Jan als gevolg. Dan een tweede kennismaking voor de Pioniers met Micha Jimmink, die nu speelde tegen Jacques Kokshoorn. Gezien het vertoonde spel bestaat er veel hoop dat Micha er een gevolg aan zal geven, hoewel het eindresultaat nu niet in zijn voordeel uit ging pakken. Hij wist het Jacques in het begin van de partij zo moeilijk te 

maken dat deze een volle toren prijs moest geven en dus opgave dicht in de buurt kwam. Maar toen kwam het manco bij Micha toch enigszins aan het licht: hij wist het niet af te maken, met als gevolg, dat Jacques steeds meer vertrouwen kreeg in toch nog een goede afloop voor hem. Tenslotte kwam die er ook, hoewel Micha met opgeheven hoofd kon vertrekken met zijn verliespunt op zak. Dat bleek iets minder het geval tussen Kees Breen en Jan van Baardwijk. Kees speelde waarschijnlijk iets te snel, dus kon de bedachtzame Jan zijn valletjes goed rondstrooien, met een Kees, die daar wel in wilde trappen. Hij mocht tenslotte dan ook puntloos terug naar huis. Met dus een achttal plus een aantal bekerpartijen in de aanbieding wordt het verschil op de ranglijst tussen spelers wel groter, te zien bij de partij tussen Rik Verheij en Wim Noordermeer. Maar, ondanks dat verschil wist de laagst geplaatste Wim het Rik best nog moeilijk te maken. Maar Rik wist daar heel goed uit te komen en mocht zich - hoewel zo nu en dan met moeite - een punt rijker rekenen.

Dit alles heeft een nieuwe tussenstand tot gevolg.